De coach omver duwen (1)

In deze terugkerende rubriek geven wij gesprekken weer uit het warmbloedige leven der organisaties. De stukken zijn altijd gebaseerd op een voorbeeld uit de werkelijkheid. Wie door ons een probleem in deze rubriek wil laten behandelen, is van harte uitgenodigd. Wij nodigen je uit om hieronder je reactie te geven. In deze eerste aflevering een gesprek tussen de 27-jarige Joep en zijn personal coach, die voor een consult 172 Euro per uur vraagt.

Joep: ‘Coach, ik heb een probleem’

Coach (maakt intens oogcontact, zit achterover, wijsvinger aan de kin): ‘Hmm’

Joep: ‘Een van mijn medewerkers is naar de directeur gelopen, heeft me dus domweg gepasseerd. Hij heeft me een communicatieve nul genoemd.’

Coach (knikt): …

Joep: ‘Ik vind dat ik dat niet hoef te accepteren.’

Coach (heeft oogcontact zonder te knipperen): ‘En?’ 

Joep: ‘Ik weet niet goed wat ik moet doen.’

Coach: ‘Wat denk je zelf dat je moet doen?’

Joep: ‘Ik wil hem ontslaan’

Coach (zonder herkenbare expressie): …

Joep: ‘Maar ik denk dat het niet verstandig is.’

Coach (met een glimach en een zachte stem): ‘Wie de wond niet verzorgt, haalt ontsteking binnen. Wie ontsteking binnenhaalt verwelkomt tevens de ondergang.’

Joep: ‘Mooi gezegd’

Coach (knikt): ‘Hmm, hmm’

Joep: ‘Maar je kunt iemand niet alleen maar ontslaan omdat hij je een communicatieve nul noemt. Bovendien heeft hij een gezin met 4 kinderen’

Coach (kijkt even vorsend en schudt meewarig het hoofd): …

Joep: ‘Ja, gek he, maar zulk soort dingen zitten me dan dwars. Ik ben eigenlijk best sterk normaal gesproken, maar als het om gezinnen met kinderen gaat…’

Coach (pakt een naakte paspop die altijd in zijn ruimte staat, naast de boksbal, zet hem voor Joep neer): ‘Omhels hem’

Joep (aarzelt, doet het dan, wat onhandig in zijn kostuum): ‘Zo?’

Coach (kijkt naar Joep en de paspop en krijgt vochtige ogen): …

Joep: ‘ Doe ik het eh…goed?’

Coach: ‘Wie op commando een paspop kan omarmen, kan zeker ook vrijwillig het ontslag van een medewerker omarmen.’

Joep (kijkt van de paspop naar de coach, en dan weer van de coach naar de paspop).  

Dan doet hij iets wat hij zelf van te voren nooit van zichzelf had verwacht. Hij tilt de paspop op, loopt naar de coach, die juist zijn benen kruist op de stoel, als in meditatiezit, en begint de coach met de pop te bestormen, alsof hij een poort met een stormram te nemen heeft. Dat doet hij zo doeltreffend dat de coach met stoel en al achterover valt.

‘Zo’ zegt Joep ‘Wie zijn coach uit de houding stoot, heeft zoveel lef getoond, dat hij geen vader van een gezin hoeft te ontslaan om zichzelf te bewijzen.’

De coach staat op, veegt met zijn hand langs zijn mouw, en glimlacht.

‘Goed zo’ bemoedigt hij ‘Dit is precies wat ik wilde dat je deed. Aan deze coachingssessie zal je erg veel hebben.’