Managers zijn heus wel lief

Columns

Er schijnt een kruistocht gaande te zijn tegen managers. De kruisvaarders zijn – ik leen wat tekst uit een recente column op Managementsite – de steeds verder uitdijende groep van werknemers die zich professionals noemen. Met schuim op de mond hebben ze zich geschaard achter het banier van pausen als Ewald Engelen en Matthieu Weggeman met het vaste voornemen om managers bij de enkels af te zagen.

Waarom zwijgen de aangevallenen, terwijl – zo redeneert de columnist in zijn column – managers ‘juist nu’ zo nodig zijn om ‘rust en orde te brengen in een wereld waar de mono-disciplinairen langs elkaar heen werken, de samenhang der dingen ontbreekt en visie ver te zoeken is’.

Goeie vraag! Laten we eens wat mogelijke verklaringen onderzoeken.

Ze lezen niet
Het eerste wat me te binnen schiet is dat...

Lex van Haarlem
Discussies over "hoe organisaties modern kunnen worden ingericht" zijn als het opstellen en bestuderen van een landkaart, terwijl het al barst van de landkaarten. Dit geldt ook voor discussies op basis van "uitgesproken ideeën" die "met succes zijn toegepast".

Een soort cartografie voor professionals. Best nuttig, maar het heeft als zodanig weinig van doen met het maken van een mooie reis door een land. Handig om te bekijken waar je van plan bent te gaan of waar je bent geweest, maar toch saaie kost voor wie op jouw unieke reis niet meegaat of is meegeweest.

Het leidt dus vooral af voor wie al op reis is.
Arnout Van den Bossche
leuk artikel.

Meer over Leidinggeven