Zaken doen in.....Namibie (2)

Wat valt er te halen in Namibië, een land dat zo uitgestrekt, zo arm en zo dunbevolkt is en zoveel problemen heeft te overwinnen? Een land ook dat als een van de laatste landen in Afrika haar onafhankelijkheid verkreeg. En waarover vreselijk veel misverstanden bestaan. Toegegeven, over Namibië wist ik voorafgaand aan mijn bezoek niet meer dan de gemiddelde Nederlander. Dat het boven Zuid-Afrika lag, erg arm was, grotendeels uit zandduinen bestond en twee bekende steden had met wel erg Nederlands aandoende namen als Walvisbaai en Windhoek. Verder dat het jarenlang een Duits protectoraat was en moeilijk toegankelijk is geweest voor buitenlanders. Vooraf zag ik dan ook zo'n beetje een vreselijk onderontwikkeld land voor me, zonder de meest elementaire voorzieningen. Waar stammen je opwachten midden in de woestijn en je met speren begroeten. We kennen tenslotte wel de Himba-stam uit het noorden dankzij programma's als Groeten uit de Rimboe. Zoiets dus.

Nu is de 1minutemanager alleen in het zuidelijk deel van Namibie geweest (zeg maar zo groot als Duitsland) en niet doorgestoten tot het Noorden. Daardoor zijn stammen als de Himba of de grote wildparken zoals het beroemde Etosha-park (vergelijkbaar met het Kruger-park) aan hem voorbijgegaan. Daardoor kan ik alleen een oordeel vellen over dat deel dat onder de lijn Walvisbaai - Windhoek ligt. Maar daar is genoeg over te zeggen. En het beeld is totaal anders dan vooraf gedacht. Ontwikkelder. Moderner. Rijker EN armer.

De invloed van Zuid-Afrika is nog overal te zien. Na de 1e wereldoorlog kreeg Zuid-Afrika het bezit over Zuid-West Afrika overgedragen omdat Duitsland alle koloniale bezittingen diende over te dragen. Duits wordt er overigens niet meer gesproken. Wel Afrikaans, en wel tot mijn grote verrassing tot aan de lijn Walvisbaai -Windhoek, zowel door de blanke als de zwarte bevolking. De cultuur is tot aan deze lijn die van de Boeren, die zich midden in onherbergzame vlakten hebben gesetteld. Zal wel beleid zijn geweest van Zuid-Afrika tot aan 1989.

Het toerisme komt voornamelijk uit Duitsland, waar wellicht nostalgische gevoelens debet aan zijn. Daar is overigens niet zoveel reden toe, want de Duitse Schutztruppen zijn verantwoordelijk voor een van de eerste genocides uit de vorige eeuw, op de Herero die tegen de Duitsers in opstand kwamen en uiteindelijk bijna geheel zijn uitgemoord. Eerst door ze de woestijn in te drijven, daarna door ze op twee eilanden voor de kust van Walvisbaai en Luderitz te zetten. Twee eilanden ook, die door de koude golfstroom vanuit Antarctica ijs en ijskoud zijn (de gehele kust is te koud voor watersport en gevaarlijk), waardoor de levens-verwachting minder dan 3 maanden op de eilanden was. Tot zover de nutshell van de historie.

Toch zegt die al iets over de mogelijkheden van het land. Hoewel het een enorme kustlijn heeft zal het moeilijk zijn die commercieel uit te nutten. Deels omdat het verboden diamantgebied is, deels omdat het er erg koud kan zijn. Zo liep de temperatuur tussen Aus (100 km van de kust) en Luderitz binnen 1 uur terug van 43 naar 16 graden!

Luderitz is trouwens echt zo'n stadje dat nauwelijks nog bestaansrecht heeft, zeker nu de visvangst bijna tot 0 is gedaald. Walvisbaar daarentegen lijkt een bloeitijd tegemoet te gaan. Zelfs de overal bestaande townships zagen er hier fris en nieuw uit, iets wat ik nergens in deze regio zo concreet heb gezien als in deze belangrijke havenstad (ook voor Zambia en Botswana). Her en der komen hippe restaurants en winkels opzetten en de middenstand lijkt het redelijk te gaan. Je moet ergens beginnen, en er wordt getracht het ondernemerschap ook onder de lokale bevolking aan te moedigen. Iets wat nog maar mondjesmaat lukt.

Mocht u denken dat het eten en drinken in Namibie slecht is, u vergist zich deerlijk. Zelden zo goed wekenlang gegeten als in Namibie, zelfs niet in Frankrijk! De porties zijn ruim, het eten is erg vers, vaak net van het land. Oorzaak: door de grote afstanden hebben veel afgelegen plekken hun eigen voorzieningen, met moestuinen maar ook met eigen slachterijen e.d.. Het water is bijna overal zeer goed te drinken, want afkomstig uit boorputten die het uit het +/- 300 meter diepe grondwater halen.

Ondernemers in de toeristische sector vinden in Namibie een walhalla. Er is nog zeer veel ruimte voor nieuw initiatieven, al zal je wel van de grond af aan iets moeten opbouwen. Het eigendom van dit alles is helaas nog altijd bijna 100% blank, iets wat ik de komende 50 jaar nog niet zo snel zie veranderen. En je moet veel tijd en aandacht willen steken in de opleiding van de bevolking, want je maakt zelfs in de beste etablissementen de gekste dingen mee. Een fles wijn openen kan op vele manieren, zo kan ik u dus inmiddels verzekeren. Kunnen wij wat van Namibie leren? Ja. gastvrijheid en vriendelijkheid. Goede tot uitstekende kwaliteit in restaurants, voor een redelijke of lage prijs. Zeer mooi gestylde woningen (vooral keukens en badkamers).

Ook voor de opleidingensector; retreats voor managers; fotografie en filmwereld; wegenbouw en watermanagement en middenstand (Windhoek; Walvisbaai; Swakopmund) is veel ruimte voor nieuwe initiatieven. Zaak is: geduld hebben; doorzetten en vele weerstanden overwinnen. Waaronder hoge criminaliteit. Je leeft wel 's avonds achter muren. Maar als je daar tegen kan, is ook in Namibie iets moois op te zetten.