‘Betrokken’, dat moest iedereen de laatste jaren zijn. Vandaag de dag is ´verbonden´ het niet meer te missen woord in het organisatie- en communicatiejargon. Net als begrippen ‘draagvlak’, ‘duurzaam’ en ‘transparantie’ lijken ze zo logisch bij het hedendaagse managen en communiceren te horen, dat niemand zich meer afvraagt waar deze prachtig klinkende ambities eigenlijk toe dienen. En dan blijven het te vaak lege kreten in quasi moderne communicatietaal. Organisaties moeten dat betrekken en verbinden ook durven verzilveren.
Het zijn uitspraken waar je moeilijk op tegen kunt zijn als je in ondernemingsvisies en veranderstrategieën leest dat “de organisatie zich verbindt met haar stakeholders”. Ook lijkt niks mis met “wij voelen ons sterk verbonden met onze betrokken medewerkers”. Het...
leuk artikel, in lijn met precies datgene wat mij heeft aangezet tot het schrijven van mijn boek commitment. Definitie van het begrip, een vrijwillige, maar niet vrijblijvende afspraak. Kortom, concreet worden. hebben veel managers ene broertje dood aan, maak alles zichtbaar en dat is vervelend.
hgrt., Gyuri
'
"Het zou te gemakkelijk zijn om hier uitsluitend verwijtend naar de communicatiediscipline te wijzen. It takes two to tango."
Ik wil (veel) verder) gaan. Als verbondenheid slechts een loze kreet is, ligt de verantwoordelijkheid daarvoor helemaal bij het management. Als die op de werkvloer niet waarmaakt wat in de strategische notities, brochures, bijeenkomsten, bedrijfsbladen en kernwaarden wordt geclaimd, stomen ze recht op de rotsen af. Het is hét recept voor cynisme op de werkvloer.
Treft de communicado dan helemaal geen blaam? Jawel, als hij althans de directie en management niet nadrukkelijk wijst op de risico's van dit soort braaftaalscenario's. Maar helaas heeft dit soort functionaris zelden de positie dan wel de kennis en de (advies) vaardigheden om ze dit aan het verstand te peuteren (gelukkig hebben we jouw boek, Karel....).
En als het zoveelste cultuurproject dan weer mislukt (80% volgens Willem Mastenbroek), is de scapegoat snel gevonden, want er is uiteraard niet goed gecommuniceerd. En waar hebben we dan die afdeling Communicatie dan voor? Dat goede interne communicatie de verantwoordelijkheid van datzelfde management is, waarbij Communicatie alleen maar kan ondersteunen, is maar zelden duidelijk. Dat het de lijn is die voorbeeldgedrag moet leveren en kan en moet sturen op het gewenste gedrag van medewerkers (en dat betekent ook wel eens dat je niet aardig gevonden wordt....), is over het algemeen onbekend. Ook bij MBA's volgens iemand als Mintzberg.
Karel: op naar de communicado die dit verhaal begrijpt en in de directiekamer eens met de vuist op tafel slaat!
'Als de vos zijn passie preekt, boer pas op je kippen', luidt een oud spreekwoord. Wie zich erg mooi voor doet, heeft doorgaans iets te verbergen.
Van de <a href="http://www.managementsite.nl/kennisbank/verandermanagement" target="_blank" rel="nofollow">top-3 weeffouten bij verandermanagement</a> in de M'Site kennisbank wordt deze valkuil vermeld als weeffout no 1.
Schaffer en Thomson beschreven al in 1992 dit probleem beeldend in een artikel in Harvard Business Review. In de <a href="http://www.managementsite.nl/529/verandermanagement/nationaal-onderzoek-verandermanagement.html" target="_blank" rel="nofollow">conclusies van het Nationaal Onderzoek Verandermanagement</a> was het voor mij een van de beste verklaringen van het falen van veel verander-projecten.
<em>Houd de koppeling met resultaatverbetering in stand. Begin bij het eind!</em> Het klinkt zo simpel. Iedereen reageert hierop met "Natuurlijk, dat doe ik al!" Ondertussen wacht de klant.