Nuchter en gezond benadering.

Mastenbroek geeft helder weer dat toverformules in verander en verbetertrajecten niet bestaan. Gestaag doorwerken, steeds naar resultaten kijken zoveel mogelijk de verantwoordelijkheid in de lijn laten zijn heldere en overtuigende handreikingen

Herkenbare thema's, aangesneden / benoemd door een autoriteit.
Je hebt de neiging om hem onmiddellijk gelijk te geven. Maar heeft het artikel niet wat teveel Fortuyn-gehalte. Ligt het zo simpel, ..waarom is dan de praktijk dan zo weerbarstig ?
Er is waarschijnlijk meer aan de hand.

Beste Bert.

Wat zou er meer aan de hand kunnen zijn volgens jou?

Dat iets simpel uit te leggen is betekent voor mij niet dat het ook gemakkelijk te doen is. Inderdaad, de praktijk blijft weerbarstig. De echte wijsheid zit in het doen! Wat is er simpeler en duidelijker dan de waarschuwingen tegen roken, teveel drinken, teveel eten en ga zo maar door. En handelt men hier vervolgens naar?

De verklaring zit in de zaken die ik in het artikel aanstip. Het gaat niet om iets rationeels maar om zaken die te maken hebben met emoties, gevestigde routines & gemakzucht, regendansen en magie. Ook de wereld vam organisatie en management is daar stevig mee behept.

Laat mij svp weten via deze interactieve ruimte als jij in dit verband nog aan andere zaken denkt.

Beste geinteresseerden in dit onderwerp,

Zijn er nog strategy/management consultants die bereid zijn om twee studenten van dienst te zijn door een redelijk korte enquete in te vullen (3 blz, 12 vragen)? Het betreft onze Bachelor thesis voor de studie Bedrijfskunde aan het Erasmus, getiteld "Management Fads vs Evergreen Concepts", waarin wij de invloeden van management concepten (en management fashion) op de consultancy sector onderzoeken.

Reacties van andere deskundigen op dit gebied (misschien de heer Mastenbroek?) zullen ook zeer gewaardeerd worden, alhoewel enkele vragen specifiek mbt de sector misschien minder van toepassing zullen zijn. Als teken van onze dank zal onder de respondenten het nieuwe boek van Peter Block "The answer to how is yes" worden verloot.

Mail (voor 20 mei) naar jcraig@planet.nl voor de enquete...

De essentie van het artikel zit hem volgens mij in het gegeven dat het management de zaken niet goed aanpakt of niet aan kan. De oplossing dan zoeken in de magie ligt dan voor de hand, een steeds meer voorkomende reactie helaas, terwijl de aanpak juist op dat probleem gericht moet zijn: op die manager!!!

Managers, die durven zoeken de kern van het probleem en gaan aan het werk. Zij durven ook de confrontatie aan, stralen commitment uit, lopen hier en daar zomaar even binnen, weten wat er speelt en hebben continu resultaatverbetering op de agenda staan. Dit is helaas geen usance. Integendeel, meestal dweept men met nieuwe mooie noviteiten als Investors in People of hoe die programma's ook mogen heten. De programma's en de consultants die er bij worden geleverd kosten handen met geld en de rendementen zijn teleurstellend.

Vroeger verkocht ik pompen. Die waren niet echt prijzig, maar de slangen die erbij hoorden, die brachten pas geld in het laatje. Zo is het ook met programma's en consultants.

Ik ken organisaties waar goede managers geweerd worden. Zij zijn de Easy Riders, die het goed bedoelen, maar waar men toch angst voor voelt. Bestaande culturen die vanuit de top geregeerd worden middels formats en paradigma's kunnen geen echte leiders verdragen: die leggen direct feilloos de vinger op de zere plek. Ook de medewerkers weten allang waar het aan schort. Op zeker moment is iedereen druk met het secundaire proces en wordt het primaire proces vergeten.

Zo'n proces eindigt dan vaak ook nog met een conferentie of, in kleinere kringen, met een etentje. Wat we in feite doen is juichen om de nieuwe kleren van de keizer.

Eén probleem dat ik heb met de aanpak volgens Mastenbroek is dat het zo ontzettend afhankelijk is van commitment aan de top en de continuïteit van dat commitment. Daar valt of staat alles mee. Niettemin denk ik dan tegelijkertijd: dan moeten ze het zelf maar weten.

Beste heer Mastenbroek,
Al lezende bekroop mij het gevoel dat HRM ook een veeg uit de pan zou krijgen. Want dat lijkt ook zo'n "uitvinding", die maar geen grond in organisaties schijnt te krijgen.
Als HR-beleidsmedewerker lees ik geregeld onze visie en doelstellingen door en kan dan niet anders constateren, dat dit fraaie stuk (theoretisch gezien) helemaal niet leeft in de organisatie. Zelfs evaluatie over het stuk levert niets bruikbaars op. En toch blijf ik wel vasthouden aan HRM, al was het maar om alle hypes buiten te houden.
Wat ik (mogelijk even kort door de bocht) concludeer is dat P&O nog niet doorheeft hoe HRM de organisatie kan helpen en de lijn denkt steevast dat HRM iets voor P&O is. Integraal management is bijvoorbeeld alleen weggelegd voor hoger en middenkader, terwijl de team- of unitleiders veel beter snappen (of van nature doen) wat HRM voorstaat. Dit geeft mij de overtuiging, en dat lees ik gelukkig ook in het artikel, dat de druk van onderaf (bottom(s) up) meer ondersteuning verdient. Voor mij zijn instrumenten daarom alleen bruikbaar als ze echt als gereedschap in de handen van de medewerkers dienen. En dat is vooral gericht op principes als gewoon doen en ondervinden, maar wel goed naar de effecten kijken, train-de-trainer (het kunstje doorgeven, al doende), profileren van de afdelingen/onderdelen in de organisatie (wat maakt het bijvoorbeeld zo leuk om in ons team te werken? wat hebben wij onze klanten te bieden? en is dat wat ze willen/nodig hebben?). Ondertussen proberen we ook het hoger kader uit te leggen waarom dat nodig is en laten we zien hoe het werkt. En het allerbelangsrijkste is (voor mij althans): geen opdrachten accepteren, waarvoor de opdrachtgever zich niet als probleemeigenaar opstelt. Het is toch te zot om te zien, dat een uitgewerkte opdracht als vogelvrij stuk een half jaar door de overlegmolen moet, als infantiel wordt bestempeld en met minstens 5 memo's moet worden aangevuld, omdat iedere leidinggevende zich wil indekken (waartegen eigenlijk?).
Door de bezuinigingsdruk heeft de lijn vooral behoefte aan "pas op de plaats". Laten we vooral niet teveel tegelijk aan pakken en overhoop halen. Ik zie hier een schone kans om bottom up vuurtjes aan te steken en de bottoms eindelijk eens up te krijgen. Mogelijk dat we dan niet eeuwig over implementatie(plannen) hoeven discussiëren. We zijn dan gewoon al bezig.
Bedankt voor dit artikel, het zit vol met gewone, nuchtere, hollandse kost.
Vriendelijke groeten van Joke van Galen

Dit artikel geeft op een nuchtere manier weer dat organisaties slecht af zijn met allerlei figuren die de klok hebben horen luiden en niet weten waar de klepel hangt. Mastenbroek noemt dit soort mensen tovenaars. Zij horen/zien/lezen een of ander toverwoord en moeten dat ‘implementeren’. Natuurlijk levert dat in de meeste gevallen niet de gewenste resultaten op omdat verandering van binnenuit moet komen. Simpel gezegd is er werk dat bestaat omdat er (potentiele) klanten zijn die om producten/diensten vragen die ontstaan door dat werk. Dat werk is meestal te veel werk voor een persoon, dus moet je het werk verdelen. De manier waarop je dat werk verdeelt is van groot belang. Dat kun je slim doen zodat de klant tevreden is en de kosten zo laag mogelijk zijn, of minder slim.
Daar komt het eigenlijk steeds op neer. Het probleem is dat niet elk mens door de bomen het bos kan zien. De meeste mensen die hebben problemen om hun werk in dit simpele perspectief te plaatsen. Laat staan als je een boel mensen bij elkaar zet die samen iets moeten maken. Dan krijg je allerlei menselijke ‘gezeur’ erbij. Maar goed, als de mensen die het werk moeten verrichten in staat zijn het doel van hun werk voor ogen te houden zou dat al veel schelen. Het probleem is dat het werk in Holland vaak zo verdeeld is dat je tijdens een dag werk het werk als doel ziet en niet meer doorhebt waarvoor je het werk doet. Dat ligt in veel gevallen zoals Mastenbroek ook zegt aan de structuur (tovertaal Mastenbroek). Laten we structuur werkverdeling noemen. Simpel gezegd is dat werk vaak zo verdeeld dat je slechts een klein stukje van het hele product maakt en het overzicht over het doel van je werk dan ook niet nodig hebt. Om dat overzicht te bewaren heeft Holland BV ‘managers’ (tovertaal voor bazen) aangesteld die regels maken waaraan de mensen zich moeten houden. Dat aan dit eeuwenoude model van werken vele bezwaren kleven heeft Ulbo de Sitter allang bewezen. Je moet dat veranderen. Hoe? Dat kan door tovenaars in te schakelen maar het kan ook door de manier die Matsenbroek aangeeft: korte, regelmatig herhaalde bijeenkomsten met de mensen zelf die het werk moeten doen. Als ik het heb begrepen is dit de boodschap van Mastenbroek. Duidelijk en prima m.i.

Wat mij echter wel tegenvalt is dat Mastenbroek zichzelf dan weer gaat tegenspreken en sommige theorieen dan weer onder tovenaarsspreuken schaart. Laat ik adhv enkele citaten dit bewijzen:

“Noties als klantgericht organiseren, ieder team eigen product/klantcombinaties met eigen resultaten kunnen in zo'n idee passen.”

- Allereerst waarom is dit geen tovertaal? Ten tweede, als niet-leek ben ik het wel eens met deze stelling. Zie ook mijn verhaal hiervoor. Het probleem is dan de hoe-vraag? Hoe moet je klantgericht organiseren? Als je een paar 100 producten en mogelijke type klanten hebt, is dat niet zo eenvoudig. Wat voor hulpmiddelen heb je daarbij? Zie volgende citaat:

“…systeem denken, transformatie, 'core competencies', chaostheorie, fuzzy structures en post-moderne organisaties. Iedereen verstaat er wat anders onder. Bovendien verwijzen veel van deze termen naar verschijnselen met een zeer dunne feitelijke fundering en een hoog fantasiegehalte.
Zie het middenmanagement als motor van de verandering.”

- Volgens Mastenbroek verstaat iedereen weer wat anders onder het systeemdenken en heb je er dus geen reet aan. M.i. is dit larie. Volgens mij verstaan de ‘tovenaars’ er allemaal wat anders onder. Persoonlijk ken ik geen krachtiger hulpmiddel om de simpelheid in het werk en de veranderingen te bewerkstelligen dan het systeemdenken. Elke ir. kent dezelfde basisprincipes van een systeem. Dat alles wat beweegt/stroomt in systeemtheoretische principes te vangen is, is voor een ir al decennia gesneden koek. Dat in de organisatiekunde deze notie nauwelijks doorgedrongen is en nu uiteindelijk maar onder de noemer tovenaarstaal wordt ondergebracht, is diep triest en m.i. te wijten aan de onkunde van de tovenaars zelf. Zonder het systeemdenken konden de meeste ICT en mechatronische toepassingen waar onze hele maatschappij op gestoeld is, wel naar het rijk der fabelen gewezen worden. De hele studie Elektrotechniek is bijvoorbeeld gebaseerd op systeemtheorie, maar denk ook aan Lucht- en Ruimtevaarttechniek etc. Dit zijn bij uitstek vakgebieden waar dynamische en turbulente omgevingen zijn, waarin de te ontwerpen systemen moeten gedijen. Ook het chaosdenken verdient m.i. niet het predikaat toveraarspreuk, vanwege soortgelijke redenen.

“…De lerende organisatie bestaat niet; mensen leren van en met elkaar. De vraag waarom het gaat is: hoe moeten we de werkrelaties zo inrichten dat leren maximaal kansen krijgt..”
- Ok hoe dan? Je zal dan toch toe moeten naar een krachtig hulpmiddel. In het EU-PSIM project hebben we (consortium met o.a. TU Eindhoven) op een simpele manier (simpele software die mensen op de vloer zelf onderwijst dmv het aanzetten tot korte ontwerp en veranderworkshops) met behulp van het systeemdenken en het chaosdenken op kleine schaal bij megabedrijven als volvo, finland post en fiat heel veel bereikt. Ik hoor verder niet behalve een paar vage voorbeelden van Sara Lee met veel tovertaal hoe dat dan zou moeten.


“….Blokkerende arbeidsverhoudingen en onvoldoende ontwikkelde competenties van sturing en zelforganisatie belemmeren dan de voortgang….”

- Ik dacht dat ‘competenties’ een toverspreuk was?

Kortom we leven niet in sprookjesland en ik besef terdege dat organisatieland goed verziekt is door allerlei gezwets van tovenaars die maar in het rond lullen. Het lijkt me echter niet gerechtvaardigd, hoe aanlokkelijk ook, alle theorieen dan maar naar het rijk der fabelen te verwijzen zoals Mastenbroek dat doet en vervolgens wel weer zijn theoretische gedachten te vormen over een betere situatie voor Holland BV. Maar helaas zijn er maar zo weinig slimme oplossingen in organisatieland. Of slimme wetenschappers, adviseurs, zoals je die in de exacte wetenschappen veel meer ziet. Ik ken er maar een paar, waarvan er een (De Sitter) in de jaren 70 eigenlijk veel van wat je nu in tovenaarstaal terugziet heeft opgeschreven. Maar ja de moderne sociotechniek heeft het nooit gehaald. Zou het zo zijn dat in organisatieland de goede ideeën het niet redden en dat alleen de commerciële ‘shit’ het haalt, die het dan weer voor de rest verziekt? Ik krijg haast het vermoeden.


P.S. Bert Smeets meent helaas weer wijlen Fortuyn te moeten denigreren door het predikaat ‘simpel’ op zijn werk te plakken. Ik nodig Bert uit zijn boeken te lezen en dan nogmaals zijn mening te uiten. Je kunt veel van wijlen Fortuyn zeggen, maar dat het een domme randdebiel was, zeker niet, getuige de kwaliteit van zijn werk. We kunnen er gigantisch veel van leren, vooral op het gebied van prestatieindicatoren en meten in de publieke sector. Verhoudingen van 70-30% indirecte-directe kosten in overheidsinstellingen: het is een schande! Voor de overige politiek meer gekleurde zaken zal ik maar zeggen: de tijd zal het leren….

Beste Jongkind. U betoogt dat de termen die ik gebruik af en toe iets hebben van de door mij bekritiseerde 'tovertaal'. Inderdaad, als de citaten die u aanhaalt iets oproepen van de magie van een toverformule en imponerend overkomen kan dat zo zijn. Ikzelf waag dat te betwijfelen. Blijkens uw tekst rekent u hier ook termen als 'manager' en 'structuur' onder. U vat de term 'tovertaal' dan wel heel ruim op. Overigens proef ik er ook een pleidooi in om jargon en ingewikkelde termen te vermijden. Als zodanig kan ik het weer helemaal met u eens zijn.

U bent van mening dat ik de systeemtheorie ten onrechte onder de noemer van tovertaal aan de kant schuif. U stelt dat ICT, Electrotechniek, Lucht-en ruimtevaarttechniek veel te danken hebben aan het syteem-denken. Dat zal ik niet bestrijden. Maar mijn stelling in dit verband is dat een manier van denken die in de natuurwetenschappen veel status heeft verkregen daarmee nog niet in de de mens- en organisatiedisciplines dezelfde status verdient. Mijn indruk is dat de taal van het systeemdenken dan gebruikt worden om te imponeren en om een prestigieus wetenschappelijk image te vestigen. Laten we dan eerst vaststellen wat de bijdrage van het systeemdenken aan organisatiekunde, organisatiesociologie en andere relevante organisatiedisciplines is. Welnu, deze bijdrage is naar mijn mening zeer beperkt. De methoden en de modellen die voor andere typen van verschijnselen hun nut hebben bewezen passen niet bij voorbaat bij de problemen van management en organisatie. Wat we hier zien is dat het prestige van een beproefde wetenschap extra gezag verschaft. Dit gebeurt lang niet altijd weloverwogen, gepland of bedoeld maar het gebeurt wel. De chaos-theorie loopt volgens mij hetzelfde risico. De enthousiaste inspanningen van tal van auteurs en praktijkmensen doen hier niet aan af.

Bij herhaling stelt u de 'Hoe vraag'. Bijvoorbeeld over hoe moeten we klantgericht organiseren en hoe kunnen we werkrelaties zo inrichten dat leren maximaal kansen krijgt. Terechte en belangwekkende vragen maar buiten het bestek van "Organisatierot' . Daarin wordt al genoeg overhoop gehaald. Elders, bijvoorbeeld in het boek dat ik aan het slot van "Organisatierot" noem, ga ik uitgebreider op dit soort vragen in.

Geachte heer Mastenbroek,

Vanzelfsprekend ben ik het met uw constatering eens dat de natuurwetenschappelijke systeemtheorie nauwelijks voeten aan de sociaal wetenschappelijke aarde heeft weten te krijgen. Helaas zou ik zeggen. Ok, mensen zijn geen machines, zou u terecht zeggen, vandaaruit redeneert men: menssystemen zijn geen machinesystemen. (Voorzover artificiele intelligentie en ontwikkelingen op het gebied van intelligent agents laten zien dat deze scheidslijn in de toekomst wel eens vager zou kunnen worden.) Echter de inspanningen van cybernetici laten zien dat systeemgedrag in non-lineaire systemen dezelfde soorten patronen volgt. Ik heb het dan over vliegtuigvleugels die onder invloed van luchtstromen van vorm veranderen terwijl de vorm van de vleugels zelf tegelijkertijd de luchtstroom verandert, maar ik heb het ook over gedrag in een groep mensen. Voor mij is dit geen tovertaal. U kunt in het boek Verdieping Chaosdenken in het leesbare en zeer nuttige hoofdstuk van Cor van Dijkum (recensie van o.a. Walter Baets op dit forum), de basics van dit soort systemen , vinden.

Nu de tovertaal. U betoogt en ik citeer "Maar mijn stelling in dit verband is dat een manier van denken die in de natuurwetenschappen veel status heeft verkregen daarmee nog niet in de de mens- en organisatiedisciplines dezelfde status verdient"en verder "dat systeemdenken dan gebruikt worden om te imponeren en om een prestigieus wetenschappelijk image te vestigen"

Ik begrijp allereerst de redeneertrend niet. Het feit dat volgens uw zeggen natuurwetenschappelijk denken weinig status heeft, zegt al genoeg over de acceptatiegraad ervan. Ik proef verder uit uw mening en uw woordkeuze een vorm van geslotenheid voor gebruik van natuurwetenschappelijke methoden en denkwijzen in de sociale wetenschappen. De Sitter zei al "cultuur is hardnekkig". Als ik het fout hebt, corrigeer mij alstublieft.

Verder zegt u "De methoden en de modellen die voor andere typen van verschijnselen hun nut hebben bewezen passen niet bij voorbaat bij de problemen van management en organisatie. Wat we hier zien is dat het prestige van een beproefde wetenschap extra gezag verschaft. "


Imponeren en prestige...ahum..volgens mij is het niet zo ingewikkeld dat taalgebruik. Als we het over toveren hebben dan gebeurt dat juist bij uitstek niet in het systeem- en chaosdenken. Wiskunde (van lineaire tot non-lineaire differentie en differentiaalvergelijkingen) is de basis en ja gelukkig geeft dat juist een beetje houvast in de toch al moeilijk toegankelijke en begrijpbare brei aan sociaal-wetenschappelijk geneuzel. Dat bijvoorbeeld chaosmodellen niet bij voorbaat bij organisatietheorie en praktijk past, ok dat snap ik...maar bij nabaat wel. De wiskundige onderbouwing zorgt er in ieder geval voor dat de systeemtaal geen tovertaal kan zijn. Dat is al een pre. Het nadeel is misschien dat, zoals we helaas al op de basis- en midde;bare scholen merken, er een gigantische aversie bestaat bij het gros van de studenten en leerlingen tegen alles waar getallen en formules bij komen kijken. Ik was op de KUN niet voor niets de eerste (alpha) bedrijfswetenschapper die op de faculteit wis- en natuurkunde lessen ging volgen. Fantastisch en ik kreeg nog priveles ook. In dat opzicht zien we dat Nederland een paradijs is geworden voor alpha en alles wat maar veel tekst heeft, anders snappen we het niet meer...Begrijp me goed ik houd geen pleidooi voor de exacte wetenschappen, maar zeg dat het opsplitsen van verschillende wetenschappen in functionele subsystemen (systeemtaal) nu niet bepaald heeft geleid tot een lekkere kruisbestuiving tussen alpha, beta en gamma wetenschappen. Studenten Lucht- en Ruimtevaart vertellen mij zelfs dat kruisbestuiving binnen beta magertjes is.

Cybernetica biedt een grandioos alternatief en ik vind juist het tegenovergestelde van u: organisatieland barst van prestigeuze en imponerende termen. Ik zal er voor de grap een paar opschrijven en tegenover de systeemtaalsynoniemen zetten:

managen versus regelen/sturen
performance vs. rendement/prestatie
business unit vs. (sub/aspect)systeem
etc.

Zoals u ziet is de eerste kolom minstens zo prestigieus als de tweede.

Natuurlijk heb ik met veel plezier uw waardevolle artikelen in mijn studententijd gelezen, maar op vlak lopen onze meningen uiteen. Dat zal u als coryfee misschien iets minder bewegen dan dat het mij als groentje beweegt.

Maar er is heel wat pionierswerk nodig. Op dit forum zou ik dan ook graag wat meer 'harde' artikelen/commentaren lezen. De precisie van bewijsvoering die in de exacte wetenschap zo belangrijk is, ontbreekt m.i. in grote delen van de sociale wetenschappen.

Ik zal uw boek dra lezen.

vr.gr. Ruben Jongkind

Geachte heer Jongkind.

Waar we het over eens zijn is: "Dat de systeemtheorie nauwelijks voeten aan de sociaal wetenschappelijke aarde heeft weten te krijgen" (citaat Jongkind).

Waar we het ook over eens zijn is dat de natuurwetenschappen op hun gebieden een groot aantal inzichten hebben verschaft en daaraan een bepaalde status ontlenen. Ik vind dat overigens heel terecht.

Wat ik niet terecht vind is de veronderstelling dat de concepten en methoden uit de natuurwetenschappen ook in de menswetenschappen van toepassing zijn. U ziet dat duidelijk anders. We verschillen hier dus van mening. Mijn stelling is dat dit nog te bewijzen valt.

Ik ben niet bij voorbaat optimistisch over de slaagkansen want we proberen dit al heel lang en de oogst is mager. U bent duidelijk optimistischer. Ook hierin verschillen we van mening.

De tijd zal het leren. Overigens zijn de inspanningen om met statistische methoden en met concepten uit de systeemtheorie "de socaal wetenschappelijke aarde" open te wroeten nodig om hierover helderheid te krijgen. Als zodanig moeten we ermee doorgaan en krijgen ze dus ook de nodige aandacht in M@n@gement. Ik constateer dat daar in dit blad een stevige belangstelling voor is.
Gaarne nodig ik ook u uit om relevante bevindingen vanuit de cybernetica en de systeem- en chaostheorie met de lezers van dit magazine te delen in de vorm van een artikel.

De zoektocht naar inzichten die houvast geven is nog in volle gang. De management -en organisatie disciplines verkeren wat dat betreft nog in een vroegwetenschappelijke ontwikkeling met alle kenmerken van 'Pionieren' Dat maakt deze vakgebieden naar mijn gevoel alleen maar interessanter. We zitten nog midden in de ontdekkingsreis naar goede basisconcepten en zijn nog maar nauwelijks de magie onstegen. Enfin, daarmee beland ik weer in mijn kenschets van 'The state of the art' zoals beschreven in "Organisatierot".

Mijn dank voor uw reacties.

Willem Mastenbroek
Hoofdredactie M@n@gement

Niet alle systeemtheorie is even "rot ". Het is maar waar je kijkt. Met belangstelling heb ik de discussie gelezen. Er zijn echter vele wetenschappen die iets met systeemtheorie hebben gedaan. De vraag is of je daarom of je wel zo gemakkelijk kunt generaliseren. Ik wil graag wijzen op een geheel andere vertakking van de systeemtheorie, dan waar nu de discussie over gaat. Namelijk de systeemtherapie, die op haar beurt weer is doorvertaald naar organisatiekundig diagnose stellen en intervenieren. Hierin wordt de systeemtheorie op een heel praktische manier toepasbaar gemaakt. Wie daarin geinteresseerd is, verwijs ik graag naar mijn recente, praktische artikel over systemische patronen bij vastgelopen veranderingsprocessen, dat een toepassing is van deze theorie: "Weerstand, wat doet u met uw emotionele reactie hierop?" Vriendelijke groeten, Odette Moeskops

Goed en vlot leesbaar stuk over no-nonsense management. Iedereen heeft een doel en kan zichzelf daar naartoe managen, door in kleine stappen zichzelf, en daarmee de organisatie, te verbeteren. Dat is leuk voor iedere werknemer en dat is goed voor de organisatie.

ik heb genoten van je artikel en het begrip ''organisatierot''. ik ben inmiddels manager in het VU medisch centrum en heb een reorganisatie lopen én een cultuurtraject met trainers en P&Oers, én natuurlijk doen we IKG organisatiebreed.
na het lezen van je artikel heb ik wat te bespreken met de teamleiders en de adviseurs. je brouwsels blijven welkom!

en de dingen in een juist perspectief. Heel nuttig om een aantal tendenzen te doorprikken en toch niet bij de pakken te blijven zitten maar te doen wat moet.

test