Mannen in pakken, brrrr…

In het bedrijfsleven zijn pakken een onmisbare factor. Alle belangrijke mannen uit het bedrijfsleven dragen het kostuum driedelig en met das. Interessant om eens naar iemand te luisteren die helemaal niets met kostuums heeft. Schrijfster Margriet Breet (foto) lucht haar hart in een verhaal, dat ze vandaag op haar eigen weblog heeft geplaatst (www.margrietbreet.nl) We zijn benieuwd naar uw reactie.

Ik weet nog goed hoe ontzettend ik ben geschrokken toen ik bij vriendlief per ongeluk voor het eerst de kastdeur open zag staan. Pakken! Rijen pakken, blauw, streepjes, jasjes, blouses, dasjes. Ik klom met trillende handen en kloppend hart het bed uit, bladerde het textiel door en kreeg het zwaar op mijn heupen. Dit kon niet waar zijn, het moest een vergissing zijn, een nachtmerrie. In welk hol was ik beland, in wiens armen had ik geslapen? Lijkbleek sloot ik de kastdeur, kleedde me aan en verliet stilletjes het huis. Ik was in de war: hoe kon een man die er de hele week al zo leuk en sportief uitzag zulke pakken in de kast hebben hangen! Ik kon het niet rijmen met elkaar.
We belden.
   ‘Die pakken…’ zei ik.
   ‘Ja?’
   ‘Heb je die vaak aan?’
   ‘Alleen als ik naar de bank moet om iets gedaan te krijgen.’
   ‘Wat een onzin. Wat maakt een pak nou uit.’
   ‘Dat maakt indruk.’
   ‘Oh?’  
   ‘Dat hoort zo.’
   ‘En omdat het zo hoort, conformeer jij je er aan.’ Ik kon enig sarcasme in mijn stem niet onderdrukken.
   ‘Eh, ja.’ Het klonk niet echt zelfverzekerd, hij wilde dat ik vaker bij hem kwam slapen natuurlijk.
   ‘Dus jij denkt dat je serieuzer genomen wordt als je je in een pak hijst.’
   ‘Eh, ja.’ 
   ‘Belachelijk.’ Ik klonk zelfverzekerd. ‘En weet je wat ik nog meer belachelijk vind? (ik was lekker op dreef) Mannen in pakken in de Mac Donalds. En mannen in pakken in de kroeg. En mannen in pakken met Kerst. En mannen in pakken op feestjes. En mannen met pakken van de makelaardij, of van kantoor, of vertegenwoordigers in pak. Volgens mij hè, volgens mij…’
   ‘Ik vind je lief, weet je dat?’
   ‘Volgens mij hebben al die mannen in pakken wat te verbergen. Het is één grote poppenkast en jullie houden dat met zijn allen in stand. Net of jullie niet in staat zouden zijn om door een pak heen te kijken. En dát, dat is helemaal bezopen, want…
   ‘Echt heel lief en echt heel mooi, weet je dat?’
   ‘..want mannen zijn als geen ander in staat om mensen, vrouwen bijvoorbeeld, met hun ogen uit te kleden.’
Het was stil aan de andere kant van de lijn.
   ‘Dus als ik het goed begrijp ben jij anti-pak.’
   ‘Ja! Volkomen anti-pak, het is je reinste dwingelarij. Je kunt met goed fatsoen niet eens een frikadel speciaal eten, zeg nou zelf.’
   ‘Wat zou jij dan willen?’
   ‘Ik zou alle mannen met pakken uit willen kleden en ze willen verzoeken hun eigen kleren weer aan te doen.’
   ‘Allemaal?’
   ‘Ja, nou ja, behalve diegenen die er lekker uitzien natuurlijk, die mogen bloot blijven.’
   ‘Ik ook?’
   ‘Jij ook ja.’
   ‘Zie ik je morgen weer?’
   ‘Ja, als je maar geen pak aan hebt.’

(Dit verhaal verscheen onder de titel 'mannen in pakken' tevens op de weblog van de schrijfster: www.margrietbreet.nl)