Waarschijnlijk een van de meest belangrijke bijdragen op management site het afgelopen jaar.
En waarschijnlijk een van de dingen die het minst aandacht krijgt in organisaties en het (werk) leven. Food for thought.

Dankjewel Adriaan.

Richard Koopman zynn.nl

Ik plaatste net voordat ik dit stuk las een link op mijn LinkedIn profiel over Business Spiritualiteit, n.a.v. mijn aanwezigheid bij het werkcollege van Professor Paul de Blot, gisteravond. Ik kan me voor 100 % vinden in dit artikel. Het is ontzettend actueel. Kijk alleen maar naar het Handvest Nieuw Leiderschap, de opkomst van Het Nieuwe Werken (van controle naar vertrouwen) de grote belangstelling voor (Servant en Authentiek) Leiderschap, het $ucce$ van Zappos (Tony Hsieh) ETC. In a nutshell: Van het hoofd naar het hart, van management naar (nieuw) LEIDERSCHAP. Geen hype, maar trend.

Een waardevolle bijdrage, waar ik mij helemaal in kan vinden. Lijkt logisch aan te
sluiten op MVO. Die kant moet het toch op!
Met dank.

Het is een mooi artikel en typerend hoe wij 'in de waan van de dag' leven, ingegeven door de verwachtingen van onze omgeving en door onze persoonlijke (maatschappelijk verantwoorde) doelstellingen als het gaat om status (positie, financiën, bekendheid, bijdrage).

Het hoeft verder geen betoog dat de hoofdpersonen in de genoemde voorbeelden niet effectief - efficiënt werken, en dat dat veel energie 'kost'. Mijn ervaring leert dat wanneer mensen doen wat hun 'drijft', dat er veel energie 'vrij komt'.

Wanneer we het realiseren wat Adriaan Bekman voorstelt, kunnen we stellen dat organisaties aanzienlijk efficiënter zullen presteren, waarbij 'Empowerment' meer dan een begrip is.

Adriaan Bekman doet een duidelijk appel op het leiderschap om zingeving bespreekbaar te maken. Iets waar ik mij volledig in herken. De vraag is echter, 'hoe doe je dat?'

Het antwoord daarop is eenvoudig;
1. trainen, train het management hoe deze onderwerpen bespreekbaar te maken
2. authenticiteit, wanneer deze onderwerpen de manager niet past, over gaan tot stap 3
3. keuzes maken, het lot accepteren en blijven 'lijden' of vertrekken en vinden wat je drijft.

Het is naar mijn mening een onderscheidend onderwerp waarop organisaties in de toekomst op gaan winnen.

Erik Overdick,
www.overdick.nl

Een mooi artikel, vol herkenbare zaken. Alleen ben ik het niet helemaal eens met dit stuk van de tekst:

"Zingeving valt niet te organiseren maar kan ontstaan tussen mensen die elkaar inspireren. Het proces van zingeving kan een eigen dynamiek krijgen, wanneer vragen gesteld mogen worden, de dialoog aangegaan wordt en wij om kunnen gaan met de meervoudigheid van visies en verlangens, die leven in de mensen die in het proces meedoen.".

Ik ben ervan overtuigd dat dit wel te organiseren is. Als ieder mens verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen leven, dan ontstaat zingeving vanzelf. Als mensen verantwoordelijkheid nemen stellen ze vragen en gaan ze de dialoog aan, of dat nu is "toegestaan" of niet.
Verantwoordelijkheid nemen leidt tot andere (gewenste!) resultaten. Hoe doe je dat dan? Door onderstaande "ladder" af te lopen:
- Resultaten zijn het gevolg van gedrag
- Gedrag is een zichtbare reactie op emoties
- Emoties worden veroorzaakt door gedachten
- Gedachten zijn gebaseerd op overtuigingen
Dus om tot gewenste resultaten te komen, moet je beginnen met je overtuigingen te veranderen. Hoe moeilijk kan het zijn? Nee dus, dat is iets dat maar weinig mensen lukt, omdat overtuigingen al vanaf je derde jaar in "je systeem zijn gedrukt". Maar je gedachten over die overtuigingen veranderen? Kan dat wel? Ja!
Een mooie uitspraak hierover om mee af te sluiten:" Je kunt je gedachten niet stoppen, je kunt alleen stoppen ze te geloven".

Koen van Vliet
Beyond training ...

Uit mijn hart gegrepen zijn deze inzichten en boodschap. Het is ongelooflijk krachtig in werkverbanden om met elkaar aandacht te besteden aan de betekenis van de bovenstroom in combinatie met de onderstroom van de persoonlijke, innerlijke beleving. Een teer gebied, dat verbindend en mensgericht leiderschap vereist, dat inzet op aandacht geven en aandacht organiseren voor wat er is. Ik zou nog willen benadrukken dat een wezenlijke crux in mijn ervaring zit om van de diversiteit van individuele naar een collectief beleefde zingeving te komen. Dat vereist ook nieuwe dialoogvormen, bijv. die van het ubuntugesprek, waarin de diversiteit aan authentieke bijdragen centraal staat. Dit in het vertrouwen dat met de kracht van het collectief, gezamenlijke wijsheid ontstaat.

Bedankt Adriaan voor de inspiratie en het munten van de drie-eenheid: aandacht, verbinding en vertrouwen.

Dhian Sioe

www.hetubuntugesprek.nl

"Zingeving valt niet te organiseren maar kan ontstaan tussen mensen die elkaar inspireren."

Dit is een hele rare zin. Als de organisatietheorie van de laatste 50 jaar ons iets geleerd heeft, dan is dat het belang van goede organisatorische condities voor mensen om elkaar te ontmoeten, te inspireren etc. Denk aan integrale teams, projectorganisaties, slimme linking pins. Die condities zijn geen garaqntie voor zingevende relaties maar daarom niet minder noodzakelijk.

Adriaan, uit het leven en hart gegrepen!

Fijn om te merken dat een steeds grotere schare mensen zich met het onderwerp bezighoudt. Hoewel de gebruikte labels en begrippen soms varieren, is de strekking van de boodschap hetzelfde.
Wat er nodig is voor meer welzijn, bezieling of zingeving en waar het goed voor is wordt ook steeds duidelijker. Wel blijft het zo dat, op een aantal uitzonderingen na, veel organisaties (mensen) blijven opereren volgens de bestaande patronen van control, winstmaximalisatie etc. We weten het dus eigenlijk allemaal wel, maar doen het niet.

Het grote dilemma van vandaag de dag blijft dan ook de hoe vraag. Hoe creer je ruimte voor meer dialoog, reflectie, waardenbewust handelen en kritische vragen als het huidige platvorm, de attitude en aansturing nu juist het tegenovergestelde in stand houden. Het is ook niet de bezielde inslag of innerlijke betrokkenheid waarmee de huidige farao's en hofhouding de top van de piramide hebben bereikt.
Wat is er nodig? Alle medewerkers het plein op om hervormingen of het vertrek van bestuur en leiding te eisen? Op individueel niveau het bewustzijn van mensen 'wakker' te schudden en voeden? Of wachten we tot een nieuwe generatie leiders opstaat in de hoop dat deze minder geleid worden door materieel welzijn, status, prestige en macht?

Adriaan, er worden al een aantal oplossingen aangedragen (Koen en Eric) en mijn eigen voorkeur gaat naar de individuele aanpak, maar ik hoor graag hoe jij dat dilemma ziet.

Vriendelijke groet,
Branko Lastdrager

Dank Adriaan. Inspirerend verhaal - we hebben de moed nodig om onze innerlijke beleving bespreekbaar te maken. Om Ford te citeren: A business that only makes money is a poor business". Het is een vaardigheid, maar vooral een houding om courageous conversations te hebben met elkaar. David Whyte zegt daar niet alleen mooie dingen over, maar geeft ook praktische handvaten die hier helemaal bij aansluiten. De tijd is hier rijp voor.
Hartelijke groet,
Leendert Meijers.

Wat mij raakte in het artikel was dat wij voortdurend 'structureren' en ons eigen gevoel worden geacht buiten te sluiten. In wezen is dit een poging om het leven te beheersen: we willen een bepaalde uitkomst, een bepaald doel bereiken en sluiten daarbij andere mogelijkheden uit. Dit belemmert creativiteit.

Op een dieper niveau gaat het om weerstand. Een citaat:“Zelfstandig macht kunnen uitoefenen, controle hebben over het eigen bestaan, dat is de diepste drijfveer van de weerstand: beter te heersen in de hel dan te dienen in de hemel.
Dante geeft zijn hel daarom een bodem waar enkel en alleen nog ijs is. Het is een plek waarin alles wat van nature eigenlijk stro¬mend en veranderlijk is, tot stagnatie en verstarring is gebracht."

Het perspectief is: "“Het ware heersen is dienen. Dienend naar de ziel van de organisatie, dienend naar het grotere geheel, de wereld, de aarde en dienend naar de mensen die deel uitmaken van de organisatie, opdat zij geholpen en gestimuleerd worden in hun ontwikkeling op de zoektocht naar hun persoonlijke bestem¬ming.”

Reflectie is een middel om bij jezelf, je eigen ziel te komen.

Citaten van Hans Wopereis ‘Het licht en de korenmaat. Je ziel als werkgever'
http://itip.nl/index.php?option=content&task=view&id=532&groep=persoonlijk

Op zoek gaan naar zingeving begint volgens mij bij jezelf, buiten de context van een organisatie. Als je voor jezelf helder hebt wat jou zin geeft zoek je / kies je een organisatie die daarbij past. Dan heb je de perfect match tussen georganiseerde zingeving en persoonlijke zingeving. Ik probeer me voor te stellen wat het voor een organisatie betekent als alle mensen de georganiseerde zingeving loslaten en vervangen door persoonlijke zingeving ...

Heel herkenbaar voor velen. Het gaat denk ik ook om de verbinding van de persoonlijke zingeving met de doelen van de organisatie. Het helpt enorm als daarover duidelijkheid bestaat. En andersom: als het onduidelijk is gaat dat ten koste van het resultaat. Daarom is het goed om actief het proces van zingeving in te richten.

Het is inspirerend en bemoedigend de reacties op mijn artikel te lezen. Het vraagstuk wat er uit spreekt is "hoe doe je dat", is het te organiseren, te bewerkstelligen. Mijn uitspraak dat het niet te organiseren is komt vanuit de ervaring dat er bijvoorbeeld bij managers wel een verlangen is de medewerkers te motiveren en te enthousiasmeren maar dat dit alleen overtuigend lukt als de manager zichzelf als persoon ook inbrengt. Programma's die beogen medewerkers te trainen in gemotiveerd handelen mislukken nog al eens omdat de context van de training en de trainer toch wel wat anders was als de context van het werk en de leidinggevende. Ik denk dus dat essentieel is dat mensen zich zelf in kunnen brengen en dat de innerlijke wereld geraakt en in beweging gebracht wordt door ontmoeting met geinspireerde andere mensen. En ook zoals enkelen zeiden door de eigen innerlijke bewustwording van wat zin geeft en dat te verbinden met situaties waarin dat aangespoken wordt. Ik ben het er mee eens dat het in beweging en verandering brengen van vaste overtuigingen het begin is van een proces, dat tot een anders waarderen en ook waarnemen van de werkelijkheid, die ontmoet wordt ,leidt.
Ik onderzoek dit thema van zingeving doordat ik het ook musiceer met twee andere muzikanten, het schilder, probeer te verwoorden of dat het in beweging zichtbaar en ervaarbaar wordt. Dan blijkt, als ik dit deel met anderen, dat bijvoorbeeld geimprovisserde muziek een bepaalde stemming kan geven die direct de mogelijkheid van een zinvol gesprek tussen onbekenden oplevert. Of dat het kijken naar een schilderij een vraag oproept die je gaat bezig houden. Dat gebeurt ook in organisaties als een dergelijke kwaliteit in het werk kan verschijnen. In die zin is het sociale de mogelijk betekenisvolste kunst en brengt het de innerlijke wereld in beweging. Vooral in de ontmoeting met het onbekende.
adriaan bekman

"Individuele managers en medewerkers zouden gemeenschappelijke gesprekken over morele vraagstukken moeten voeren. Wat meer moed, tijd en aandacht van het leiderschap voor deze verantwoordelijkheid is mij welkom."
Een mooie slotzin van een betoog dat mij erg aanspreekt. Ik krijg hierbij de associatie met het begrip 'moedige gesprekken' (Courageous conversations) dat David Whyte gebruikt: welke gesprekken moeten gevoerd worden in de organisatie en in de teams? en hebben de managers de moed om deze gesprekken met hun medewerkers te voeren?
Mijn ervaring is dat het creeren van een ruimte waarin deze gesprekken plaats kunnen vinden, enorm veel kan bijdragen aan de ontwikkeling van mens en organisatie. een veilige omgeving, waarin de dingen gezegd kunnen worden die ertoe doen, zonder het gevaar hierop 'afgerekend te worden'.

In Appreciative Inquiry gaat het over het waarderend onderzoeken: op een waarderende manier onderzoeken wat al goed werkt en hoe we meer daarvan kunnen toepassen in de organisatie. Het verzamelen van de verhalen en delen van die ervaringen, die inspirerend en stimulerend waren. Respect voor de historie en de opgebouwde ervaring en gewapend hiermee, de toekomst tegemoet treden.

Ronald van Domburg
Play to Change