Het mag een cliché zijn, en Peter van Straaten heeft er zeer grappige tekeningen over gemaakt, maar het komt nog steeds voor en het moet nu eindelijk eens ophouden. Onlangs weer gezien. In een Management Team zijn gedurende een uur alleen de zes mannen aan het woord geweest. Op het moment dat de enige vrouw, een HRM'er, het woord neemt, beginnen de mannen onderonsjes met elkaar over andere onderwerpen...
Het mag een cliché zijn, en Peter van Straaten heeft er zeer grappige tekeningen over gemaakt, maar het komt nog steeds voor en het moet nu eindelijk eens ophouden. Onlangs weer gezien. In een Management Team zijn gedurende een uur alleen de zes mannen aan het woord geweest.
Op het moment dat de enige vrouw, een HRM'er, het woord neemt, beginnen de mannen onderonsjes met elkaar over andere onderwerpen, maken korte notities over de onderwerpen die de revu hebben gepasseerd, tikken met hun vingers of gaan even naar het toilet. Zeer genant om te zien.
De vrouw bleef moedig doorpraten. Achteraf vroeg ik de betrokken MT-leden waarom ze dat deden. De meesten hadden geen idee dat ze het deden! De vrouw verzuchtte dat het altijd zo ging, en dat ze ermee had leren leven. Ze had besloten om gewoon haar verhaal te doen en door te praten als haar collega's niet luisterden.
Ze begon er wel steeds meer tegen op te zien. Alleen de directeur had een opvallend standpunt.
‘Luisteren krijg je niet cadeau; dat dwing je af.'
Is dat zo?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Dit kom je soms ook wel bij mannen tegen hoor, maar dan valt het waarschijnlijk minder op en vrouwen hebben sowieso snel de neiging om alles op hun vrouw-zijn te gooien.
Mijn ervaring is dat wanneer je zelfverzekerd je verhaal doet en weet waar je het over hebt, dat er dan echt wel geluisterd wordt.
Het denken in stereotyperingen als "mannen zijn resultaatgericht ..." en "vrouwen zijn gericht op harmonie ..." komt dicht in de buurt van de genoemde cliché's van Peter van Straaten. Achter menig cliché zit echter een kern van waarheid. Veel mannen zien bijvoorbeeld onderhandelen nog als een strijd met winnaars en verliezers (het oude jagersconcept?), terwijl voor het merendeel van de vrouwen geldt dat ze op win-win uit zijn, omdat ze het behoud van de relatie een wezenlijk onderdeel van de onderhandeling vinden. "Multitasking": hoeveel mannen zijn er die in staat zijn aandacht te geven aan een enorme hoeveelheid taken en taakjes, zakelijk én privé naast en door elkaar? Voor vrouwen een volstrekt normaal gegeven. De oppas voor het feest dit weekeinde wordt geregeld, nadat zojuist de deal van het jaar is gesloten. Met de toename van tweeverdien-gezinnen, zal er een toenemend beroep gedaan worden op het vaak slechts rudimentair aanwezige talent van multitasking van mannen.
Moeten alleen de mannen zich verdiepen in diversiteit, zich "aanpassen"? Alsjeblieft niet. Voor vrouwen liggen daar ook schone uitdagingen. Op onderwerpen als zichtbaarheid, netwerken en onderhandelen kunnen veel vrouwen zich verder ontwikkelen. Niet met het als doel om "het op de mannenmanier te doen", maar op een hen passende manier ... in een overwegend mannenwereld.
We kunnen dus nog veel van elkaar leren, als we er maar voor open staan.
Wilbert de Kroon
En verder ben ik het eens met Ine: "wanneer je zelfverzekerd je verhaal doet en weet waar je het over hebt, wordt er echt wel geluisterd."