Regels sturen instincten op kantoor

Evolutionair gezien is de stap van de jachtvelden naar de kantoortuin niet van de ene op de andere dag gemaakt. Het heeft wel even geduurd. Alleen hebben onze hersenen het tempo niet kunnen bijhouden. Met name de hersendelen die de boel rationeel onder controle moeten houden zijn te weinig ontwikkeld. Onze emotionele, motorische en zintuiglijke kernen winnen het royaal van die delen. De vraag is of dat erg is.

Evolutionair gezien is de stap van de jachtvelden naar de kantoortuin niet van de ene op de andere dag gemaakt. Het heeft wel even geduurd. Alleen hebben onze hersenen het tempo niet kunnen bijhouden. Met name de hersendelen die de boel rationeel onder controle moeten houden zijn te weinig ontwikkeld. Onze emotionele, motorische en zintuiglijke kernen winnen het royaal van die delen. De vraag is of dat erg is. 

Niet als we ervoor zorgen dat onze kantoortuinen gedragscodes kennen, die de boel een beetje in toom houden. Want lukt het onze controlerende hersendelen niet om bijvoorbeeld emotionaliteit en seksualiteit in bedwang te houden, dan is altijd nog het sociale aanpassingsvermogen. Het kuddedier in ons, dat ons millennia geleden bij elkaar hield. Dat is een zeer goed ontwikkelde functie, die de strijd met onze ongeremdheid redelijk aan kan. Dus: gedragscodes helpen in de kantoortuin. Hoe ruim je die regels stelt is afhankelijk van de spelers. De een zal hechten aan kordaat en streng. De ander wil misschien juist ruime regels. Waar het om gaat, is dat de regels passen bij de spelers en bij de omgeving. Vandaar ook dat iedere context om andere regels vraagt, en dat de wetten van het bijbelse woestijnvolk niet zomaar een-op-een over te leggen zijn op andere culturen. 

Je kunt er echter van op aan dat we diep van binnen van alles uitbroeden; welke regels je ook stelt. En het is maar goed dat we dat niet allemaal van elkaar weten. Dan is er ook nog eens een geheim.