Het komt de manager van een grote bank ter ore dat een van zijn vrouwelijke employees een afspraakje heeft gemaakt met een belangrijke klant. Wanneer hij daar met haar een onderhoud over heeft, krijgt hij een eerlijk antwoord. Betrokken medewerkster zegt dat het ‘onschuldig’ is, dat ze een keer ‘uit aardigheid en nieuwsgierigheid’ mee is gegaan naar de parenclub.
Het komt de manager van een grote bank ter ore dat een van zijn vrouwelijke employees een afspraakje heeft gemaakt met een belangrijke klant. Wanneer hij daar met haar een onderhoud over heeft, krijgt hij een eerlijk antwoord. Betrokken medewerkster zegt dat het ‘onschuldig’ is, dat ze een keer ‘uit aardigheid en nieuwsgierigheid’ mee is gegaan naar de parenclub.
‘Hij drong er allang op aan en op een gegeven moment dacht ik ‘ach, waarom ook niet?’ en toen ben ik een keer met hem meegegaan.’
Haar manager vindt het ‘veel te ver’ gaan. ‘Dergelijk gedrag getuigt niet van een professionele afstand’.
‘Ach, jullie altijd met je professionele afstand,’ zegt ze geërgerd. ‘Dit werkt veel beter. Die man vond het erg leuk en ik ook. Zo’n klant loopt nooit weg! Sterker nog, misschien brengt hij wel nieuwe klanten mee.’
Ze worden het niet eens en de manager geeft aan dat er ‘bij een volgende keer maatregelen getroffen gaan worden’. Ze haalt haar schouders op en zegt dat hij vooral moet doen wat hij niet laten kan.
De manager bespreekt het met zijn eigen manager en die zegt dat hij hem wel begrijpt, maar dat hij dergelijke zaken beter onbesproken kan laten.
‘In de verkoop is professionele afstand niet altijd handig’ voegt hij hem toe.
Graag een reactie.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Met bewondering en interesse lees ik vaak de casussen die je inbrengt en de vaak interessante reacties daarop. Maar moeten we het nu over een vrouw gaan hebben die met een klant samen naar een parenclub gaat? En een manager die dat dan onbesproken wil laten? Hoeveel gekker kunnen we het nog maken? O ja, de rekening van het bezoek aan de parenclub is natuurlijk declarabel en de behandeling van een eventueel opgelopen soa valt onder de verzekering als bedrijfsrisico!
Me dunkt zijn er ethische dilemma's te noemen waar meer mensen zich in kunnen herkennen. Bijvoorbeeld het moeten kiezen tussen het voldoen aan de verlangens van aandeelhouders enerzijds en het netjes omgaan met werkgelegenheid voor trouwe medewerkers anderzijds. Of het bedekt houden van problemen binnen je afdeling omdat aandacht geven daaraan ongunstig is voor de korte termijn resultaten en daarmee voor je eigen loopbaanontwikkelingsplan.
Gerard
aangezien er een duidelijke professionele link is, zou ik afspraken maken met de vrouwelijke medewerker wat de grens is (rond bedrijfsinformatie doorgeven ed)
Het gaat wederom om een aangeleverde casus, die waar is gebeurd. En de thematiek is interessant! Kijk maar: hoe ver ga je in je contact met de klant? Waar liggen de grenzen?
Excuses, Gerard, dat je dit een minder geslaagde posting vind. Maar dat wil niet zeggen dat hij voor anderen niet interessant zou kunnen zijn. We streven naar een integeren behandeling van dit soort kwesties. Nog even afgezien van het feit dat we het niet altijd iedereen naar de zin kunnen maken.
Ook neemt ze haar manager niet serieus, en dat is niet acceptabel. Deels ligt dat ook aan de manager: die moet haar duidelijk maken waarom dit niet kan. En wat de consequenties zijn.
De manager van de manager is ook niet zuiver bezig. Als het maar verkoopt, is het wel goed, denkt hij blijkbaar. Totdat het misgaat, en wie krijgt dan de zwarte piet? Blijkbaar heerst bij deze bank een verschil tussen de formele regels (professionele afstand) en de praktijk, die gedoogd wordt.
wat kom je toch met ranzige "priet-praat-stukjes"
Heb je nou ECHT niks beters in huis?
Bah
Jij als frequente bezoeker vindt dit artikel kennelijk te ver gaan. Je gebruikt daar een geheel eigen vocabulair bij. Dat is je goedrecht. Je mag normeren en afkeuren wat je wilt.
Vanuit mij is er een integere intentie en geen 'ranzige prietpraatbehoefte'. Daar gaan jij en Gerard aan voorbij. Het gaat hier, en je had er ook zo naar kunnen kijken, om een probleem dat op veel plekken speelt: waar liggen de grenzen in het contact met de klant? Het 'priet-praat-stukje' is voor een gepensioneerd marketingman zoals jij misschien te gek voor woorden; niet iedereen zal het zo beoordelen.
Ik vind het ondertussen zorgvuldig om ook dit soort cases van lezers te verwoorden. Maar waarom je dat nou 'ranzig' vindt...?
Na 2 van die reacties heb ik overigens wel de vraag of dit een gevoel is wat bij anderen ook leeft. Soms overschrijdt je onwetend een grens en Jonge Bazen wil wel een integere site blijven.
Maar wat een ergernis, Jos! Bah.
Er worden door klanten regelmatig toespelingen gemaakt en ja, ook wel eens uitnodigingen voor iets meer dan een etentje.
Waarschijnlijk vond de dame in dit artikel de klant bijzonder aantrekkelijk en is ze zelf niet vies van dergelijke praktijken, anders ga je naar mijn idee niet op zo'n uitnodiging in.
Persoonlijk vind ik het niet kunnen en vind ik dat de medewerkster in kwestie een grens overschrijdt. Haar baas reageert naar mijn idee goed en ik vind zijn baas een onethische manager, die het uiteindelijke bedrijfsresultaat belangrijker vindt dan zijn image.
Dan moet je je onderwerpen met zorg kiezen, anders word je op één hoop gegooid met Story en prive
Volgens mij zijn er duizenden onderwerpen te verzinnen waar vooral Jonge Bazen ECHT iets aan hebben.
Jos
ik sluit me aan bij de critici. Ke casus komt inderdaad nogal onecht en 'bedacht' over, ook al stel je dat het waargebeurd is. In mijn ogen is het nogal extreem als iemand zomaar met een vreemde naar een parenclub gaat, omdat zij dat spannend zou vinden. Wat zeg ik: dat doe je zelfs niet met een bekende! Heeft dus weinig of niets te maken met wel of niet professioneel handelen, klantcontact of wat je oog maar zou beogen met artikel. Want dan zou je elke extreem voorval wel als casus kunnen inbrengen.
Jammer, want het item is op zich natuurlijk wel boeiend: waar ligt de grens tussen professioneel handelen en privegedrag; en wat moet een manager daarmee? En daarbij hoeft het thema seksualiteit echt geen taboe te zijn. Boe of bah roepen is erg gemakkelijk.
Er schijnt overigens wel degelijk (en geregeld) seks op de werkvloer plaats te vinden (jaja;...), maar naar ik mag aannemen gebeurt dat in het geniep en niet in werktijd...).
Of een ander voorbeeld: intieme relaties tussen collega's.
Is het niet interessanter daar je licht 's op te laten schijnen?
Het thema is m.i.hoe ver mag je gaan als bedrijf om je klant te verleiden met jou zaken te doen. Hier is sprake van een omkering. Een mannelijke klant vraagt een vrouwelijke medewerker van een leverancier om mee te gaan naar een parenclub. Welke mogelijke schade leid ik als leverancier als dat gebeurt? Gaat mijn medewerker daarna te veel service geven of te lage prijzen berekenen? Dan zou het snel moeten beeindigen. Mag je als leverancier prive relaties hebben met je klant. Er zijn veel bedrijven die dat via allerhande funactiviteiten stimuleren (denk aan golfen etc.). Deze informele bijeenkomsten gaan vaak gepaard met drankgebruik. Mag je bv wel samen dronken worden met een klant?
In deze casus is sprake van vrije wil en als er verder geen sprake is van zakelijke verstrengeling dan heb je er eigenlijk niets mee te maken als werkgever. Het wordt wat anders als deze dame zelf manager wordt en haar personeel gaat stimuleren om via erotische relaties de business te stimuleren. Dan wordt het wel heel bijzonder. Overigens kun je je dan weer afvragen: stel dat de medewerkers dat zelf ook willen, wat is er dan vanuit de leverancier geredeneerd op tegen? Ik denk echter wel dat je klanten daar heel snel hun maatregelen op zullen treffen, want deze inkopende klant is zeker als hij in loondienst is bepaald geen kritische inkoper meer.
Overigens vond ik het bijbehorende plaatje wel een beetje ranzig.
Groet
Opmerkelijk hier is dat het handeld over een vrouw die deze stap zet om de klant [en blijkbaar gelijktijdig zichzelf] te behagen, dit is nieuw, maar verder niet anders dan de gebruikelijke "uitjes" naar de Yab Yums van Nederland met de geachte prospect uit het verre land, die op het punt staat zijn turnkey project met veel nullen bij u onder te brengen en gewend is zo gefêteerd te worden... of wat te denken van uw grote Japanse klant die u, als bewijs dat hij u echt als partner ziet zitten, [bijna dwingend] uitnodigd om bij hem in de badkuip te springen? Dit "gedrag" wordt al "eeuwenlang" door het management gebillijkt en is nimmer stof voor enige discussie [tenzij de kerk [de rekening] er ver uit het midden van het dorp terecht gekomen is]....
In sommige culturen[landen] ontkom je er zelfs niet aan... maar ik begrijp dat de heren dan de handel gewoon laten voor wat ie is en huiswaarts keren......?
Het feit dat het woord "parenclub" genoemd wordt in het stuk maakt het overduidelijk voor een aantal lezers onacceptabel.
Sterker, ik meen dat het woord in dit stuk een rookgordijn trekt over de werkelijke situatie.
Vervang parenclub door cafe of restaurant en het geheel zal al een stuk acceptabeler worden.
Nu laten we in het midden wat voor gelegenheid het is, en kijken verder. De employee en de klant bouwen de een of andere soort relatie (vriendschappelijk, intiem, etc.). Hoe denkt men dat de actie van de manager naar de employee doorvertelt wordt aan de klant???
Ik lees een stuk over twee mensen die gezelligheid en/of het geluk zoeken. Geen werkgever heeft het recht om in een dergelijke situatie in te grijpen.
Het enige juiste in mijn optiek is om er als manager en employee op gelijk niveau te communiceren, zodat eventuele complicaties tijdig het hoofd geboden kunnen worden.
Resume: Een storm in een glas water door een "niet-people-manager".
Ik reageer ook nog even. Ik voel me op twee punten aangesproken. Ten eerste :Ik heb het niet gehad over jouw integere bedoeling, maar (weliswaar op een wat badinerende manier, dat geef ik toe) over de vraag hoe belangrijk zo'n casus is in vergelijking met andere, naar mijn idee in ieder geval meer voorkomende vraagstukken. Ten tweede: Ik heb mijn bericht ondertekend met mijn voornaam. Nu noem je in je antwoord aan Jos ineens mijn achternaam (en niet eens correct).Is dat de gewoonte? Ook nu begin ik niet over integriteit, maar wel over een slordigheid van jouw kant.
En dan ga ik nu toch maar even serieus op de casus in.
De medewerkster gaat ervan uit dat ze haar eigen normen en waarden zonder meer kan laten gelden als ze optreedt in naam van de bank waar ze voor werkt. Ik vind dat te lichtzinnig.Ze zou, vanuit haar functierol hebben kunnen vermoeden dat "de bank" hieromtrent andere normen hanteert. Haar eigen baas (als spreekbuis van de normen en waarden van de bank) weet kennelijk niet op een behoorlijke manier dit onderwerp over het voetlicht te krijgen en komt vanuit onmacht niet verder dan dreigen dat er de volgende keer maatregelen genomen worden. De manager van de baas handelt ook slap. Hij gaat niet achter zijn ondergeschikte staan en neemt een standpunt in dat lijkt op: het doel heiligt de middelen. De direct leidinggevende moet nu naar "boven" toe gaan verdedigen wat hij naar "beneden" al niet over het voetlicht kon krijgen.
Een aardige vraag voor alle drie de betrokkenen:Mag mijn familie dit verhaal en mijn rol daarin weten? Wil ik dit verhaal en de toedracht daaromheen op intranet zichtbaar hebben voor alle medewerkers en directie? Of nog verder: Hoe zou het zijn als De Telegraaf een stukje zou plaatsen met de kop: De puntje puntje Bank doet aan klantenbinding in een parenclub!
Zodra bij het beantwoorden van een van deze vragen twijfel ontstaat zou ik zeggen: Niet doen, niet tolereren, vermelding in personeelsdossier. Bij herhaling: arbeidsconflict en ontslag.
Ik ben benieuwd naar je volgende casus!
Gerard
Qua opvatting sluit ik me volledig aan bij de laatste mailing (22 aug 19:30uur) van Gerard en ten dele bij Fred. Grote vraagtekens bij de onschuldigheid van de medewerkster in casu. Trouwens ook bij de klant. Wie vraagt nu zoiets aan iemand waar hij zakelijk contact mee heeft, tenzij er meer aan de hand is. En trouwens dan nog!
Vwb de aanpak van de chef(s), totaal eens met de opvatting van Gerard, de heren getuigen op verschillende manieren niet van enige ruggegraat.
Dit soort grensoverschrijdend gedrag lijkt me niet te tolereren, en absoluut meer aandacht waard dan alleen zo'n soort van slap aftreksel van een waarschuwing. Maar sowieso is het kennelijk nodig om binnen de betreffende bank eens met elkaar te praten over wat wel en niet 'normaal'gedrag is in relatie met de klant. Als daar binnen de leiding al niet eenduidig over gedacht wordt, hoe kan een individuele medewerker zich er dan naar verhouden.
Kennelijk is een parenclub en de manier waarop ik het onderwerp behandeld heb, over de rand, 'shabby'.
Ik benadruk dat er integriteit achter schuilgaat. Achter de hele serie 'seksualiteit en werk' zit een bedoeling: om via de discussie duidelijkheid te krijgen over wat wel en niet kan. Waar liggen de normen hier? Of blijven we er lekker over zwijgen?
Niettemin zetten de reacties me aan het denken. Ik betwijfel of we verder moeten gaan met het onderwerp. We hebben nu 23 afleveringen gehad. Misschien moeten we er mee ophouden. Langzamerhand zie je de thema's zich gaan herhalen. Ik zal dus gaan nadenken.
Op www.jongebazen.nl hebben we het bovendien over veeel meer onderwerpen. Jammer dan ook dat je dan alleen reageert als je ergernis boven komt.
Ik denk dat "des Pudels Kern" niets anders is dan de vraag in hoeverre je persoonlijke oordelen over iemands doen en laten moet laten doorklinken in een zakelijke context. En op het moment dat je dat gaat formaliseren via de hierarchie dan ben je pas echt ver van huis. Dan krijg je de beruchte "codes of conduct" van multinationals die net door een bankschandaal heen gegaan zijn. Een kamerbreed aanvaarde motie die zo vaag is dat je niet eens weet of je iemand nog wel een hand mag geven of niet (Sorry, Rita, no pun intended). Of je kiest ervoor persoonlijk gedrag door op collegiaal niveau - en niet door hogere echelons, want die hebben met persoonlijke ethiek geen ... te maken - tot onderwerp van discussie te maken, of je kiest voor organisatiebrede gedragsregels. Als medewerker in een organisatie zou ik overigens wel weten waar ik het liefst zou werken. En als manager met een controlcomplex zou ik trouwens ook wel weten waar ik liever niet zou zitten.
De actie van de medewerkster is in mijn ogen onproffesioneel. Omdat een klant iets graag wil, doen we het maar, zonder daarbij in acht te houden wat het voor gevolgen voor haar werkgever heeft. De manager spreekt haar hier terecht over aan, zij het op een wat onbeholpen manier. Zijn manager wil de zaak alleen maar van tafel hebben. Toch is het in gevallen als deze noodzakelijk om hierover door te spreken en concrete afspraken te maken, wat wel en niet verstandig is.
Lijkt me overigens logisch dat er overleg met de klant komt over zijn aandringen op dergelijke uitstapjes.
Ik schrijf zo'n 200 stukjes per jaar en zo bont als hier heb ik het ook nog niet mee gemaakt, maar zolang de reacties niet beledigend zijn mogen ze erop. Jos heeft al vaker gereageerd, en die neem ik serieus, en ook Gerard bewijst niet louter te beledigen. Ik vond wel dat ik moest reageren, omdat er wordt gesuggereerd dat wat ik doe ranzig is, en dat vind ik onrechtvaardig. Maar schrijven over onderwerpen die aan seksualiteit raken brengt je al snel in een bepaalde hoek. Natuurlijk zegt dat meer over de ander dan over mezelf, maar ik voel me wel aangesproken door mensen die ik serieus neem.
Ofwel ik heb me niet goed genoeg uitgedrukt, danwel we begrijpen elkaar (nog) niet helemaal. Je (overigens zéér goed gebouwde site) gaat over wat Jonge Bazen (M/V) boeit. Toch? Eerst kort door de bocht: ik heb niets tegen jou of je site: integendeel, anders zou ik er geen tijd in stoppen. Waar ik het uitdrukkelijk niet over heb is moraal of ethiek (zelf ben ik een vrijdenker). Waar ik op duid is dat de keuze van het onderwerp in relatie tot het vakgebied wél controversieel is en ook de gemoederen flink verhit, maar erg “gezocht??? lijkt.
Mogelijk is dat goed voor je inkomsten uit de banners en verwijzingen naar partnersites (excuser le mot) maar er zitten wat wonderlijke kantjes aan. Vandaar hier wat serieuze opmerkingen.
Check your premisses
Een van de dingen waar je als manager onmiddellijk op wordt afgerekend is als je niet nagaat of je uitgangspunten kloppen. Ja, ik ben boven de 50, ja ik ben gepensioneerd. Dat houdt niet in dat ik me verveel en van achter de geraniums schrijf. Ik run een goed lopend bedrijf en heb veel vrienden die aanmerkelijk jonger zijn dan ikzelf. Mijn goede contact met jongere generaties komt tot uitdrukking in hopen stagebegeleidingen met zéér goede afloop. Iets wat ik graag en met hart en ziel deed en doe. Omdat ik het belangrijk vind, omdat ik het leuk vind, omdat ik ervan leer. Houdt me scherp.
Gepensioneerd zijn zegt iets over mijn financiële onafhankelijkheid, maar niets over mijn activiteiten: ik ben actiever dan ooit. Het zegt ook niets over een verstarde visie. Leefervaring gaat niet per sé gelijk op met starheid.
Ik ken jonge mensen met een mening van een 70-er en omgekeerd. Ik merk dat veel jonge mensen mij zoeken met serieuze vragen in de trend van “hoe heb JIJ dat dan opgelost????
De man of de bal
Ik ben van mening dat je moet staan voor de dingen die je zegt. Vandaar dat ik mijn reacties signeer met naam en toenaam van mijn bedrijf (hyperlink). Natuurlijk is ieder mens verantwoordelijk voor zijn/haar mening. Zelf krijg ik regelmatig kritiek “zo van het fileermes??? en dat is goed. Het helpt me mijn dingen beter te formuleren en ik leer.
Ik heb dus geen kritiek op Bert zelf, maar (soms) op dingen die je doet. Moet kunnen toch?
Frequentie van het voorbeeld in de case
Ik heb zelf behoorlijk wat ervaring met “naar de meisjes gaan met klanten???.
Het gaat me niet om de ethische of moralistische kant: moet iedereen zelf uitmaken. Maar de zakelijke kant is gecompliceerder. Het bedrijf moet duidelijk zijn in dit soort dingen.
Het gekozen voorbeeld heb ik in mijn lange praktijk NOOIT meegemaakt en ik schat dat het een 1:1000 uitzonderingsgeval is. Zet in frequentie daardoor geen zoden aan de dijk als het gaat om meningsvorming. En al helemaal niet omdat hier twee mensen in “vrije wil??? (nou, ja, daar ga ik even van uit) besluiten iets te doen wat ze waarschijnlijk óók gedaan zouden hebben als ze elkaar op de bridgeclub, in de kroeg op een seminar ontmoet hadden.
Het aspect “declaratie??? moest ik even om schaterlachen.
Ik heb ook positieve suggesties
Kom met ECHTE problemen waar Jonge Bazen tegen aan kunnen lopen. Wat te doen met . . .
• Een sollicitante van 140 kilo voor achter de balie?
• Een gesluierde Moslima in een commerciële functie?
• Yuppies in de schuldmolen?
• Domme management beslissingen?
• Eigenbelang managers?
• Giga bonussen van “top-bestuurders????
• Dubbele boekhouding?
• Vriendjespolitiek op de werkvloer?
• Pesten op het werk? !!!!
• Discriminatie op de werkvloer?!!!!
• Stress, ziek worden en “er uit glijden????
• Demotie: is dat bespreekbaar?
• Alcoholgebruik thuis en werkprestatie
• Privé-problemen en werkprestatie?
• Interimmers en “de bezem erdoor????
Bert: kunnen we zo weer door één deur? Ik hoop het, want je site heeft een behoorlijke impact schat ik.
Groet,
Jos Steynebrugh
Change Enhancement, Zoetermeer
Maar nu blijkt dat ook jij het nodige kan bedenken zou ik je willen uitnodigen om over de genoemde onderwerpen artikelen te schrijven, op jouw manier, op jouw lengte, op deze weblog. Je kunt zelf de frequentie bepalen. En de reclame voor je bedrijf neem ik voor lief.
Uiteraard sans rancune.