Beste Callista,

Het hangt er toch wel erg van af in welke tak van sport je actief bent... Er zijn situaties, waarin je een kop van een artikel pas perfect mag noemen als dat echt zo is en bluffen niet helpt....
Je zult maar net wel of niet een wereldrecord behaald hebben, of een fout bedrag betaald hebben (of erger nog: gefactureerd) of een alarm onnodig hebben laten afgaan of een foutieve beurskoers doorgegeven of het verkeerde been afgezet, of, of.... Dan kom je er niet vanaf met de 80/20 filosofie van Pareto. Als je 80% van je fouten maakt in 20% van je aktiviteiten (bijv. 's-avonds na 11:00 uur) dan kun je daar misschien wel wat mee doen.
Als stimulans tot reflectie kan ik je artikel echt(er) wel waarderen, je kunt immers niet alles hebben ;-)

Mooie tips om zelf te bepalen wat voor jou belangrijk is en om dan met het doel voor ogen, bewuste keuzes te maken waar je je vervolgens aan houdt.... of niet, maar dan weet je dat tenminste.
De essentiele vraag lijkt mij steeds weer: is wat ik (niet) doe een keuze of een min of meer onbewust, automatisch patroon waarin ik 'meedrijf' ?

Uiteindelijk gaat het erom dat je leeft en niet wordt geleefd!

Beste Callista,

Ik ben perfectionist en ben het dus helemaal niet eens met dit stukje.
Veel te vaak kom ik in mijn werk tegen dat de projectuitvoerder en degene die de collegiale toets uitvoert en vaak ook de klant genoegen nemen met het 80% is goed genoeg principe. Meestal omdat er niet meer budget beschikbaar is. Ook hier geldt de 80 - 20 verhouding. In 20% van de gevallen leidt het slechts 80% voldoende zijn tot een mislukking van het project wat daarna met een overschrijding van vaak 20% maar soms ook 80% weer teniet gedaan moet worden. Ook houd je dan beslist geen tijd over voor andere belangrijke dingen. Deze moeten dan wachten tot het vorige probleem is opgelost.of kunnen alsnog niet met 80% maar slechts met 50% van de benodigde tijdsinput worden uitgevoerd.

Uiteindelijk leidt jouw stelling dus juist tot het tegengestelde dan dat je hoopt te bereiken. Meer belangrijke dingen doen en allemaal goed genoeg......

Ik sluit niet uit dat medische fouten en verkeersongevallen alles te maken hebben met het denken dat perfectionisme niet nodig is. Ook het feit dat (meer dan) 80% van de productintroducties mislukt kan hierop teruggevoerd worden.

Trouwens het bewijs dat jouw visie niet klopt blijkt al uit je eerste zinnetje. De rekensommen kloppen niet allemaal, immers 33 + 48 = 81 en geen 82. Misschien had je je sommetjes nog eens rustig na moeten rekenen met 20% extra tijd voordat je dacht dat het perfect was?

Desalniettemin zal ik je 5 stappen plan in de praktijk uit gaan proberen. Het zal me wellicht toch tijd besparen..........

Ik laat mij even leiden door mijn perfectionisme: een van de sommen klopt namelijk niet!
33 + 48 = 81 en geen 82. Zelfs met cijfers lukt het dus niet.

Overigens prima artikel.

Een van de sommen klopt dus niet. Maar t zou me niet verbazen - gezien inhoud tekst - dat dat opzettelijk is.
(Vervolgens gaat iedere perfectionist nu de sommen nakijken.)

33+48=81
bijna perfect :-)

Als ex-perfectionist kan ik zeggen.
Nieuwe trucjes om je Perfectionisme te bestrijden werken niet.

Perfectionisme verdekt een achterliggend thema. Het gaat veelal gepaard met irrationele gedachten die hun bron vinden in angst voor afwijzing en zoeken naar erkenning.

Als je daarmee kan leven - met dat Perfectionisme, dan is daar niks mis mee, maar wordt het teveel een last, dan moet je dus onder het tafelkleed gaan kijken wat er werkelijk speelt.

Een zin die kan werken is dan:
De 8 is voor op het toneel, de 10 voor achter het gordijn.

Waarschijnlijk als je de strengthfinder test doet, scoor je hoog op de drijfveer Maximalisatie.
Dat is de zuivere aard van je Perfectionisme. Die is houdbaar op het moment dat je onderliggende thema's los heb kunnen laten. Hij klinkt voor mijn gevoel ook wat beter dan de term Perfectionist, plus het is een drijfveer die je als talent in kan zetten.

Een neem ook eens een kijkje bij de filosofie achter Lean.

Lean streeft naar Perfectie.
Daarbij hoort de uitspraak. Perfectie zullen wij nooit bereiken, maar het gaat om de stappen die wij maken in de richting van perfectie.

Als mens zijn wij niet perfect, maar het kan dus geen kwaad om perfectie - als ontwikkelpad - na te streven.

de rekensom is er inderdaad bewust in gezet:-)

Interessant vind ik daarbij wat dit zegt over de kwaliteit van mijn artikel. Je kunt zeggen dat ik mezelf tegenspreek omdat ik daaronder zeg dat dat deze sommen kloppen. Dus daarmee doe ik iets af aan het artikel. Anderzijds is dit niet de essentie en hoort het voor mij niet bij de 80% van wat ik in dit artikel graag mee wilde geven/ in overweging wilde geven.

Voor mij is de essentie dat veel mensen (ik ook regelmatig) ontzettend veel tijd kwijt zijn met bijzaken op het moment dat ze iets perfect proberen te maken. En dat vind ik zonde van mijn tijd omdat het te weinig toevoegt aan wat voor mij belangrijk is, en ik te weinig tijd overhoud om bv dingen te doen die ik ook leuk om te doen. Bewust kiezen welke kwaliteit echt belangrijk is en wat niet hoeft voor het doel dat het heeft, helpt mij daar enorm bij.

Daarbij deel ik dan absoluut de mening dat het niet altijd kan voor 80% er zijn absoluut situaties waarin dat niet lukt. (Iik schat in dat dit in ongeveer 20% van de situatie zo is;-).

Ook deel ik de mening van Ronald dat er patronen onder kunnen liggen die zorgen voor de perfectionistische neigingen en behoeften. Zelf merk ik dat als je die patronen in kaart hebt, het daarnaast ook fijn is om concrete handvatten te hebben hoe je het dan wel doet. Mijn heeft dat in elk geval erg geholpen.

Uit eigen ervaring als perfectioniste en vanuit mijn ontwikkeling richting mezelf 'goed genoeg vinden', deel ik de mening dat er mede patronen en negatieve gevoelens ten grondslag liggen aan perfectionisme.

Ik denk dat er in feite niets mis is met de neiging tot perfectionisme. Wat wél belangrijk is: hoe ga je ermee om (voor jezelf en anderen)? Vanuit kramp, strengheid of controledrang bijvoorbeeld? Of durf je ook los te laten?

Dan bepaal je zelf hoe je ermee om gaat en laat je je er niet door bepalen. In lijn met wat Irenea aangeeft.

Overigens is dit niet alleen met het hoofd op te lossen. Juist minder in je hoofd zitten, helpt om makkelijker los te kunnen laten. En daarbij, zolang je de eronder liggende patronen niet oplost, zal de drang naar perfectionisme een automatische reactie blijven.

Met zonnige groeten,
Yael, auteur werkboek "onvoorwaardelijk goed genoeg"

Dat ik me bij het lezen van het artikel moet ergeren aan diverse fouten waardoor de tekst gewoon niet loopt, is voor mij een teken dat die 80% gewoon te weinig is. Waarom moet alles altijd maar meer en sneller en moet kwaliteit hieraan ondergeschikt zijn?