<p>
<p>@Edwin</p>
<p>Je stipt in je column een boeiende vraag aan. Er zijn voorbeelden genoeg van succesvolle organisaties die niet vanuit het bureaucratisch/mechanische model zijn ingericht. Je zou denken dat dat inspirerend werkt maar zoals jij schrijft: “Vrijwel iedereen komt met argumenten,  waarom het niet werkt, of in ieder geval niet bij hun werkt. Met een stortvloed aan argumenten.”</p>
<p>Een zeer herkenbare observatie! Je noemt voorbeelden als BSO van Wintzen, Semco, Breman en FiNext.</p>
<p>Er zijn naar mijn idee ook voorbeelden van meer traditionele organisaties te geven zoals coöperaties en franchise formules die heel succesvol en vitaal blijken te zijn.</p>
<p>Het gemeenschappelijke element in alle voorbeelden is de mix van gezamenlijke kracht én zelfstandig ondernemerschap, een mix van sturing én autonomie, van gebondenheid én zelforganisatie. Of zoals ik het zelf graag samenvat: een uitgekiende balans van sturing én eigen verantwoordelijkheid. Uitgekiend omdat een grote mate van autonomie van onderdelen samen gaat met een ferme sturing op een beperkt aantal punten</p>
<p>Voorbeelden genoeg en ook een respectabele voorgeschiedenis! Dat maakt de vraag “Waar komen die weerstanden toch vandaan?” nog intrigerender. Mijn eigen inschatting is dat het een kwestie is van houding en gedrag van het verantwoordelijke management. De rol van de top van de organisatie is daarbij heel belangrijk. Het betreft inzichten en competenties die nog steeds schaars zijn. Daarbij komen ook de dagelijkse operationele zorgen, de crisis, belangrijke klanten, het spel om poen en prestige ...... Ontsnap dan maar eens aan de oude routines. En onder die dagelijkse druk is er natuurlijk al gauw de bestuurlijke reflex van betere regels en controles. Meer van hetzelfde dus.</p>
</p>

<p>
<p>@ Willem</p>
<p>Dank je voor jouw reactie.</p>
<p>Ik deel je mening dat er tussen vrijheid en structuur, in jouw woorden sturing en eigen veranwoordelijkheid, interesante oplossingen zijn te vinden voor hedendaagse organisatieproblemen.</p>
<p>Het vraagt wel om een aantal, in mijn ogen illusionaire, zaken als het gevoel van controle en beheersing los te laten. Loslaten niet als in neerdonderen en niet meer naar omkijken. Maar loslaten door controle en beheersing in te ruilen voor een slim georganiseerd persoonlijk GPS systeem dat een ieder in de organisatie van informatie voorziet om geinfomeerde keuzes te kunnen maken. Met identiteit, guiding principles en heldere resultaatverwachtingen als kaders, gecombineerd met een directe feedback- en aanspreekcultuur.</p>
<p>Belangrijk is dan wel dat er directe invloed is op besluitvorming (Semco hanteert democratie, Breman 50-50 vertegenwoordiging van kapitaal en arbeid) en genoeg ruimte/autonomie om je verantwoordelijk te kunnen voelen.</p>
<p>Loslaten is, naar mijn bescheiden mening,  een absolute voorwaarde om uit de  'meer-van-hetzelfde' tredmolen te treden</p>
</p>