Seksualiteit en werk (15): ‘Lekker wijf’ wordt gek van mannengrapjes

Hoe kan de sfeer leuk zijn, als de grapjes grensoverschrijdend zijn? Lijkt me in tegenspraak. Maar goed, wat kan de dame in kwestie doen? Grenzen stellen. Wat vindt ze wel acceptabel, wat niet? En deze grenzen duidelijk maken. Speelt er ook een 'allen tegen één'? Pakken de mannen elkaar ook stevig aan, en niet alleen de dame? Gezien het gebrek aan verdere info kan ik verder weinig anders roepen.

Weg gaan lijkt me te kort door de bocht. Ik sluit me aan bij de vorige reactie; ze zal het zelf eerst bespreekbaar moeten maken. Niet in de wandelgangen, want dat werkt blijkbaar niet. Maar echt een afspraak maken en aangeven dat het zo onderhand een serieus probleem voor haar wordt. En daarbij inderdaad haar grenzen moeten stellen. Waar is de leidinggevende trouwens in dit verhaal? Toch niet één van de vier grapjassen?!

Allemaal goeie en relevante punten van Fred. Ik kan alleen maar toevoegen dat het feit dat deze dame haar situatie aan ons voorlegd, voor mij een signaal is dat ze eigenlijk al voor haarzelf besloten heeft dat grenzen zijn overschreden en zich hier aan stoort. Als het om sociale grenzen gaat, is het niet zozeer belangrijk wat anderen vinden, maar wat jijzelf vindt. Jijzelf bent de scheidsrechter van wat je wel en niet toelaatbaar acht in de omgang met mensen en dus ook collega's. Daarnaast is er in een werksituatie nog zoiets als een 'bedrijfscultuur'; de ongeschreven regels die je nergens kan lezen maar moet leren door ergens een tijdje te werken. Als een 'vrije omgang' met elkaar omslaat in ongepaste en vervelende opmerkingen, dan ben alleen jij degene die kan aangeven dat ze ongepast en vervelend zijn. De reactie dat'als het echt goed zit je nergens last van hebt' is onzin. Het gaat hier namelijk niet om de inhoud (je relatie met je vriendje) maar om de vorm (de wijze waarop daarover om je heen opmerkingen over worden gemaakt). Denk eerst goed na over wat je gaat zeggen, zeg het dan 1 keer tegen alle 4 de heren HEEL DUIDELIJK en laat het daarbij. Als het blijft doorgaan, is het buigen of barsten en kan alleen je eigen trots bepalen of je het laat voortgaan of dat je opstapt.

Assertief zijn. Wat goed helpt is de heren zelf rode oortjes bezorgen. Dit kan je stijl niet zijn maar het heeft wel het gewenste effect: ze laten je, na dit een aantal keer te hebben ervaren, met rust.
Ik spreek uit ervaring!

Ik heb in een ver verleden geruime tijd lopende band werk gedaan. Dat is een heel andere wereld dan de wereld van de consultants, overheden etc. Daar was deze taal en gedrag een normale omgangsvorm voor zowel manen en vrouwen en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Dat waren geen 'beschermde' organisatoriscxhe werelden. Daar leerde ik me echt grof uit te drukken en dubbelzinige grappen te maken. Het was prachtige stretch van mijn mentale modellen daar ik dat soort extreme taalgebruik daarvoor te 'pervers' vond. Deze ervaringen hebben, naast het gegeven dat ik regelmatig op stap ging, mijn gedragsflexibiliteit zeer sterk vergroot. Verder leerde ik daar door het taalgebruik heen te kijken en meer de mens achter het taalgebruik te zien. Sommigen klonken beschaafd en waren dat in hun essentie beslist niet (misten innerlijke beschaving en moraal) en anderen waren meer 'platvloers' in hun taalgebebruik en hadden juist wel een innerlijke beschaving.
Al snel paste ik me daarbij aan. Bij de ene gebruikte ik een wat grovere taal omdat dit daar meer bij paste en bij de andere legde ik wat meer beschaving in mijn taal (voor zover dat aan me is besteed). Daarbij ook meer of minder afstand houdende afhankelijk van de mate van innerlijke beschaving die ik bij de desbetreffende persoon aanvoelde. Dit zonder nu te willen beweren dat ik zelf daar nu een hoogstaand niveau in had/heb weten te verwerven. Verre van dat.
Mijn ervaringen later in organisaties die meer 'intellectueel' waren dat ook daar je zowel mannen en vrouwen met verschillende soorten taalgebruik én innerlijke beschaving had.

Er zijn dus tennminste twee mogelijkheden:
1. Haar collega's bezitten geen sociale vaardigheden in het aanvoelen van welke taal voor haar meer gepast is.
2. Ze is minder goed in het aangeven waar haar grenzen liggen in de relaties met deze mannen.

Een tip: mijn zus was enig meisje in mijn ouderlijk gezin naast 4 broers. Zij draait voor dergelijke opmerkingen, meer platvloers taalgebruik van ons haar broers (als we haar weer eens pogen te plagen) haar hand niet om. Dat geldt ook voor mijn moeder. Die kreeg, zeker toen we in onze pubertijd zaten ook wel eens van die platvloerse plaagstootjes. Ze vertelde me eens dat ze pas heeft leren begrijpen hoe mannen denken doordat ze vier jongens opvoedde. Met andere woorden: beide dames weten precies hoe daar mee om te gaan én tegelijkertijd hun innerlijke beschaving en moraal te behouden. Dat is een leerproces geweest waar vier puberende jongens mede debet aan waren. :-)

De oplossing kan zijn:

- Serieus reageren en zeggen dat je dit soort opmerkingen niet prettig zijn. Hiermee vergroot je de afstand, wat wellicht niet wenselijk is. Ik maak uit je woorden op dat je dit al geprobeerd hebt, maar dat het niet effektief is gebleken.
- Effektiever is om geen uitlatingen te doen over je vriend, als je problemen van thuis bespreekt gaan mensen hier blijkbaar misbruik van maken. Dit stilzwijgen past wellicht niet bij je, omdat je blijkbaar graag van alles kwijt wilt. (Je moet je wel afvragen of je collega's deze informatie waard zijn).
- Meest effektief is denk ik "lik op stuk" beleid: indien iemand bijvoorbeeld de vraag stelt of je vriend je wel aan kan, dan antwoord je dat ie dat in tegenstelling tot je collega's wel kan, of bijvoorbeeld dat ie misschien niet altijd zo bijdehand is, maar wel lief en godzijdank niet zo spuuglelijk als de collega in kwestie. Kijk dan op zo'n manier dat de persoon niet direct weet of je het nou meent of niet. Geef geen kans om te reageren, de verwarring is dan gesticht, je loopt weg en laat de ander achter met het gevoel dat ie voortaan beter zijn woorden moet kiezen en dat je niet gediend bent van goedkope opmerkingen. Als ze bijvoorbeeld vragen of het nog wel aan is, dan antwoord je dat je overwogen hebt om het uit te maken, maar dat iedere keer wanneer je weer op kantoor komt je beslist het aan te houden omdat ie toch wel heel gunstig afsteekt ten opzichte van zijn collega's. Sluit de rijen, beschouw je collega's niet meteen als je beste vriend(inn)en, dan wordt de verstandhouding er beter op.

Het doet me een beetje denken aan een huisgenootje van vroeger, die een beetje een sukkelig vriendje had, die blijkbaar in bed wel wat te bieden had, wat ze dan in geuren en kleuren aan haar huisgenoten moest vertellen. Maar hoe gaaf de verhalen ook waren, we namen haar en hem nooit serieus, omdat ze te veel een open boek was, en mede daardoor makkelijk op de kast te krijgen. Dit kan je echter wel veranderen. Het gaat dan veel meer om wat je niet vertelt, dan om wat je wel vertelt.

Succes ermee.

In het boek de 8e eigenschap geeft Covey aan dat voor zover organisaties wbepaalde geformuleerde waarden hanteren die maar in 15% van de gevallen ook daadwerkelijk geimplementeerd en geleefd worden.
Naar mijn idee ontbreekt het in die organisatie aan respect voor elkaar. Je kan de strijd aan gaan en je verlagen tot hetzelfde niveau en misschien kan je dan overleven. Wellicht dat expliciet maken wat je voelt bij het "collegiale" gedrag en vanuit je eigen kracht en waarden in de wind gaan staan meer respect afdwingt.

Rob Moeke

Ik sta achter de opmerkingen van Diana. Moet je wel die graad van assertiviteit in je hebben. Heb je die niet zo in je trek dan niet het boetekleed aan of hang het slachtoffer uit. Vaak is dat toch het "koren op de molen". Praat wel met je partner over het geplaag. Hij kan je wellicht helpen aan tekst waar deze heren geen weerwoord op hebben. Ook zo werk je dan aan je assertiviteit. Probeer de plaaggeesten zoveel mogelijk met gelijke munt terug te pakken. Misschien vinden zij het zelfs wel "zo leuk" en wordt het geplaag vanzelf minder. Mogelijk bouw je zo ongemerkt een imuunsysteem op. Hou er wel rekening mee dat wat eenmaal een ingeslopen gewoonte is niet van vandaag op morgen ophoudt. Dat kan soms jaren duren. Soms afhankelijk van de blijvende of veranderderende bezetting en directie. Als de sfeer zo is dat je je probleem kenbaar kan maken doe dat. Geef je grens aan. Is alleen het werk prettig kijk dan rustig om naar een andere werkkring. Als men dan vraagt waarom je weg gaat zeg dan dat je zo'n "slim wijf" bent dat je je werkkring sterk verbeterd hebt. Dan heb je de laatste tik zelf uitgedeeld. (Zelf ben ik ook niet zo assertief of adrem in reageren en schieten mij weerwoorden later te binnen. Die bewaar ik dan voor een volgende confrontatie. Omgaan met mensen is en blijft een continue leerproces. Soms leuk en prettig, een andere keer heel wat minder.)

De reactie van Diana spreekt mij erg aan: hij is kort en to the point. Vrouwen zijn als geen ander in staat om mannen met hun (te) mannelijke opmerkingen tegenwicht te bieden. Het vereist wel enkele vaardigheden: adrem en trefzeker zijn. (Moet je even goed over nadenken en wellicht Diana even consulteren)
En lezeres: blijf alert op het behoud van je eigen waarden, zowel naar je collegae als naar je vriendje!

Je kan wel adrem zijn, maar zij(de mannelijke collega's) zijn met meer! ik heb 1 vrouwelijk collega maar die is er maar partime en de rest is man, de grapjes vliegen je om de oren, en aangezien ik snel "hap" vinden ze het erg leuk om mij te plagen... Soms is het leuk, maar soms ook zeker niet. alhoewel ik wel blij ben dat ik niet van die zeikende vrouwelijke collega's heb die elkaar aansteken met zeuren. Wel grappige, brengt me op de site die ik tegenkwam http://www.vergeetjecolleganiet.nl met erg leuke Jiskefet geluidsfragmenten op het werk

Voor mij zit de clue in wat Amber zegt. Als je snel 'hapt' en/of kleurt ben je een dankbaar doelwit. Ik zou me niet 'verlagen' tot hun niveau, want als dat je stijl was had je het al lang gedaan. Probeer het een tijdje volkomen te negeren, dan gaat de lol er waarschijnlijk snel af. Onderwerp veranderen, of gewoon ff iets anders gaan doen.....moet je wel ff volhouden, maar dan heb je ook wat. En niet nalaten zo nu en dan te blijven aangeven dat je er niet van gediend bent, overigens zonder erover in discussie te gaan. Het is immers iets enorm persoonlijks!

Dit verhaal valt gewoon onder de noemer pestgedrag/ongewenste intimiteiten. Geef duidelijk aan dat je er niet van bent gediend en dat je bij herhaling niet zal schromen om je werkgever hiervan op de hoogte te stellen. Pestgedrag verdwijnt gewoonlijk nooit uit zichzelf en met de stelling van Elios ben ik het dan ook volstrekt oneens.

Juridisch gezien:
Ongewenste intimiteiten, met inbegrip van pestgedrag, vallen onder de noemer onplezierige arbeidsomstandigheden. Sinds 1994 valt pestgedrag onder de Arbeidsomstandighedenwet (artikel 4). Je kunt je werkgever ertoe zetten iets tegen pestgedrag te ondernemen op grond van boek 7, artikel 611 van het Burgerlijk wetboek. Daar staat namelijk dat werkgever en werknemer verplicht zijn zich als goed werkgever en goed werknemer te gedragen.

Nou ikzelf zie er ook niet slecht uit en krijg vaak complimentjes. Natuurlijk zijn er ook altijd mannen die wel eens te ver gaan. Maar ik weet uit ervaring dat mannen soms met iets anders denken als ze opgewonden raken. Dit kun je ze ook eigenlijk niet kwalijk nemen als "lekker wijf". Want het is nu eenmaal hun instinct om vrouwen te veroveren en te versieren. Vaak ligt het ook aan het uiterlijk van de man, van knappere mannen kun je veel meer hebben dan van minder knappe kerels.

x Christel