Protesteren en schelden alleen is niet genoeg; het brengt ons niet verder!

Jongebazen.nl zal vanaf vandaag artikelen publiceren die jonge (en oudere) managers en hun medewerkers helpen om organisaties gezond(er) te maken. Uiteraard op een praktische manier. Het zal daarbij een helpende houding proberen te ontwikkelen. Leiderschap in de 21^e eeuw zal volgens Jongebazen gericht moeten zijn op de gezondheid van mens, dier en onze planeet.

Lang waren dit de ‘speeltjes’ van politiek links, maar die tijd is allang voorbij. Jongebazen denkt ook niet in termen van links of rechts. Het gaat erom ons leven en dat van anderen leuk en leefbaar te maken. En dat geldt niet alleen voor organisaties, maar ook voor ons, voor jou en mij. In het boek ‘De schakelaar’ van Bert Overbeek is dit al een uitgangspunt; dit kan gezien worden als een vervolg van dit boek.

In de artikelen zullen we ons richten op de organisaties die worden beschreven als ‘de 50 gevaarlijkste bedrijven ter wereld’. Dit is de titel van een in 2022 uitgegeven boek van twee Finse onderzoeksjournalisten (Raeste & Sokala). We zullen de organisaties een voor een bekijken en ons in de artikelen opstellen als adviseurs om ze te helpen. Veroordelen van organisaties is gemakkelijk, maar vaak doen ze iets omdat klanten erom vragen. Jongebazen wil met zijn artikelen juist bedrijven helpen, die als ‘gevaarlijk’ gelden.

Tata Steel is in ons eigen land een goed voorbeeld; voor mij een willekeurig voorbeeld, ik had ook een vliegmaatschappij of Ikea kunnen nemen. Ik neem TataSteel omdat het veel in het nieuws is. Iedereen klaagt over de vervuiling die het bedrijf teweegbrengt, maar laten we eens lezen wat het bedrijf zegt op zijn website.

‘Door vele veeleisende markten over de hele wereld te bedienen, waaronder bouw en infrastructuur, automobielindustrie, verpakking en engineering, begrijpen we dat de behoeften van onze klanten in elke markt anders zijn. De Tata-groep is opgericht vanuit het principe dat haar activiteiten altijd ten goede moeten komen aan de samenleving. Tata Steel volgt ook tegenwoordig dezelfde langetermijnvisie. We werken op een manier die veilig is voor onze mensen en met aandacht voor het milieu. We gedragen ons verantwoordelijk en met zorg ten opzichte van de gemeenschappen in de buurt van onze activiteiten, waar ze soms last van kunnen hebben.’

Niet iedereen zal dit geloven. Tata Steel wordt gezien als een vervuiler. Om dat te voorkomen, zou je geen staal meer moeten produceren. Maar de consument (jij en ik) vragen om staal, want we willen ons verplaatsen (per auto, trein of vliegtuig), producten eten uit verre landen (die verpakt moeten worden) en willen in onze huizen allerlei producten hebben waarin staal zit.

Dus hoe lossen we dit probleem op? Door voortdurend Tata Steel te bekritiseren, omdat het de boel vervuilt? Dat is te gemakkelijk en bovendien leggen we de schuld dan teveel bij de producent waar wij met zijn allen om vragen. Het bedrijf spreekt op zijn website over ‘veeleisende’ markten. Door ons gedrag is er, kortom, behoefte aan staal. Willen we dit probleem aanpakken, dan zullen we daarnaar moeten kijken en op zoek moeten naar andere materialen, recycling, hergebruik in en vernieuwing van de productiemiddelen, nieuwe technieken en dergelijke.

Dus niet alleen maar idealistisch staan schreeuwen dat de vervuiling afgelopen moet zijn, maar met realistische alternatieven komen en organisaties helpen dit probleem aan te pakken. Uiteraard met als doel de vervuiling terug te dringen, want ons uitgangspunt formuleerden we al eerder in dit artikel: Leiderschap in de 21^e eeuw zal volgens Jongebazen gericht moeten zijn op de gezondheid van mens, dier en onze planeet.

Daaraan zullen we de komende tijd dus aandacht besteden op deze blog. Minstens een keer per week.

De artikelen zullen geschreven worden door Bert Overbeek, al 30 jaar succesvoltrainer en organisatiecoach, die organisaties helpt bij ontwikkeling van managers en medewerkers. (pitcher.support@hetnet.nl) Overbeek schreef een aantal top 10 managementboeken. Zijn laatste boek is 'De schakelaar' en het handelt over leiderschap in de 21e eeuw. Hoewel het in 2020 werd geschreven, is het opvallend actueel.