Pleidooi voor allochtonen

Voor een Turkse vriend van mij is Nederland een ander land dan voor mij. De mensen doen anders tegen hem dan tegen mij. Als hij naast een autochtoon gaat zitten, dan schuift zo iemand zijn tas dichter naar zichzelf toe. Dit om te voorkomen dat zijn beurs gestolen wordt. En na 11 september 2001 gaat het mijn Turkse vriend ook economisch niet goed meer. Gaan we dat zo laten in Nederland? (Foto is van niet van de persoon in kwestie.)

Gek woord, allochtoon. Autochtoon ook. Ik ben Bert Overbeek, autochtoon. Klinkt alsof ik een man ben met een verentooi op mijn hoofd. Ik noem mezelf liever Nederlander, alhoewel ik eigenlijk wereldburger ben. Antwerpen, Rome en Sevilla zijn me even lief als Utrecht en Amsterdam. Ik voel me er soms meer mee verbonden dan met mijn eigen grond. De mensen die we ‘allochtonen’ noemen zijn ook ergens geboren. In Irak, Turkije, Iran, Marokko, maar heel vaak ook gewoon in Nederland. Ze vragen een Turkse vriend van mij wel eens waar hij vandaan komt. 

‘Uit Amsterdam’ zegt hij dan. Mensen beginnen dan te lachen en vragen vervolgens waar hij is geboren. ‘In Tiel’ 

Dat is natuurlijk maar plagerij; hij speelt een beetje met dat allochtoon-autochtoon-gedoe. Hij weet ook wel dat Nederlanders grote moeite hebben om een Turk van een Marokkaan te onderscheiden, hoewel beide landen 2000 kilometer van elkaar af liggen. Daar plaagt hij ze dan mee. Maar voor deze Turk is Nederland een ander land dat voor mij. De mensen doen anders tegen hem dan tegen mij. Als hij naast een autochtoon gaat zitten, dan schuift zo iemand zijn tas dichter naar zichzelf toe. Dit om te voorkomen dat zijn beurs gestolen wordt. En na 11 september 2001 gaat het hem niet goed meer. 

Hij is acteur in bedrijfstrainingen. Men vroeg hem altijd voor trainingen als ‘cultuurverschillen’ en ‘diversiteit’. Opeens werd dat minder. Ineens waren dergelijke trainingen een luxe geworden en daar was geen geld meer voor, want de economie holde achteruit. Hij zat steeds vaker zonder geld en vroeg me of ik een baantje voor hem wist. Het maakte hem niet uit wat. Hij deed 50 sollicitaties in een jaar en wilde de banen oprecht hebben. Steevast viel de keuze op een autochtoon. Vaak merkte hij een argwanende houding bij de autochtonen van werving en selectie. 

Ik vind dat hier snel iets aan moet gebeuren. In het verleden werd Nederland rijk door de Joden. Toen de boel na de oorlog op zijn gat lag, kregen we geld van de Amerikanen. De gastarbeiders leverden een substantiële bijdrage aan de welvaart van de laatste decennia.  Ik pleit voor meer allochtonen in het Nederlandse bedrijfsleven. En wie last heeft van de hoofddoek van de ander, moet zich eens afvragen of dat wel een handige houding is. Hollands tolerantie heeft ons in het verleden geen windeieren gelegd. Zakelijk voeren we er wel bij.