Durft u serious gaming aan?

Onlangs verscheen mijn bijdrage ' Management Games in de praktijk' op Managementsite.nl. Er werd veel over getwitterd. Natuurlijk wil je altijd meer kwijt dan in zo'n 1500 woorden mogelijk is.  Er is ook genoeg te vertellen over serious games en hun dynamiek. Zoals over de ontwikkelkosten, lead times, de impact van de grootte van het aantal te trainen medewerkers et cetera. Wat opviel aan de getwitterde reacties was dat ze overwegend positief waren, maar ook iets in zich hadden van 'zie je wel, serious gaming kan wel degelijk werken en ook nog eens zonder ICT'. Kortom, daarmee heeft het artikel in ieder geval een doel duidelijk bereikt. Ik kom namelijk op conferenties over gamificatie, games e.d. nog wel eens de gedachte tegen dat games zonder ICT geen games genoemd mogen worden en dat de kostprijs in ieder geval in de miljoenen, of dan toch minstens in de tonnen moet lopen. Mijn ervaringen zijn anders. Zoals in het eerdere artikel gesteld, bij de ontwikkeling van een ICT-driven game liggen de kosten vooraan het project. Na de intake e.d dient er een game ontwikkeld te worden c.q. de programmeurs e.d. dienen aan het werk gezet te worden. Onlangs hoorde ik van een opdrachtgever dat er na zo'n 10 maanden iets heel moois uit was gekomen, als demo.  Geen wonder dat de kosten oplopen. Zo hoorde ik een game ontwerper tijdens een seminar de uitspraak doen dat hij voor een opdracht op game gebied van minder dan 3 miljoen de deur niet uitging. Kortom, de kosten liggen in de ontwikkeling en minder in de distributie, die bij online games of games die op het interne netwerk gezet worden natuurlijk gering zullen zijn.

Dit ligt anders bij meer conventionele games, waarbij weliswaar techniek (video, conference calls et cetera) wordt gebruikt, maar geen of veel minder computers. Deze games zijn ook meer geschikt voor bijvoorbeeld gedragsverandering. Neem bijvoorbeeld een verpleegkundige. Als we het over technische zaken hebben die goed te standaardiseren zijn, dan kan een ICT driven oplossing heel goed werken. En ik heb het dan niet over E-learning, wat een meer statische vorm van trainen en ontwikkelen is, maar daadwerkelijk een serious game.  Gaat het echter over gedragscomponenten, bijvoorbeeld die te maken hebben met gedrag op de werkvloer, naar patiënten of familie en/of om maar een voorbeeld te noemen hygiëne issues, dan is een conventioneel game in mijn ogen veel krachtiger. De kosten daarvan liggen ook veel lager, zeker in de ontwikkelfase. Reken dan op tienduizenden euro's voor echt maatwerk en daarna natuurlijk de kosten van de uitvoering.

In de conventionele opzet dient de game voor de ontwikkelaar dus vooral geld te verdienen in de uitvoering. Ik schat daarom dat een omslagpunt wordt bereikt bij zo'n 15.000 - 20.000 medewerkers. Heeft u er meer en dient u of kiest u er voor internationaal al deze mensen via gaming te trainen, dan is de ICT-oplossing te verkiezen. Heeft u er minder, ga dan uit van de meer traditionele vormen van management games. Ik heb het dan overigens alleen over kosten, niet over effecten!

Overigens speelt naast het budget en het aantal te trainen medewerkers ook het tijdseffect ook een belangrijke rol. Hoe snel kan een gameleverancier daadwerkelijk leveren. Voor daadwerkelijk maatwerk games, reken dan op een minimum van 2 maanden, maar waarschijnlijk meer. Zodra ICT om de hoek komt, is mijn ervaring dat e.e.a. al snel langer duurt dan 6 maanden.

Een laatste punt van aandacht is het verschil tussen games en gamificatie, waarbij in het laatste geval wordt gesproken als het spelen gewoon doorgaat op de werkplek. Beschouw het maar als voetballers die door  mogen spelen als het echte werk begint, de wedstrijd, terwijl ze er daarvoor altijd voor trainen.

Het blijkt dat er nog veel  misvattingen zijn over management games, serious gamies, gamificatie, simulaties of hoe u ze ook wilt noemen. Feit is dat ik in de praktijk heb gezien hoe goed ze werken. Jammer als we door de bestaande misvattingen een dergelijk krachtige tool ongebruikt zouden laten. Het is aan de game ontwikkelaars de tegendelen te laten zien.