Kan Verdonk leiderschap leren?

In een recente reactie staat een terechte constatering te lezen: dat Maradona kan voetballen betekent nog niet dat hij een goede bondscoach is. Hetzelfde principe geldt in de politiek. Dat ijzeren Rita haar rug zo recht kan houden dat het kabinet bijna breekt betekent nog niet dat zij straks slaagt als fier boegbeeld van dit natte landje. Wat heeft een goede leider nodig? Nou, dacht Verdonk, in elk geval daadkracht. Daadkracht is mooi, ben ik met haar eens, maar als het ontbreekt aan draagvlak wordt het dogmatiek. Verdonk heeft mediatraining gehad, ze heeft geleerd dat ze een 'positieve insteek' moet kiezen, als ze even oplet kan ze iets warms uitstralen. Ze heeft zelfvertrouwen, de wens om duidelijk te zijn, ze gaat confrontaties niet uit de weg en heeft iets waar veel vrouwen moeite mee hebben: met een opgeheven kin de wijsvinger trots in eigen boezem prikken. Hier ben IK. Dat biedt hoop, zou je zeggen. Hier staat een ferme leider. Maar ... toen Verdonk een beslissing nam die van belang was voor het hele kabinet en heel Nederland, nam ze tegelijkertijd wat andere beslissingen. Ze besloot niet af te stemmen met haar baas. Ze besloot niet te luisteren naar de top van haar partij. Ze besloot haar collega van Justitie niet te informeren. En dus besloot ze het helemaal alleen te doen. De rest in verbijstering achter zich latend. Dit is geen kwestie van inhoud, dit is een kwestie van vorm. En of dat te leren is ...?