Zaken doen in....Denemarken (3)

Anglicaanse kerk, Kopenhagen

Angst dat u de Mexicaanse griep oploopt in Denemarken hoeft u niet snel te hebben. Handen schudden doen de Denen alleen als het strikt noodzakelijk is, om over zoenen maar te zwijgen. Bij het afscheid nemen wordt door vrienden en bekenden een soort omhelzing ingezet die het midden heeft tussen een luchtkus en een wurggreep. Vriendelijk, maar afstandelijk, en het zal een tijd duren voordat u echt in contact komt met de bevolking. De beste manier hiertoe is nog altijd ergens plomp verloren te gaan zitten, het glas bier te heffen en hardop ‘Skol’ te roepen.

Wellicht denkt men ook in Denemarken: ‘we hebben alles al en het goed voor mekaar, wat kom je hier aan toevoegen?’. Wees u dat bewust als u hier gaat zakendoen. Geen wonder dat men hier de Euro niet heeft en verder ook behoorlijk Eurosceptisch is. Het belangrijkste obstakel daarbij lijkt vooral de milieuwetgeving en het groene denken te zijn. In Denemarken is men extreem ver in de milieuwetgeving en men verdenkt de E.U. ervan dat men de standaarden in Denemarken zal moeten verlagen om te gaan voldoen aan die van de rest van Europa. De inwisselbaarheid van flesjes en blikjes is daarbij al eens een groot struikelblok tussen de Denen en de EU geweest, waarbij de EU aan het kortste eind trok. De statiegeldregeling zou de internationale concurrentie tegengaan. Concurrentie en mededinging is belangrijk, ook voor de Denen, maar lang niet zo belangrijk als het milieu. Het hoofdkantoor van de EU op het gebeid van milieu is daarom natuurlijk hier ook gevestigd.

Je kan geen blad of brochure openslaan of er wordt verwezen naar groene winkels, klimaatneutrale producten en binnenkort zelfs het eerste CO2 neutrale muziekfestival, www.CO2penhagen.dk. Wie hier zakelijk wil doorbreken, moet goed nadenken over zijn milieubeleid, zoveel is zeker. In een eerder artikel noemde ik daarnaast de kwaliteit, die voor alle producten die hier worden verkocht top moet zijn. Rotzooi wordt niet getolereerd en zelfs de ‘tourist-traps’ bieden goede waar. Het design van de producten is daarnaast van essentieel belang. Danish Design behoort, net als in de overige Scandinavische landen, tot de top van de wereld. Nergens zulke fantastische design lampen gezien als hier, terwijl ook kleding (Noa-Noa), meubilair, keukens e.d. echt bijzonder strak, en vaak in wit, zijn vormgegeven. Denemarken moet een natte droom voor Jan des Bouvrie zijn.

Trots zijn de Denen, gebaseerd op onderzoek door een van de dagbladen, vooral op hun democratie en op hun sociale welvaartsstaat. Ze moeten flink belasting betalen voor de gezondheidszorg, maar krijgen er blijkbaar wel wat voor terug. Wel verfrissend als je leest dat het dus blijkbaar wel kán. Verder is men, maar in veel minder mate, ook trots op het koningshuis en de nationale vlag. De Denen zijn daarnaast zeer gezagsgetrouw, wee je gebeente als je door rood loopt! Iedereen blijft keurig staan totdat het groen wordt, al is er in velden of wegen geen auto te zien. Een politicus zei ooit: Denen werken het liefst zwart, eten groen en stemmen rood. Qua straffen van criminelen e.d. lijken de Denen voor de in Nederland langzaam maar zeker verfoeide zachte aanpak te kiezen. Zeg maar het ‘kopje thee’-syndroom van Geert Wilders. Helaas voor Geert blijkt het hier goed te werken, want het gevoel voor veiligheid is groot.

Nederlandse producten die het hier aardig doen en die ik ben tegengekomen zijn verrassend genoeg Spa-water, Oldtimer dropjes en Philips tv en audio producten, hetgeen zeker met het mooie design van enkele van deze producten zal samenhangen. Tegenvallend vind ik hier de bloemenzaken, die vaak al bijna uitgebloeide rozen e.d. aanbieden. Ik zie er geen Nederlandse teeltproducten tussen zitten. Ook het feit dat Oilily het hier blijkbar ook niet heeft gered, is opmerkelijk, want hier zie ik echt een markt voor goede kinderkleding. Kansen, zoals gezegd voor groene, kwalitatief uitstekende en mooi ontworpen producten. Biedt u die aan, ga dan eens kijken of u hier kunt scoren.