Wandelcoaching: zin en onzin

Mocht je na mijn artikel op ManagementSite denken dat ik een hekel heb aan coaching, dan zie je dat verkeerd. Ik probeer echter altijd kritisch te blijven kijken naar 'wat werkt wel, en wat werkt niet of maar beperkt'. Dat zal een eeuwige zoektocht blijven, maar wel noodzakelijk willen de vakgebieden coaching en management relevant blijven. Daarbij is ook sprake van ontwikkeling, wat vroeger werkte, werkt nu vast niet meer. En omgekeerd. Vaak is echter door de bomen het bos niet meer te zien, de ene ontwikkeling is nog niet uitgebloeid of de volgende dient zich alweer aan.

Een van die ontwikkelingen is 'wandelcoaching' geweest, een van de verworvenheden van de Covid-19 periode. We spraken niet meer af binnen de kantoormuren, maar gingen als coach vaker en 'veiliger' de hort op. Waar we vroeger  meestal (en nee, zeker niet altijd)afspraken bij een brugrestaurant, een Van der Valk on the road, ergens bij een open haard of in de huiselijke sfeer, daar spraken we nu af om 'ergens' te gaan lopen. Vaak in de vrije natuur, ergens waar je ongestoord met elkaar van gedachten kan wisselen. Ik noemde het eerder al een verworvenheid en ik denk dat dit ook zo is, een van de weinige positieve ontwikkelingen die wij aan Covid te danken hebben.

Het wandelen met een coachee in de vrije natuur biedt naast de ruimte, de zuurstof (die ik zeker in zakelijke ruimten vaak benauwend vind), de ongedwongenheid vooral de mogelijkheid om gebruik te maken ván die natuur. Ik mag dan een stadsjongen zijn, de (her)ontdekking van de natuur tijdens Covid was voor mij zélf in ieder geval weer een openbaring. Zoals vaak leer je als coach onbewust soms meer over jezelf tijdens gesprekken dan als coachee! Al snel bleek mij dat de door mij gecoachten juist die link met de natuur, en de soms en met mate door mij gebruikte metaforen,  het meest op prijs stelden. Daarnaast, die metaforen bleven ook bijna per definitie het meest hangen, bleven hen het meeste bij. 

Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik in mijn laatste coachingsboek Het labyrint van de ziel veel gebruik maak van de natuur als metafoor. De protagonist is een manager op zoek naar nieuwe inzichten, naar nieuwe zingeving. Hij belandt op Kreta in een labyrint waar hij al wandelend allerlei magische figuren tegenkomt, zoals Goden, een sjamaan, een orakel een levensgenieter en zo meer. Deze helpen hem door middel van het stellen van goede (Socratische) vragen antwoorden of in ieder geval een richting te vinden op vele levensvragen. 

Zo bleek maar weer dat elk nadeel een voordeel kan hebben. We werden gedwongen ons heil elders (lees buiten kantoor en obligate ontmoet-plekken) te zoeken en kwamen daarbij uit waar we ooit vandaan kwamen: de natuur. Hoewel ik net als ieder ander 'last' van Covid heb gehad, beschouw ik de wandelsessies en het feit dat ik deze heb kunnen verwerken in mijn laatste publicatie als een groot geschenk uit deze periode. Ik zal in een latere post nog terugkomen op de (on)mogelijkheden van wandelcoaching. Want zoals bij alle methoden en technieken, het heeft zinnige en minder zinnige kanten.

Gyuri Vergouw

Het labyrint van de ziel is overal on- en offline in Nederland en Vlaanderen in de Nederlandstalige versie verkrijgbaar. De Engelse E-book versie is wereldwijd verkrijgbaar (onder de naam George Fargo!). De gedrukte Engelse versie verschijnt begin juni.

Zie bijvoorbeeld: Bol.com ; Amazon.com