Rosa is stafmedewerkster in een grote organisatie. Ze is een intelligente en aantrekkelijke vrouw die vaker dan haar lief is te maken heeft met dubbelzinnige opmerkingen van mannelijke collega's. 'Ik zou naar een klachtencommissie kunnen gaan, maar dat doe ik liever niet. Dat blaast de boel nogal op. Bovendien is het allemaal erg subtiel. Het is allemaal net niet over de rand. En ja, ik laat ook te weinig zien van mijn ergernis. En misschien zie ik het wel verkeerd. Dat kan toch?’
Rosa Winter (29) is single en werkt als stafmedewerkster in een grote organisatie.
‘Het zou op zichzelf een leuke functie kunnen zijn. Ik hou er namelijk wel van om te vechten bij een MT voor mijn aanbevelingen. Dat levert leuke discussies op. Een poosje ging dat ook wel goed.
Maar de laatste tijd begin ik me steeds meer te ergeren aan die mannelijke grapjes over mijn kleding of uiterlijk. In het begin waren het complimenten. Dat vond ik nog wel leuk, maar er zijn er nu twee, drie die duidelijk dubbelzinnige opmerkingen maken. Een van hen is de voorzitter van het MT.
Ik heb al een paar keer proberen aan te geven dat ik het niet zo leuk vind, maar de manager lacht het zo’n beetje weg. Ik moet het niet zo serieus nemen, het zijn maar onschuldige grapjes, zegt hij. Het ellendige is dat ik er bij de MT-voorzitter zelf ook dubbel op reageer. Ik voel me er ergens ook door gevleid. Geen idee waar dat precies door komt.
Ik zal een voorbeeld geven. Laatst zei hij, toen ik binnenkwam, met een knipoog dat het hem een raadsel was, hoe ‘ik zo kon groeien zonder wortel’. Het zijn steeds van dat soort opmerkingen. Je voelt dat het niet deugt, maar non-verbaal is hij dan zo aardig dat ik nog loop te glimlachen ook.
Wat me verder opvalt is dat ik charmant en vleierig moet doen om iets gedaan te krijgen. Dan lukt alles. Maar oh wee als ik eens boos word. Dan bevriezen de heren. En tenslotte zijn er nog de toespelingen ‘dat de koffie toch altijd het beste smaakt als Rosa hem inschenkt’. Dan voel ik me een soort chearleader. Een akelig gevoel.
Ik zou naar een klachtencommissie kunnen gaan, maar dat doe ik liever niet. Dat blaast de boel nogal op. Bovendien is het allemaal erg subtiel. Het is allemaal net niet over de rand. En ja, ik laat ook te weinig zien van mijn ergernis. En misschien zie ik het wel verkeerd. Dat kan toch?’’
Jullie mening graag, jonge bazen.
CyberSale, 50% korting op een Pro-abonnement
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden. Begin het jaar goed en krijg toegang tot toepassingsgerichte kennis.
Upgrade uw gratis lidmaatschap, word een Pro
- binnen de organisatie waar Rosa werkt lijkt geen beleid aanwezig te zijn tegen ongewenst gedrag en specifiek op het gebied van sexuele intimidatie. Er is blijkbaar wel een klachtencommissie, maar je moet je wel realiseren dat dit slecht een onderdeel van een anti intimidatiebeleid is. Voorlichting over wat ongewenst gedrag is, en het bespreekbaar maken binnen de organisatie is van het grootste belang. Ook moet het binnen de organisatie duidelijk zijn dat het management volledig achter dit beleid staat. Wanneer het beleid goed is geimplementeerd zou er ook een vertrouwenspersoon moeten zijn waar je dit soort problemen eerst kunt bespreken voordat je het laat escaleren.
- naar mijn mening is het voornamelijk het gedrag van Rosa zelf die haar in de problemen brengt. Rosa moet gewoon duidelijk stelling nemen tegen het gedrag. Comlimenten kan en mag, maar de voorbeelden die worden aangegeven zijn voor mij duidelijk over de rand, integenstelling tot wat ze zelf vindt. En dat is denk ik de kern van het probleem. Ze heeft het al (te) ver laten komen. Nu is het lastig om het weer terug te draaien. Dit kan alleen door duidelijk te stellen wat je van het gedrag vindt en als men daar niet serieus op ingaat stel je voor om iemand van de klachtencommissie te vragen samen met het management en Rosa een gesprek over dit onderwerp aan te gaan. Daar is moed voor nodig, maar de enige manier om het probleem op te lossen. Willen ze hun gedrag niet veranderen dan is er maar een oplossing: zoek een andere baan en maak daar niet weer dezelfde fout.
Als Rosa gewoon professioneel haar gebied “afplast??? zullen mannen daar héél anders mee omgaan, tenzij ze door hun eigen achterban (mannen) tot de orde willen worden geroepen.
Rosa, (29) is single
Dit draagt geen informatie. Als het al informatie draagt is het een probleem: “Wat, 29? En nog niet getrouwd???? of meer van die platitudes waar mannen erg goed in zijn.
“Rosa is stafmedewerkster???
Wel de taak, niet de strepen, dat is moeilijk. Ook voor een lelijke man. Het is wel een strategische misser: bij wèl verantwoordelijkheid en géén strepen gaat het per definitie over de inhoud. Elke uitglijer naar “garnering??? wordt hier genadeloos gestraft: óók en vooral bij mannen !!!!
Citaat: “Ik hou er namelijk wel van om te vechten bij een MT voor mijn aanbevelingen???
Heeft Rosa zich ooit afgevraagd of “de groep??? (het MT) daar een boodschap aan heeft?
Vechten voor haar aanbevelingen is ego: niet meer, maar ook niet minder. Met alle problemen van dien. Geldt trouwens ook voor mannen.
“Dat levert leuke discussies op“
Da’s leuk voor een televisie-keutel-programma, maar NIET in een resultaatgerichte onderneming.
Ik zou, als ik Rosa was, eens peilen of de andere MT-leden dat óók vinden.
Tien tegen een dat het NIET zo is. Als ze iets anders zeggen liegen ze gewoon, dan treedt het “wie-weet-kan-ik-er-iets-mee??? scenario (dat ze zelf aangeeft) in werking.
“mannelijke grapjes over mijn kleding of uiterlijk???
Doen ze dat óók bij hun mannelijke bovengeschikte? Net als bij bananen: gevaarlijk bij uitwendig gebruik. kun je lelijk over uitglijden.
“In het begin waren het complimenten. Dat vond ik nog wel leuk . . .???
Wie niet. Ook mannen zijn gevoelig voor complimenten. Maar ik krijg liever een compliment over hoe ik dingen aanpak dan over mijn nieuwe stropdas. Het eerste ben ik voor ingehuurd, het tweede niet.
“dubbelzinnige opmerkingen . . . Een van hen is de voorzitter van het MT???.
Dit gaat over macht. Koop eens een boek van Machiavelli en léés het. Niet de inhoudsopgave “koppensnellen???, maar LEZEN. Niet dat je de theorie van macht niet begrijpt: die beheerst je tot in je vingertoppen. Nee, om te begrijpen van waar je mee bezig bent.
“Het ellendige is dat ik er zelf ook dubbel op reageer. Ik voel me er ergens ook door gevleid.???
Hier zit de valkuil. En niet alleen voor Rosa, maar ook voor de arme mannen in haar omgeving.
Kijk naar pluimvee (heel actueel). Alleen haantjes in de ren is trouble. Doe er één kip bij en je hebt kwadratisch problemen. Doe er twee kippen bij en . . . Heren: wees op uw hoede. Laat u niet leiden door het méést basale op uw visitekaartje: uw junior.
“Geen idee waar dat precies door komt.???
Dit getuigt niet van inzicht. Het getuigt niet van spijt. Het is de “beledigde onschuld???.
Past hartstikke goed in een zwart-wit film uit 1931, maar we leven wel in 2006. Toch?
“groeien zonder wortel???.
Kijk, dit is nou héél simpel. Gewoon onbeschoft. Even teruggrijpen naar Keppner&Tregoe, eerste wet van oorzaak en gevolg: Het herstellen van een fout moet gebeuren op het TIJDSTIP van de fout en de PLAATS van de fout. Dus NIET een rotopmerking en-pleine-publique en dan herstellen over het tussenschotje van het toilet (doen mannen veel), maar op hetzelfde tijdstip (dan maar de volgende vergadering) op dezelfde PLAATS (in presentie van de toehoorders van de vorige keer) je excuses stamelen.
“Het zijn steeds van dat soort opmerkingen. Je voelt dat het niet deugt, maar non-verbaal is hij dan zo aardig dat ik nog loop te glimlachen ook.???
Begint het al een beetje te dagen Rosa?
“ . . als ik charmant en vleierig doe . . . dan lukt alles???.
Dat denk je maar. Je wordt met kraaltjes en spiegeltjes het bos in gestuurd. Zolang je de kraaltjes telt en jezelf in de spiegeltjes bekijkt ben je “bezet???. Mission completed.
“maar oh wee als ik eens boos word. Dan bevriezen de heren???.
Da’s logisch! Rosa heeft de ruilhandel ZELF aangegeven. Rosa heeft haar uiterlijk gebruikt, je gunsten “in de etalage gelegd??? en “voorwaardelijk??? aangeboden.
“En tenslotte zijn er nog de toespelingen ‘dat de koffie toch altijd het beste smaakt als Rosa hem inschenkt’. Dan voel ik me een soort cheerleader. Een akelig gevoel.???
Als dat ECHT zo is, Rosa, zal er een moment komen dat je het ECHT niet meer leuk vindt.
Tot hier wint je vrouwelijke ego. Geeft niet, maar dan niet zeuren. Niet óók nog slachtoffer gaan zitten zijn. Bij mij krijg je gewoon een virtuele draai om je oren en als je niet verandert: een ECHTE ook.
Heb ik nog ENIG plezier van het bedrag dat je (waarschijnlijk) nog mee krijgt ook. Ik heb dan wel iets uit te leggen, maar dat lossen we (mannen) wel op. Het gaat om het werk tenslotte.
“ . . . klachtencommissie . . . blaast de boel nogal op???
Kan ik je aanraden. Vooral doen!!!. Twee mogelijkheden, beide met dezelfde uitkomst: ofwel je wint of je verliest. In beide gevallen heb je verloren. Als je wint verlies je van jezelf (da’s voor als je groot gegroeid bent) en als je verliest dan win je wellicht een ervaring. Maar, gezien je jammerverhaal, zul je er niet veel van leren. Dus lijkt de eerste optie de beste: geef gas. Ga zo door. Ge ervoor: je KAN het.
“ . . . allemaal erg subtiel . . . net niet over de rand . . . ik laat te weinig zien van mijn ergernis???
Je WEET héél goed wat er gebeurt.
“Jullie mening graag, jonge bazen???
Kijk, dit is nu precies wat ik bedoel: “jonge bazen???. Deze gesloten vraagstelling omsluit het hele probleem. Deze reactie is van iemand die 61 is. Ik was een rokkenjager pur sang. Daarom kan ik het allemaal héél goed plaatsen. Maar bij mij was je waarschijnlijk niet aangenomen: ik kijk naast ervaring, opleiding en ambitie ook naar “drive???. Als ik de fout had gemaakt om je tòch aan te nemen, zou ik het ridderlijk met je oplossen. Maar eruit ga je, one way or the other. Ik verzin wel een passende reden. Ingaan op de dingen die je aangeeft is zelfmoord voor een manager. Win ik niet voor de groene tafel en ik verlies het ook niet. Want ik wil je kwijt. De rest is een rekensom die ik prima aan mijn bovengeschikte kan uitleggen die z’n handtekening moet zetten. Dat gaat goed komen, tenzij . . . ook hij is gevangen in jouw charmante web. Dat geeft niets: dan regelt ie het goed met JOU, maar ik ben je kwijt. En dat is precies waar deze case over gaat: “hoe kom je ervan af???
Sans rancune,
Jos Steynebrugh
Management Consultant
Change Enhancement
Je verhaal is begrijpelijk en herkenbaar. Twee tips, waarvan ik uit ervaring weet dat ze (meestal) werken.
1) Assertieve reactie die bestaat uit achtereenvolgens begrip (volgens mij kun je die soms overslaan), jouw probleem met hun uitspraak en wat je graag wilt dat iemand doet. Op deze manier hou je 't netjes en kan niemand je daarop terugpakken. De MT-leden die dat soort opmerkingen niet naar je maken zullen in hun hart jou gelijk geven en dat later misschien/waarschijnlijk ook openlijk doen. Het ligt aan je relatie met de persoon die het zegt, maar als reactie op zijn 'wortelige' opmerking zou het iets kunnen zijn in de trant van "ik begrijp dat je geïnteresseerd bent in biologie, maar deze opmerking vind ik niet relevant voor deze vergadering. Zullen we aan het eerste punt beginnen?" Uiterst formeel, maar goed, je moet wat. Er zijn natuurlijk -tig variaties denkbaar.
2) Een koekje van eigen deeg. "En ik snap niet dat ze jou ooit achter die boerenkoolplant vandaan hebben gehaald." Of "Die ooievaar die jou heeft gedumpt had zeker tijd over." Of "je mag alles van me zeggen, als je maar niet zegt dat ik op jou lijk" of... Goed, ze zijn niet allemaal even aardig, maar af en toe is dit de enige taal die zo'n heerschap verstaat.
Verder raad ik je geen Machiavelli aan maar een paar boeken van Alan en Barbara Pease, 'waarom mannen niet luisteren' en meer van deze boeken. Gaat over het verschil tussen mannen en vrouwen in de communicatie, lichaamstaal, etc etc. Ik heb ze zelf met plezier gelezen en ben mijn mannelijke collega's toch ietsje beter gaan begrijpen. Maar 't zal altijd een strijd blijven zolang die heren de dames niet als volwaardige profs willen zien. Soms zou ik willen dat we allemaal in een spook-uitdossing aan tafel zouden zitten, met allemaal dezelfde stem.... 'ns kijken wie de meest zinnige dingen naar voren zou brengen...
Rosa, succes!
Iedere werknemer zou het omgaan met sexuele intimidatie onderdeel van zijn personeelsbeleid en organisatiecultuur moeten maken.
Wat te doen in deze situatie?
1. duidelijk aangeven dat je niet van dit soort 'grapjes' gediend bent en dat jij dat ervaart als sexuele intimidatie. Dit eventueel schriftelijk vastleggen.
2. Bij het uitblijven van een toepasselijke reactie overwegen om een andere baan/werkgever te zoeken.
3. Als er een beleid is m.b.t. sexuele intimidatie zou je ook je mannalijke vriend/partner kunnen vragen namens jou de zaak bij de directuer aan te kaarten. Misschien wordt dat als een gesprek tussen mannen wel herkend als seriues.
Hoewel ik me altijd afvraag of dit soort cases niet uit de pen van een journalist(e) zijn gevloeid, blijkt het onderwerp genoeg reacties en visies op te leveren. Wie weet kan ik met de mijne (als niet-zo-jonge-baas) nog iemand helpen.
Wat ik uit je verhaal lees is dat het "normale" spel tussen mannen en vrouwen wat jou betreft een beetje teveel "zij tegen mij" gaat worden.
Even los van het sexeverschil: ik zie als interimmer vaker dat "humor" in groepen gebruikt wordt om, soms subtiel en soms absoluut niet subtiel, duidelijk te maken wie er wel bij hoort, en wie niet. In dit geval lijkt het er op dat de band tussen "de mannen" (ik vermoed dat jouw MT uit louter mannen bestaat) versterkt wordt door "echte" mannengrapjes ten koste van jou te maken. En je ziet hetzelfde verschijnsel ook bij de groep modebewuste teeners tegen het muurbloempje, of bij een groep kansenzoekers tegen een zekerheidszoeker, het team tegen de interimmer of bij om het even wat "de outcast" anders dan "de groep" maakt.
Voor iedere outcast geldt: pak niet de groep als geheel, maar het individu dat zich ten koste van jou in de groep sterker wil maken, aan. Wat in zo'n geval uitstekend werkt is het duidelijk laten(!) maken waarom het gezegd is. Heb je het gevoel dat iets niet klopt (wat terecht en onterecht kan zijn), vraag dan ter plekke(!) en direct(!!) aan degene die de grap maakt "Goh, (..opmerking herhalen zodat ieder het goed hoort...), wat wil je daar precies mee zeggen?" en laat daarop een geinteresseerde stilte vallen. Soms blijkt er niets aan de hand te zijn. Maar tien tegen 1 dat er een narrig, ontwijkend antwoord komt en er een (voor de ander) pijnlijke stilte valt. Eventueel voer je de druk op door iets op te merken als "...als je iets zegt, dan wil je daar toch iets mee? Of was je gewoon lucht aan het verplaatsen?...". Het gaat jou overigens om de pijnlijke stilte, en niet om een antwoord, dus stop op tijd. Hou dit een paar keer vol en ieder in de groep merkt dat het geen slimme strategie is om zelf hoger in de groepsrangorde te komen door jou de modder in te trappen. Het kan zijn dat degene die de grap maakt echt grof gaat worden in zijn/haar toelichting; in dat geval heb ik vaker ervaren dat een "hoger" iemand uit de groep zelf het ook te grof kan vinden en voor jou in de bres springt (mooier kan niet!). In het uiterste geval ontstaat er een situatie waarbij klip en klaar is dat het, in dit geval, sexuele intimidatie is. Wat je dan moet doen spreekt voor zich (wat mij betreft in ieder geval niet blijven). In ieder geval is het dan uit de "net-niet-intimiderende" sfeer gehaald.
Tenslotte: ik heb een aantal (vrouwelijke én mannelijke) collega's gekend die prima hun sexe wisten te gebruiken en ook de rem wisten te vinden. Gooi het kind dus niet met het badwater weg...
Succes en laat eens horen of het werkte!
Boudewijn de Graaf
Allygn
(Optimaal Samenwerken)
Volgens mij moeten we er niet zoveel pixels aan besteden, ik zal het kort houden.
"het is de natuur"
Moet ik hier uit concluderen dat u sexuele intimidatie op het werk zal goedkeuren omdat het de natuur is? ai...
Ja, 'het is de natuur' is natuurlijk weer erg makkelijk gezegd.
Natuurlijk zijn de spanningen tussen de man & vrouw een gegeven/feit, maar dat verschil is iets positiefs en mag gebruikt worden. Dat maakt het leven ook interessant, boeiend, kleurrijk, opwindend en ja ook weleens ingewikkeld.
Maar in bovenstaande situatie is het geen gebruik maar misbruik en ik denk van beide kanten (zij het van de ene kant meer).
Bij mij in de tuin heb ik een aantal Pauwen in de ren lopen. Heerlijk om naar te kijken, de grote bos met veren die zich uitspreidt om indruk te maken op de 2 damespauwtjes die erbij liepen. Helaas heb ik van 1 van die damespauwtjes (wat een prachtig woord overigens) verloren. En tot mijn grote verbazing pronkt mijn mannetjespauw niet meer met zijn veren.
Stomverbaast was ik, tot dat ik erachter kwam hoe dat nu zat. Het damespauwtje dat overbleef geeft helemaal geen aandacht aan dat pronkende mannetje, dus hij is er maar mee gestopt.
Björn: start jij met de argumenten, dan haak ik in.
Ronald: sexuele intimidatie toestaan is iets anders dan de oorzaak ervan benoemen
Janneke: ik denk dat wij het van eenzelfde kant bekijken, het is een natuurlijke oorzaak, de vraag is nu echter hoe hiermee om te gaan. jij geeft ook aan dat het van beide kanten komt, en ik sluit me daarbij aan een reactie (chemie) is alleen mogelijk met 2 of meer partijen
De mannetjes die met prachtige kleuren en allerhande 'speciale' bewegingen de vrouwtjes tot de paring pogen te verleiden. Dat is exact wat plaatsvindt op de werkvloer.
Daar hoeven we niet moeilijk over te doen lijkt me. De oplossing zit hem vaak in eenvoud en niet, zoals hier aan mij gevraagd wordt, in ingewikkelde theoretische benaderingen van zogenaamde sexuale intimidatie.
Pak het probleem bij de bron aan en praktiseer eenvoud.
Succes!
Niks geen theoretische benaderingen; gewoon wat argumenten geven zou voldoende moeten zijn :) Dus.....
Ik geloof namelijk dat organisaties voor een deel een weerspiegeling zijn van de maatschappij/cultuur. In deze maatschappij vindt het menselijke paringsgedrag ook plaats. Maar in het kader van werk (een organisatie) wordt het opeens niet meer getollereerd of in iedergeval niet makkelijk om te benoemen. In de kroeg is dit blijkbaar anders, waarom? Daar kan een vrouw toch ook gewoon zeggen dat zij geen intresse heeft. Moeten wij op ons werk een soort robots worden die alle sexuele gedachten uitbannen? Dat gaat niet lukken denk ik.
Rene, iets denken is anders dan iets daadwerkelijk zeggen.
Ik ben ervoor om gewoon niet aan sex te denken op het werk. Maar dat gaat vast niet lukken, haha.
Factor 2: Misschien zijn deze mannen wel zo niet-verwend thuis dat ze zich moeten opgeilen aan een mooie vrouw, en sexistische opmerkingen moeten maken. Dit vind ik zielig, en totaal niet professioneel.
Dat mannen het niet leuk vinden als "wijven kijven" is tweezijdig... ik denk dat ze in een nogal traditionele organisatie werkt (lees: ouderwets)waarin mannen het lang voor het zeggen hadden. Ben trots op wat je hebt bereikt, je ambivalente houding kan nu worden geinterpreteerd alsof je er zelf aan twijfelt dat je wel in de goede positie zit. Dat ze het niet leuk vinden dat je boos wordt, is logisch. Niemand is leuk als ie boos wordt. Maar niet eraan toevoegen: omdat ik vrouw ben. Niet de aandacht daarop vestigen.
Gedrag spiegelen. Dan is het rap afgelopen.