Kennedy, commitment en visie (2)

We choose to go to the moon

Dit is het vervolg van deel 1. Wat maakt de speech van Kennedy zo'n sterk voorbeeld van commitment?
Allereerst is het eindresultaat bekend. ‘A small step for (a) man, a giant leap for mankind’. Op 20 juli 1969 loopt Neil Armstrong als eerste mens op de maan. En komt enkele dagen later heelhuids terug. Een keer- en ankerpunt in de geschiedenis van de ruimtevaart, Amerika en de mensheid! Een onvoorstelbaar complex project, waarvoor de inzet van duizenden wetenschappers en technici en vele miljarden dollars nodig is geweest, gedurende bijna tien jaar, is op dat moment tot een goed en succesvol einde gebracht. Op tijd. Veilig. Binnen budget. En, niet onbelangrijk, ruim voordat de Russen zover zijn!

De speech van Kennedy vormt een prachtig voorbeeld omdat hier alle randvoorwaarden voor een succesvol project helder zijn benoemd. En ook omdat heel duidelijk wordt gemaakt dat om van dit project een succes te maken, niet alleen het commitment van de leiders belangrijk is, maar van de hele Amerikaanse bevolking. Ik heb de speech onder het fileermes gelegd en daaruit kan je de hele achterliggende gedachtegang van het voorstel herleiden:

- we hebben een belangrijk doel voor ogen, waar ik als president, samen met mijn vicepresident en met mijn regering, volledig achter sta;
- dit doel is: voor het eind van het decennium moet er een (Amerikaanse) man op de maan hebben gelopen;
- het idee is grotendeels gebaseerd op visie en geloof, we weten niet precies wat de opbrengsten zullen zijn en er zijn geen garanties;
- en al zullen er zeker opbrengsten zijn, we weten nog niet welke dat zullen zijn;
- we willen daarnaast ook de race met de Russen winnen, kortom er is concurrentie c.q. een externe vijand;
- daarom maak ik hier ongekende budgetten voor vrij;
- het kost u als burger ook offers, kijk maar, dit zijn de bedragen waar ik over praat;
- we willen dus ook uw commitment, uw akkoord;
- en die van alle mensen die aan het project gaan werken;
- prijsverhogingen, stakingen et cetera, zet het maar uit je hoofd als je meedoet;
- u moet er gedurende een langere periode in investeren;
- daarom moet u er alleen mee instemmen als u ‘all the way’ mee gaat;
- want we doen het namelijk liever niet, dan half. We gaan ervoor, of niet, we kunnen tenslotte niet halverwege terugkeren;
- weet dus waarover u beslist en beslis juist in uw ogen, voel u vrij, maar als u zich verplicht, dan ook écht;
- en als u beslist en dit commitment toont, dan gaan wij er óók voor.

Kijk, dat is een helder verhaal. Er wordt niets verhuld. Het is open en eerlijk. Men mag er vrijwillig mee instemmen, maar het is niet vrijblijvend. En, niet onbelangrijk, het vereist ook een opoffering van de bevolking. Dit is het, niets meer en niet minder en het kost u nog geld ook. In een speech een jaar later op Rice University, de beroemde We Choose To Go To The Moon Speech, geeft Kennedy aan dat de kosten $ 5,4 miljard per jaar zullen bedragen. Waaraan hij subtiel toevoegt, ‘Een verbijsterend bedrag, maar overigens wel minder dan wij jaarlijks aan sigaretten en sigaren uitgeven.’ Niet voor niets geldt Kennedy nog steeds als een schoolvoorbeeld van een goede ‘storyteller’.

In mijn ogen is het ‘maanproject’ een schoolvoorbeeld van commitment. De president schetst in zijn speech alle voor- en nadelen van het project. Er is concurrentie en die willen we voor zijn. Het is een sterk staaltje communicatie. ‘Gaat u mee in de ruimte-race?’ Ik kan mij goed voorstellen dat de Amerikanen zonder schroom achter de plannen van hun President gingen staan. Een plan dat uitgaat van een vereist langdurig draagvlak. ‘Geef ons dat draagvlak of geef het niet. De slechtste optie is als u ons maar de helft geeft.’

Het is een aansprekend voorbeeld, maar voor sommigen wellicht wat ‘ver van mijn bed’. Zo’n enorm project spreekt tot de verbeelding, maar je denkt wellicht: ‘ik werk met een team van vijf mensen in mijn ontwerpstudio of garage, dus waar hebben we het over?’ Wil je zien hoe ook kleine groepen mensen heel goed over commitment kunt spreken, lees dan verder in mijn boek 'Commitment, de belofte van betrokkenheid en bevlogenheid'.