Kennedy, commitment en visie (1)

We choose to go to the moon

Als Amerikanen moeten kiezen wie hun beste president is geweest, dan noemen ze Lincoln of Washington, soms zelfs Reagan. Maar de populairste, dat was en is zonder twijfel John F. Kennedy. Hij was niet alleen charismatisch, hij was ook een uitermate bevlogen spreker. Zeker, hij had zijn zwaktes. Maar goed, als Marilyn Monroe plots voor je staat moet je ook wel erg stevig in je schoenen staan. Terug naar zijn speeches. Het mooiste voorbeeld van zijn sprekerstalent vind ik nog steeds zijn toespraak aan het congres uit 1961. Nee, het is niet ‘Ich bin ein Berliner’, en ook niet ‘Ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country’. Al moet ik toegeven, die zouden hier niet hebben misstaan. Nee, ik heb gekozen voor de speech die het begrip ‘commitment’ écht op de kaart heeft gezet.

Ik neem je daarom graag mee naar het begin van de jaren zestig. In april 1961 hadden de Russen de eerste man de ruimte in gelanceerd, Yuri Gagarin. De Amerikanen konden niet bij de Russen achterblijven, de Koude Oorlog was tenslotte nog lang niet voorbij. Nauwelijks een maand later houdt John F. Kennedy in het Amerikaanse Congres een legendarische speech waarin commitment meerdere malen op een unieke wijze wordt verwoord. Titel: Special Message to the Congress on Urgent National Needs, May 25, 1961. Een van de onderwerpen uit zijn speech: de verovering van de ruimte.

Kennedy begint met een korte uiteenzetting over de vraag waarom de ruimte sinds 1957, het jaar waarin de Russen de eerste Spoetnik de ruimte in stuurden, van groot belang is voor de Amerikanen. ‘We hebben de middelen en de talenten’, aldus Kennedy, ‘maar we hebben hier als land nog nooit specifieke besluiten over genomen of middelen voor gereserveerd om hier een leidende rol in te vervullen.’ Na ook nog even subtiel de externe dreiging van de Sovjets te hebben aangestipt, we zitten tenslotte nog steeds midden in de Koude Oorlog, vraagt Kennedy het Congres om een verhoging van de budgetten voor ’s-lands ruimtevaart activiteiten, om te vervolgen met:

“Ten eerste, ik geloof dat deze natie zich moet committeren om, voordat dit decennium voorbij is, een man op de maan te laten landen en hem veilig weer naar aarde terug te laten keren. Geen enkel ruimtevaartproject zal meer indrukwekkend zijn voor de mensheid of voor de lange termijn exploratie van de ruimte; en geen enkele zal zo moeilijk of duur zijn om te bereiken. Wij stellen voor om de ontwikkeling van de geschikte maanlandingsapparatuur te versnellen. Wij stellen de ontwikkeling voor van vloeibare en vaste brandstof startraketten, veel groter dan die welke nu worden ontwikkeld, totdat zeker is welke superieur is. Wij stellen additionele fondsen voor motorenontwikkeling en voor onbemande ontdekkingsreizen beschikbaar – ontdekkingsreizen die van specifiek belang zijn voor een belangrijk doel dat deze natie nooit zal vergeten: de overleving van de eerste man die deze gedurfde vlucht gaat maken. Maar in de ware zin des woord, het zal niet een man zijn die naar de maan gaat—als we dit besluit nemen, zal het een hele natie zijn. Want wij allen moeten er aan werken om hem daar te krijgen.”

Kennedy vervolgt daarna met de kosten aan te geven van het hele project en vraagt het congres hier alléén mee in te stemmen als het een ieder duidelijk is dat dit een enorm commitment betekent, niet alleen voor het komende jaar maar voor het hele decennium. Het gaat ons vele miljarden kosten, aldus de president, maar daar moeten we wel met z’n allen achterstaan. Want als we er niet helemaal voor gaan, als we half gaan, dan kunnen we beter niet gaan.

“Dit besluit vereist een enorm nationaal commitment van wetenschappelijk en technisch personeel, materieel en faciliteiten, en de mogelijkheid dat deze worden weggehaald bij andere belangrijke activiteiten waar ze al dun gezaaid zijn. Het betekent een mate van toewijding, organiseren en discipline die niet altijd onze Research en Development inspanningen hebben gekenmerkt. We kunnen ons geen onverwachte werkonderbrekingen veroorloven, geen verhoogde kosten voor materiaal of talent, geen verspilling door rivaliteit tussen diverse agentschappen en ook geen hoge doorstroom van sleutelpersoneel. (…)…tenzij elke wetenschapper, elke ingenieur, elke onderhoudsman, elke technicus, aannemer en ambtenaar zijn persoonlijke belofte geeft om deze natie verder te brengen, met de volle kracht van de vrijheid in het opwindende avontuur van de ruimte.”
Het enige woord dat ik niet heb vertaald uit bovenstaande speech is ‘commitment’. We hebben er tenslotte ook geen equivalent voor in het Nederlands.

Speech onder het fileermes
Wat maakt dit zo’n belangrijk en mooi voorbeeld van commitment? Hierover gaat deel 2 dat binnenkort op deze site verschijnt.

Commitment
de belofte van betrokkenheid en bevlogenheid in organisaties Gyuri Vergouw

Dit artikel is ontleend aan een uitvoeriger versie die is te vinden in mijn laatste boek 'Commitment', te bestellen via managementboek.nl.