Intuitie is een prachtig woord. Velen hebben het er over, maar wie weet wat het is? Heeft het iets te maken met stemmen in je hoofd, een magisch oog, een zevende zintuig, adviezen uit het niets, of is het, zoals een oude definitie van intuitie beschrijft: de samenwerking van kennis en ervaring? Om een goed beeld te krijgen, moeten we een beetje weten hoe het met de hersenen zit. Lezen dus...
Beslissingen nemen op intuitie, wie doet het echt? Dat is nou nog eens een aardige vraag want als er een beslissing moet worden genomen, raken allerlei emoties in je hoofd met elkaar in gesprek. Heel wat mensen horen zelfs letterlijk stemmen, maar dat terzijde.
In de eighties bewees de neuroloog Benjamin Libet al dat het zo gaat: de hersenen met al hun emotionele kernen trekken hun baan en onze bewuste gedachten sjokken daar nogal traag achteraan. Martin van der Laan gaf op 17 februari in Trouw een aardig voorbeeld: ‘Einstein viel bijna van zijn stoel toen zijn brein hem plotseling openbaarde dat iemand in vrije val zijn eigen gewicht niet voelt.’ Het inzicht was er eerder dan het bewustzijn. De hersenen ‘openbaarden’, het planmatig redenerende bewustzijn kwam pas later.
Ik volg het artikel in Trouw nog maar even: Het brein regisseert zichzelf, en ‘de eigenaar ervan is niet meer dan een verlate toeschouwer’ . Wat betekent dat nu? Heel simpel: dat we veel minder bewust beslissen dan we denken. We hebben graag de illusie dat we beslissingen nemen vanuit controle, vanuit weloverwogen redeneringen.
In werkelijkheid is het echter anders. De planmatige kant van onze hersenen, de frontale kwab zeg maar, is een praatjesmaker, die niet eens meedoet tijdens de vorming van een beslissing. Dat is nog eens nieuws! Vooral in een cultuur die de illusie heeft naar beheersing te streven.
Zoals het artikel in Trouw schrijft: ‘Laat de hersenen maar sudderen, dan komt het wel goed’. We kunnen die vermoeiende controle eindelijk loslaten!
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
De zin "Laat het brein sudderen rond cruciale afwegingen, het weegt meer mee dan voor de hand liggende motieven." is eigenlijk overbodig in het artikel. Want het is niet alsof wij het KUNNEN LATEN, volgens de auteurs, wij hebben tenslotte geen controle over ons brein. Of, toch wel?
"Maar psychiater Laurence Tancredi laat zien dat met zo’n ontstemd koor de mens ook gemakkelijk een financiële waaghals of een dwangmatige rokkenjager kan worden." is in mijn ogen een twijfelachtige zin omdat mensen ZONDER 'goed' werkende frontale kwab ALTIJD oncontroleerbaar gedrag vertonen. Met OF zonder werkende frontale kwab is dus een essentieel verschil.
Het artikel komt op mij over als voornamelijk een definitiekwestie. Zoals een reactie onder het artikel op de website van Trouw aangeeft: niks nieuws. Vooral een snelle stijl die het lezen probeert te veraangenamen. De kop 'Verdieping' niet echt waardig........
Er zijn al genoeg auteurs die over emoties zinnige dingen te melden hadden, waaronder Martha Nussbaum. Emoties zijn per definitie van grote waarde en onderdeel van 'rationeel' handelen. Het hangt er maar vanaf wat de definitie van rationeel is :) Die gaat, wat mij betreft, verder dan de betekenis die het woordenboek geeft.
Ik wil de hersenen er graag bij hebben, temeer daar het leuke dingen zijn. Ze doen hele grappige dingen en laten juist zien dat alles veel minder geordend is dan we vaak denken. Ik word daar blij van.
Groeten uit Eijsden.
Licht die eerdere levens eens toe. Dank je wel.
Hersenen zijn de gereedschappen die ons ik in staat stelt te besturen, ons zelf en onze ervaringen die de geest (ja, ons ik) er eerst inbrengt en daarna uit ons chemische, energetische, magnetische en mechanische systeem op verzoek van ons bewustzijn soms weer uit haalt. Niet de hersenen denken, maar ik denk. De processen waar in trouw op gewezen wordt zijn die van de vaak onbewuste reactieve en intentionele processen in de lichamelijkheid. Het lijf reageert op invloeden van binnen en buiten binnen het zenuw-zintuigstelsel en soms doet mijn bewustzijn daarin mee. Het is me wat, soms heb je pijn, soms wordt je ineeens smoorverliefd. En dan ben ik soms blij dat ik (niet) kan sturen. Lekker au.
Niettemin zou ik Leo zelf willen wijzen op het boek 'Neurofilosofie' van hoogleraar Hans den Boer. Hij zal dan merken dat niet iedere hersenwetenschapper een ' neuro-nerd' is. Bovendien geeft het een prachtige stand van de huidige wetenschap. Met name de discussie rond het ' ik ' is daarbij interessant.
Een ander boek, met overigens zeer grappige inhoud, is 'Het bizarre brein' van Ramachandran, een leerling van Oliver Sacks. Je zal er van genieten, Leo. Zeker als je er een sigaartje bij opsteekt.
Ons lichaam kent vele chakra's (40 van enige betekenis) - o.a. in de miltstreek, de nek, handpalmen en voetzolen.
Er zijn 7 hoofd chakra's aan de voorzijde van ons lichaam van stuit tot kruin en ze hebben elk specifieke ziels- en geestelijke eigenschappen met elk een specifieke uitwerking op het lichaam. Interessant onderwerp, chakra's en aura's m.b.t. intuïtie.
Wat niet onderwezen wordt is de praktische wijsheid. Het is niet tastbaar maar een wezenlijk menselijk onderdeel om kennis en vaardigheid te koppelen. Praktische wijsheid behoudt balans in het innerlijk. Niet te leren maar te herkennen. Kijk naar de kinderen. Het ontwikkelproces wordt niet aangeleerd. Een automatisme leert de kinderen de koppeling te maken tussen kennis en vaardigheid. Lopen, praten, knutselen enz. De koppeling (wijsheid) is er en bij een ieder gelijk. Het verminderd de balans als alleen aandacht wordt geschonken aan kennis of vaardigheden. Wijsheid verschuift naar de achtergrond. Geleerde gebruiken de term conditionering. Jonge mensen raken uit balans. In de beleving van de jongeren worden ze veel vrijheid ontnomen. Ze zoeken onbewust naar een bepaalde vorm van vrijheid. De praktische wijsheid kan gesterkt worden door herkenning van jezelf en dat jongere laten herkennen.
In een resulaatgerichte maatschappij wordt de practische wijsheid verdrongen. Resultaten worden op basis van verwachtingen vastgelegd. Om teleurstellingen te voorkomen worden processen vastgelegd. Het wordt meetbaar gemaakt. Het resultaat dient voor te gaan en haalbaar te zijn. Stress enz. zijn de factoren die organisatie's doen wankelen.
Practische wijsheid stelt een doel. Een duidelijke richtlijn zonder verwachting. Voor de medewerker een helder doel. De medewerker kent het hebben van succes in het behalen van een doel. Het geeft voldoening. Het resultaat laat de mate van succes zien in het behalen van het doel. Een andere benadering maar gestoeld op de practische wijsheid van de medewerker. Welke hedendaagse medewerker kent de term practische wijsheid?
Evolutie van een gezond bedrijven kan behaald worden door succes te voeden in het nastreven van doelen. De resultaten zullen verbijsterend zijn.
Voorwaarde is wel dat het bedrijf in de beloningsstructuur dezelfde practische wijsheid toepast. Succes dient beloond worden.
Jos
+ hersenen in je buik (elk contactpunt met het leven creëert een
buikgevoel(bijv. vlinders in de buik of een knoop in de buik bij
spanning)
+ hersenen in je hart (in de jaren negentig ontdekten wetenschappersin deopkomende wetenschap van neurocardiologiede ware hersenen in het hart, een van de chemische stoffen in het hart is peptide, die de voornaamste factor vormt bij de motivatie van ons gedrag. als we onze waarden en normen niet voelen kunnen we e niet beleven. Niet het hoofd maar het hart speelt een dominante rol in onze aanzet om uit te blinken)
+ hersenen in het hoofd (De neurale stortvloed van indrukken van je huidige situatie bereikt de hersenen in het hoofd als laatste.)
Salut,
Patrick