In een productiebedrijf hangen in de personeelsverblijven en bedrijfskantines nogal wat pin-up-foto's uit prikkelende mannenbladen. De drie vrouwen (op 212 mannen) die in het productieproces werken, hebben het lang gedoogd, maar na een poosje vinden ze elkaar...
In een productiebedrijf hangen in de personeelsverblijven en bedrijfskantines nogal wat pin-up-foto's uit prikkelende mannenbladen. Er is dan ook sprake van een masculiene cultuur die al decennia overheerst in het bedrijf.
De drie vrouwen (op 212 mannen) die in het productieproces werken, hebben het lang gedoogd, maar na een poosje vinden ze elkaar en besluiten een keer uit eten te gaan met elkaar en een HRM-adviseuze, die goed met ze kan opschieten. Het wordt een gezellig avondje uit.
Tijdens de avond komt het gesprek op de pin-up-posters. Ze zijn het er alle vier over eens dat er iets aan gedaan moet worden. Los van het feit dat de posters in hun ogen ‘seksistisch' zijn, stellen ze vast dat ze nogal eens aanleiding zijn voor de heren om de dames ‘te testen' op hun reacties. Dat gebeurt zowel subtiel als minder subtiel, zoals met opmerkingen ‘Volgens mij heb jij hetzelfde formaat, hè, Ingrid', waarmee uiteraard gedoeld wordt op de borstpartij.
Ze zijn het zat om dat soort uitspraken steeds maar als een ‘geintje' te moeten beschouwen. Ze besluiten er serieus een punt van te maken. De directie van de organisatie is er gevoelig voor, en de posters moeten weg.
Vanaf dat moment krijgen de dames verwijtende blikken, cynische opmerkingen en ook worden ze nogal eens genegeerd. Op een volgend avondje uit vragen ze de HRM-adviseuze hoe ze er mee om moeten gaan.
Stel dat jij de vraag moest beantwoorden, wat zou je dan zeggen?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Die vrouwen zou ik een grote niqaab laten dragen zodat er geen opmerkingen kunnen worden gemaakt over borsten.
Natuurlijk is er in het begin wat onvrede, maar dat is na een paar weken wel vergeten. Zo niet en blijven de dames genegeerd, dan zal de HRM manager moeten optreden en met de mensen individueel eens moeten praten of ze het ook niet als positief ervaren dat de posters verdwenen zijn. Wellicht dat dan andere frustraties boven komen.
De dames zou ik adviseren er niet al te gevoelig mee om te gaan, dit type heren lijkt daarvoor niet gevoelig. Probeer wat mannen te vinden die niet zo kinderachtig doen. Wellicht kunnen zij eens met een opmerking hun mannelijke collega's temperen.
Daarnaast geloof ik stellig dat een dergelijke cultuur alleen in stand wordt gehouden op plekken waar mensen elkaar zelf niet durven aan te spreken op elkaars gedrag. Het feit dat andere macho-culturen (bijv. politie) de beste klachtenprocedures hebben zegt toch genoeg? Als mensen in dergelijke bedrijfsculturen al hun mond durven te openen voor misstanden is dat vaak anoniem of via vertrouwenspersonen. Wat mij betreft is de klachtenprocedure de laatste stap in het aanspreken van collega's of managers op misstanden binnen de organisatie.
Uiteraard weet ik dat niet elke werkomgeving daar even "veilig" voor voelt, maar als we t al niet durven op onze werkplek, hoe kunnen we dan van elkaar verwachten dat we op straat bijv. zinloos geweld de kop indrukken?
Dus aan de dames: spreek je collega's aan op hun gedrag. Treedt er geen verbetering op, dan spreek je de manager aan op t gedrag van z'n medewerker(s). Wat mij betreft gaat dat door tot aan de top van de organisatie. Mocht er dan nog geen verandering komen, dan moet je jezelf afvragen waarom je in een dergelijke organisatie zou willen blijven werken.
Als reactie op de opmerkingen kunnen ze vragen"hoe zou jij het vinden als je dochter hier hing?"
Hang in je eigen kantoor prikkelende plaatjes van leuke heren op.
of organiseer een personeelsfeestje voor de medewerkers plus aanhang en zorg dat de echtgenotes de posters ook zien, die gaan thuis wel tieren! : )
Wat is daadwerkelijk het probleem? Als het de opmerkingen zijn kunnen de dames afspreken met de heren dat zij stoppen met het maken van de flauwe grappen.
Als het probleem de posters al zijn kunnen de dames contact opnemen met de plaatselijke kunstuitleen en vragen of er niet mooie schilderijen (liefst vaag) kunnen komen te hangen.
Eigenlijk kinderachtig van beide partijen!
Ik zou de dames adviseren het gedoe te negeren en gewoon door te gaan met hun werk, plezier en lol in het werk. Bij de meeste mannen zakt het wel na een tijdje. Die enkeling die niet ophoudt, zou ik direct en persoonlijk confronteren met zijn kinderlijke gedrag. Immers gedrag van mannen wordt sterk beinvloed op basis van de groepsnorm. Door deze persoonlijk en individueel te doorbreken bij zo'n 'die-hard' los meestal ook de kern van het probleem op.
Succes Henk van Gils.
Ik vraag me af of de dames het niet ongedwongen met de heren het hadden kunnen oplossen. Dat had het advies van de HRM- medewerkster kunnen zijn.
Ikzelf vraag me af wat het nut is van dergelijke posters. Goeie spreuken in een behoorlijk letterype naast de posters die de mannen aan het denken zet is een goed alternatief en zal ik als HRM- medewerker adviseren. Positief benaderen brengt vaak een mens op andere gedachte. Ga de strijd niet aan maar zet ze aan het denken. Vrouwen zijn daar vaak goed in. Gebruik die competentie, het maakt de vrouw sterk. Kom op dames, leer van hetgeen je overkomt en zie het als een uitdaging om mannen aan het denken te zetten. Hard zeggen mannen nee .... zacht werkt het door. Reken maar ..
Jos Immers
Remedie:
- de directie haalt al de posters weg en verbied ze
- iedereen die toch van tieten wil genieten kan inteken op een lijst. Alle namen op deze lijst krijgen een fraaie Pirelli-poster thuisgestuurd met bijgevoegd briefje dat dat op verzoek van de heer des huizes is.
En dan maar hopen dat moeder de vrouw de post opent.
Bertt
Ik ben het verder met Jos Immers eens, een leuk alternatief verzinnen voor aan de muur, en de vrouwen eens met de mannen laten praten.
Zelf vind ik het erg kinderachtig dat die mannen zo moeilijk doen over de posters, daar kunnen ze toch wel zonder?
johan
Ik heb de behoefte om aan jou te vragen waarom je een dergelijk antwoord geeft. Wat beweegt jou om op deze wijze vrouwen en mannen te benaderen. Volgens mij ben je niet bezig met het bespreekbaar houden van een case maar vraag je om aandacht. Die heb je nu. Ben benieuwd naar je reactie.
Jos Immers
Mijn gedachte vertelt me gewoon dat ik zo moet reageren. Ik denk vanuit 2 kanten. Zou jij ook eens moeten doen. Denk iets verder dan dat je neus lang is. Als mannen naar de hoeren gaan, maken ze thuis ook niks.
En dan? Dan krijg je als gevolg dat de vrouw ook vreemd gaat.
Gevolg=een gevolg van iets.
Ik vroeg om je gedacht, die heb ik gekregen. Bedankt!
Jos