Voor de leeuwen gegooid!

Bij mijn eerste echte werkgever werd ik binnengehaald als commercieel management trainee. Er werden gouden bergen beloofd: ik zou intern opgeleid worden en aan het einde van de rit zou ik leidinggevende worden van een telesales verkoopteam. Al snel kwam ik echter van een koude kermis thuis. De opleiding stelde niets voor. Na de training, die elke salesmedewerker kreeg, werd ik als verkoper aan het werk gezet. Want – zo was de filosofie van het bedrijf – als je goed kunt verkopen, kun je ook goed leidinggeven.

Bij mijn eerste echte werkgever werd ik binnengehaald als commercieel management trainee. Er werden gouden bergen beloofd: ik zou intern opgeleid worden en aan het einde van de rit zou ik leidinggevende worden van een telesales verkoopteam. Al snel kwam ik echter van een koude kermis thuis. De opleiding stelde niets voor. Na de training, die elke salesmedewerker kreeg, werd ik als verkoper aan het werk gezet. Want – zo was de filosofie van het bedrijf – als je goed kunt verkopen, kun je ook goed leidinggeven. Binnen de kortste keren was ik leidinggevende en mocht ik als Playing Captain aan de slag met een verkoopteam. Ik dacht dat ik gek werd. Ik kwam volledig uitgewoond thuis en binnen de kortste keren vertoonde ik de symptomen van een uitgebluste veertiger met een midlife crisis. Ik dacht serieus dat het aan mij lag. Nu weet ik dat ik gewoon niet goed genoeg voorbereid was op mijn nieuwe taak als manager.Inmiddels weet ik uit ervaring en uit vakliteratuur dat vele beginnende managers dit lot hebben ondergaan. Waarom worden nieuwe managers zo vaak te snel voor de leeuwen gegooid? Ik denk dat veroorzaakt wordt doordat veel organisaties niet eens weten wat ze beginnende managers moeten leren. En als ze het wel weten willen ze niet investeren. Of ze vinden dat leidingeven vanzelf gaat en dat ervaring alle problemen oplost. Maar wat moeten beginnende managers nu eigenlijk kunnen en weten?