Helemaal mee eens! Dit waardeloze kabinet hanteert slechts de hamer als voornamelijk beleidsgereedschap en beschouwt elk maatschappelijk probleem daardoor als een spijker, waar ze maar domweg op los lopen te timmeren. Er ontbreekt nadrukkelijk een samenhangende visie om de werkelijke problemathiek aan te pakken. Daar is géén simpel management voor nodig maar enkel inspirerend leiderschap. De regering en alle andere beleidsmakers in hun kielzog, zijn kennelijk niet instaat het menselijk potentieel dat hier in dit land doelloos rondloopt om te transformeren tot burgers die hun handen echt uit de mouwen willen steken en het verschil in deze dynamische wereld willen maken, zodat NL werkelijk zijn pretenties kan gaan waarmaken.. Ze focussen zich enkel en alleen op negatieve sentimenten die door de pers en politiek ook nog nodeloos worden opgeklopt. Nog meer wetgeving en nodeloze aantasting van de vrijheidbeleving van burgers. Die veronderstelde subversieve elementen in onze samenleving hoeven niet eens meer aanslagen te plegen om onze maatschappij volledig in het ongerede te laten geraken. Ze hoeven slechts terroristje te spelen en kunnen zo op relatief simpele wijze de noodzakelijke veranderingen frustreren. Men speelt in op angst en angst is nou ten enemale nooit een goede raadgever geweest in tijden dat het spannend wordt. Zonder naief te zijn, dienen we ons te realiseren welke implicaties deze "nieuwe"politiek zal voortbrengen. Niet gehinderd door enige kennis van zaken krijgen allerlei "domme" figuren een podium om hun kortzichtige visie over ons uit te braken. Aldan niet schermend onbezoldigd hoeder van de Nederlandse cultuur en moraal te zijn. Ik vraag me dan altijd af, wat is dan precies die Nederlandse cultuur en moraal? Is dat een kijkje in het privéleven van de Bouwers of het TV programma drugs gebruiken doe je zo, of nog erger Big Brother baby een feit. We zien dat het vertrouwen van burgers systematisch daalt en onze beleidsmakers en controleurs staan er bij en kijken er naar. We worden zoals de publicist Paul Scheffer het reeds treffend verwoordde: We worden allemaal een beetje Burgemeesters in oorlogtijd, alleen weten we niet meer zo goed wie vriend dan wel vijand is. Eeen kwestie van vertrouwen zou ik zeggen. Het toverwoord in menselijke relaties... toch !!!!