Het is jammer, maar door de enorme diversivicatie van het aanbod is de naam 'organisatieadviseur' in het gedrang gekomen. Niet dat ik alles van organisatie-advies af weet, maar toen ik mijn scriptie schreef voor een organisatieadviesbureau in '97 toen luidde de aanbeveling => groei snel en wordt groot in veschillende disciplines, of blijf klein en specialiseer je.
Groeien deden ze, maar het is jammer om te zien dat door mis-management 23 mensen hun baan kwijt raakten en de managers weer terug bij af waren. Door de te snelle groei (die men intern niet goed kon organiseren) werden de steken die laten vallen werden, steeds groter. Het resulteerde in een grote modderpoel (intern) en verlies van bijna alle klanten (extern).
Door je eigen geplantte bomen het bos niet meer kunnen zien. Niet meer in de gaten hebben wat je core-business is. Niet meer weten hoe je je eigen toko moet runnen. NIet meer weten waar je ECHT goed in bent.
Ik ben het met het artikel geheel eens en hoop dat de doldwaze zakkenvullers, plaats maken voor de echte organisatie-advies deskundigen, die hun va verstaan en ook duidelijke kunnen maken (bijvoorbeeld door een ISO-certificering) waar het nou in werkelijkheid om gaat. KPN is niet voor Jan L.L naar de ...... gegaan. Hier hebben een aantal adviseurs behoorlijk de plank misgeslagen. Laten we weer opnieuw proberen met iets op te bouwen. Dit keer moet geld een ondergeschikt belang vormen t.o.. goed werk.

Afzender: Iemand die nog veel moet leren

Prima artikel.


Het zal echter nog wel een tijd duren voordat opdrachtgevers de relatie met hun favoriete adviseur/adviesbureau openlijk durven te beschouwen als zakelijke dienstverlening (hetgeen het in de meeste gevallen inmiddels is geworden).

Veel klanten zijn afhankelijk geworden van hun adviseur/adviesbureau, met name door de veiligheid die deze lijkt te bieden "in een tijd van toenemende complexiteit". Voor adviesbureaus zijn dit soort klanten een prettig zekerheidje als het om de jaarlijkse omzet gaat. Veel adviesbureaus leveren in die zin vaak meer emotionele waarde (angstreductie, status e.a.) voor de klant, dan economische of spirituele waarde.

Sprekend over angst en status: voor de OOA en de ROA zie ik een geheel nieuwe uitdaging in het bijhouden van rankings. Een lekker veilige activiteit met cijfers, dat geeft de klant zekerheid en de ordes enige 'objectieve waarde'.

Zo zou er jaarlijks een ranking vastgesteld kunnen worden van bureaus die het snelst een geheel nieuwe structuur geïmplementeerd hebben bij een klant. Beetje leuke formule op basis van aantal medewerkers X soort markt, gedeeld door het aantal adviesdagen, of zo...

Ik kijk ook al uit naar een ranking met jaarlijkse prijs (tijdens een groot gala) voor het adviesbureau met de langstlopende relatie met een klant. Een extra prijs moet cachet geven aan het bureau dat het langst probeert om bij een klant één en hetzelfde probleem op te lossen. Bij sommige ministeries en multinationals zie je sommige bureaus al jarenlang rond hetzelfde thema ronddarren.

Als ex-organisatieadviseur heb ik met veel belangstelling het artikel van Frans en Max gelegen. Vanuit verschillende perspectieven valt er veel over te zeggen, maar dat zal ik hier niet doen. Ik houd het kort en pak er een element (en dat is altijd te beperkt zoals een “echte” adviseur zal beamen) uit. De vraagstelling Adviseren: Handel of professie? vind ik met alle waardering en respect voor de schrijvers, geen interessante stelling (meer). Sinds ik als hoofd van een afdeling P&O bij mag dragen aan veranderingsprocessen in een organisatie, ben ik anders tegen adviseurs (of degenen die zich zo noemen) aan gaan kijken. Het gaat er niet zo zeer om, denk ik, hoe de adviseurs of adviesbranche zichzelf ziet, maar veel meer is van belang wat ik als klant van een adviseur/adviesbedrijf eigenlijk zoek en wil hebben. De stelling zoals nu geformuleerd is voer voor wetenschappers en scriptieschrijvers, maar voor mij (thans in de rol als medeopdrachtgever) niet zo’n interessante meer. Ik vind namelijk dat de klanten, de opdrachtgevers de verantwoordelijkheid hebben goed na te gaan aan welk vakmanschap (naar inhoud en competenties) zij behoefte hebben bij een bepaalde probleemsituatie. Dit betekent naar mijn mening dat de verantwoordelijkheid voor de keuze van het type adviseur niet bepaald wordt door de adviesbranche zelf, maar door de opdrachtgevers. En als de opdrachtgever een goede analyse maken van wat ze nodig komt in principe altijd de juiste adviseur, op de juiste plek en werkend aan de klus die bij hem/haar past. Dat betekent in het ene geval een “boardroomconsultant” en in het andere geval een “gewone” kennisdrager die vanuit zijn expertbenadering vertelt hoe een informatiesysteem opgebouwd kan worden. Wat ik wil duidelijk wil maken is dat mij persoonlijk de discussie over de “echte” adviseur niet zo raakt. Elke opdrachtgever krijgt de adviseur die hij verdient. Door schade en schande wordt hij wijs en op basis van mindere ervaringen zal de opdrachtgever beter zijn werkelijke adviesvragen gaan definiëren. Mijn stelling zou dan ook eerder luiden: Laten adviseren: eerst denken en dan inschakelen of eerst inschakelen en dan denken? Als dat eerste zou gebeuren, zou het “zelfreinigend” vermogen van de adviesbranche vanzelf toenemen.
Ondanks bovenstaande zal ik dediscussie hier met interesse blijven volgen.
Gegroet,
P. Linssen

Een aardig artikel, maar na twee eerdere stukken van Arend Ardon en Pierre Pieterse weinig nieuws onder de zon in dit stuk. Ik wil wel opmerken dat ik totaal niets zie in branchorganisaties, laat staan ranking (zoals een reactie vermeldde). Ranking is een subjectief iets, waarbij meestal meetpunten worden ingebracht die voor de een wel van toepassing zijn en de ander niet. Meest markante over- c.q. onderwaardering is opleiding. Ik kom regelmatig niet-academici tegen die een sterke en onderlegde indruk maken, net als ik academici ontmoet die weinig indruk op me maken. Moet dus bijvoorbeeld opleiding dan een meetpunt vormen? We vragen in Nederland niet eens een minimum opleiding voor een minister!

Branchorganisaties zijn zelden toch nooit een gewin, alleen maar een must om voor vol te worden aangezien door leken in de markt. Ze streven vaak meer naar eigen continuiteit dan dat ze een kwaliteitsfunctie nastreven.

Ik ben het roerend met een reactie eens dat de klant moet bepalen wat de kwaliteit is van de adviseur, en of die kwaliteit iets toevoegt. Een klant die dat nalaat verdient eigenlijk niet beter dan een minder product te krijgen. Het is aan de adviseurs zelf om zich te profileren als een kwaliteitsimpuls of verlengstuk van een klant. Doen ze dit niet dan zullen ze vanzelf met de kruimels van tafel rond moeten zien komen. Economisch principe.

Wij zijn een klein bureau, met vier man; allen meer dan tien jaar ervaring in het bedrijfsleven. Als wij niet een kwaliteits en complementair element in onze strategie zouden hebben aangebracht dan waren we allang uit de markt gedrukt. Eerlijkheid duurt het langst, en doet je klanten behouden. Onze klanten blijven voor het grootste deel trouw aan ons bureau, omdat we ze niet belazeren, en omdat we eerlijk een beker laten passeren als die beker niet door ons kan worden leeggedronken. Is soms een lastige keuze, maar een investering in geloofwaardigheid en dus in de continuiteit van je bedrijf.

Meneer (?) Goossens, een rol voor OOA of ROA op het gebied van ranking ? De nar knipoogde hier slechts.

De pijn van Max en Frans is maar al te herkenbaar. Twee topadviseurs met liefde voor hun vak die met pijn in het hart de vervlakking van het vakgebied aanzien. Adviseren is onze stelling is een van de moeilijkste vakken die er bestaat en zou alleen uitgevoerd mogen worden door een zeer onafhankelijke, zeer sensitieve, zeer innoverende en een zeer intelligentie elite. De rest doet niks anders dan parasiteren op die vijf in Nederland die er wat van kunnen. De rest doet meer van hetzelfde. De rest is deel van het systeem waar ze als adviseur op natuurlijke wijze buiten geplaatst zouden behoren te worden. De rest is overbodig! Laat in hemelsnaam jullie ambitie varen en ga iets anders doen! Laat mensen zoals Max en Frans hun vak uitoefenen en verdwijn!
p.s. Wat doen max en frans in hemelsnaam in zo'n onbenullig blad. (Onze en jullie bijdrage verhoogt de kwaliteit natuurlijk wel 100 voudig)

Aan Martijn en Michiel van oplichterij@yahoo.nl. Een wat apart Email adres! Het adres bestaat kennelijk niet gegeven de reactie "Unsupported mail destination". Kunt u zich bekend maken dan kan er normaal gecommuniceerd worden.

Beste meneer mastenbroek, het ontbreken van de mogelijkheid tot een interactiepatroon ligt volledig aan het geheel digibeet zijn van uw kritikasters. Deze hype ontgaat ons volkomen en gaat ongetwijfeld voorbij. Er is ons nog niet gebrleken dat de kwaliteit van schrifturen drastisch verbeterd is, zijnde het belletrie, danwel meer serieuze bijdragen. Wel de hoeveelheid!! Bijgaand ontvangt u een adres van een van ons, de ander is michiel@. Verder vroegen we ons af wat u met het woord "normaal" bedoelt. Is dit in algemeen geldende normatieve zin? Of bestaat de mogelijkheid dat hier sprake is van een idiosyncratische behoefte? En wat betekent normaal dan nog?

Gelukkig zijn er steeds meer adviseurs die in alle openheid hun visie willen delen met anderen, om daarmee aan een openbare gedachtewisseling bij te dragen. Helaas gaan sommigen nogal eigenaardig om met deze openheid blijkend uit de 'anonieme reacties', zoals die van 'martijn en michiel'
('oplichterij@yahoo.nl'), michiel@ en a.n. oniem. Kritische geluiden zijn meer dan welkom, maar met anonimiteit en 'modder gooien' schieten we niet veel op.