Ik begeleid momenteel een mooi verandertraject en de inzet van de betrokken managers en medewerkers geeft een prima gevoel. Het merendeel wil graag gedragsveranderingen en zet zijn schouders eronder om de dingen te realiseren die volgens het MT goed zijn voor de organisatie. Het enige dat ik hoef te doen is het voorkomen van misverstanden die ontstaan doordat mensen elkaar te weinig opzoeken. Dat is overigens zeer nuttig werk...
Ik begeleid momenteel een mooi verandertraject en de inzet van de betrokken managers en medewerkers geeft een prima gevoel. Het merendeel wil graag gedragsveranderingen en zet zijn schouders eronder om de dingen te realiseren die volgens het MT goed zijn voor de organisatie.
Het enige dat ik hoef te doen is het voorkomen van misverstanden die ontstaan doordat mensen elkaar te weinig opzoeken. Dat is overigens zeer nuttig werk, want die misverstanden leiden soms tot zeer kritische beelden over elkaar. En die kritische beelden weer tot onuitgesproken gedachten die de discussies beïnvloeden en nodeloos lang maken. Zo ontstaan er problemen waar iedereen elkaar de schuld van geeft, maar waar niemand de oorzaak van weet.
Maar als je dat een beetje slim begeleidt gaat het daar erg goed. Hoe dat komt? Volgens mij vooral omdat het mensen zijn voor wie aanpakken belangrijker is dan analyseren. Er wordt niet oeverloos over MT’s en collega’s geëmmerd.
Veranderen verwijst dus altijd ook naar een mentaliteit, naar een invalshoek. Bij sommigen heerst ‘Komt het van het MT, dan doen we het niet’. Men doet dan niet mee, de boel verandert niet en dan gaat men dat het MT weer verwijten: ‘Ze zijn niet in staat dingen te veranderen’.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Ik denk dat een belangrijke sleutel in dit proces vooral is, het betrekken van mensen en ruimte bieden voorhun verhaal, emotie en gevoel. Door deze positivistische (en meer postmoderne) benaderwijze wordt een verandering al snel ervaren als "ook van mij". Mensen veranderen, zoals een gewaardeerde vriend van mij eens mooi verwoorde, in mijn optiek met name uit pijn- of genotsprikkels.
De vraag is dan ook waarom deze mensen liever aanpakken dan analyseren. Zit dan in hun systeem of cultuur, zijn het persoonlijke eigenschappen, is dit een sturingsvariabele etc. etc. Ik vermoed dat het persoonlijke eigenschappen zijn: dergelijke personen vinden veranderen over het algemeen leuker omdat het kan leiden tot meer resultaat. Dit hoeven ze niet te analyseren omdat ze het van nature al uit eigen ervaring weten.