'Munchausen@Work', ook bij u?

'Munchhausen by proxy. Het syndroom Munchhausen by Proxy (MBP MBPS) is een ernstige vorm van Kindermishandeling. Degene met dit syndroom (vaak moeder), komt liefdevol en bezorgd over, zoekt zeer regelmatig intensieve medische hulp voor een kind, maar is zelf degene die het kind bewust ziek maakt.'

Georgia Tech's Nathan Bennett, specialist op het gebied van organisational behavior, heeft MBP toegepast in een organisatie onderzoek en dat levert opmerkelijke waarnemingen op. Zijn conclusie: organisaties hebben te maken met het Munchausen at Work (MAW) syndroom.

Het blijkt dat de kans (zeer) groot is dat er ook binnen uw organisatie 1 of meer medewerkers rondlopen met dit MAW syndroom: zij creëren problemen die ze zelf oplossen maar omdat u hun 1e, initiële gedrag niet direct in de gaten heeft denkt u dat medewerkers (nb: managers is ook mogelijk) met MAW zéér goede medewerkers zijn..... Bennett heeft een eenvoudige test ontwikkeld om te ontdekken of binnen uw organisatie Munchausen ook @Work is..

'Consider this case from a Fortune 100 professional services firm that I studied. “Philip” had a reputation for his ability to get people to work together. He would proudly share tales of how, under his guidance, people in vigorous conflict had rebuilt productive working relationships. Upper management often praised him for this ability, and he was one of the first people put on any key client’s team. But over time it emerged that the conflicts Philip so adeptly defused were of his own creation.' dat zegt Nathan Bennett in de laatste Harvard Business Review.

Een ander voorbeeld dat Bennett geeft: 'Another type, the “do-looper” (named after computer routines that run repeatedly if conditions are right), constantly lights small fires and then puts them out. Most do-looping involves first creating and then remedying shortages of supplies, information, or other resources. One do-looper I encountered was brilliant at fixing travel-agency mistakes for his boss, and was often praised for his efforts. It was eventually discovered that the mistakes he “fixed” had never actually occurred.'

Voor mij zijn de voorbeelden die Bennett aanhaalt (nb: achteraf) zeer herkenbaar. Op het moment dat ik 'het' zag gebeuren dacht ik dat het toch vooral 'om aandacht vragen' was, al die goede bedoelingen die sommige medewerkers steeds weer lieten zien & herhaalden. 'Iets' leek er niet te kloppen, maar wat? Je denkt daarbij niet direct aan Munchausen by Proxy, toch een syndroom met een zware 'intonatie'. Nu Bennett het zo verwoord worden sommige zaken, sommige gedragingen mij wel duidelijk(er). Hoewel het 'stellen van de MAW diagnose voor een niet-arts lastig is, helpt de test die Bennett ontwikkelde; zeker voor het krijgen van een 1e indruk:

'Many managers I’ve spoken with nod knowingly when I describe MAW. However, diagnosis is difficult. A manager who suspects an employee of Munchausen at work should ask these questions:

• Is the employee disproportionately involved in identifying and fighting fires?

• Is the employee unusually resistant to offers of help in addressing problems he or she has identified?

• Does the employee deflect management’s efforts to understand a problem’s underlying cause?

• Are the facts and coworkers’ accounts at odds with the employee’s claims about a problem’s existence or severity?

• Are problems with a project, a customer, or a process, or between colleagues, frequently resolved in the employee’s absence?

“Yes” answers to these questions don’t conclusively confirm MAW, of course. But they signal that managers may want to be on the alert for repeated episodes and to validate their suspicions with multiple observers. If 'Munchausen at Work' seems likely, the best remedies are to reduce the attention and other rewards that are tied to solutions and, more broadly, to limit perpetrators’ opportunities for creating specific problems.'

Het kan handig zijn, dat u weet dat Munchausen@Work bestaat, zeker nu de beoordelingen weer 'voor de deur staan'.