Werkschuw tuig?

De aloude roep om controle neemt weer toe onder managers. Ze zijn kennelijk vergeten dat dat tot iets leidt dat ze absoluut niet willen: zodra de kat uit zicht is, bijvoorbeeld om het gevecht aan te gaan met andere katten, oefenen de muizen de Charleston en de Tango. Maar gelukkig is er tegenwoordig de automatisering. En je kan de boel ook nog bewaken met videoapparatuur. Dan leren ze wel af om de boel te saboteren!

Hoe kijkt de baas naar zijn mensen? Steeds meer als werkschuw tuig dat maar op één ding uit is: het werk ontlopen om over de arbeidsvoorwaarden te mekkeren . Honderd jaar geleden was dat wantrouwen er bij managers ook vaak. Jan Met De Pet moest gecontroleerd worden en af en toe flink op zijn falie krijgen. Anders ging hij rare dingen doen die niets met werk te maken hadden.  

De vraag is of saboteren eigenlijk wel datgene is wat 'Jan Met De Pet' wil. Onlangs werden er bij een groot magazijn twee slapende medewerkers aangetroffen in een hok, waar normaliter niemand kwam. Het waren echter hun collega’s die hier melding van maakten. Hoezo werkschuw tuig? 

Nu is het natuurlijk ook weer niet zo dat Jan Met De Pet een heilige is. Vooral Nederlandse werknemers zijn nogal verwend in de afgelopen decennia. En er zijn talloze voorbeelden te geven van medewerkers, die in werktijd vrienden bellen, kranten lezen, ellenlange gesprekken voeren met collega’s en niet zozeer een baan hebben om hun baas omzet te laten draaien, als wel om een leuk sociaal leven te hebben. Anders raak je maar geïsoleerd. 

Ja, en wat ik er dan van vind…? Het mes snijdt aan twee kanten. Werkgevers mogen ophouden zich te gedragen als achterdochtige scherprechters, en werknemers moeten ophouden werkplekken te zien als een gelegenheid voor theekransjes.