Ruben, een ambitieuze man van begin 30, solliciteert naar een managementfunctie. Tijdens het sollicitatiegesprek is de directeur erg onder de indruk van Rubens persoonlijkheid: gedreven, avontuurlijk, bereid grenzen te verleggen, voldoende zelfvertrouwen en tegelijkertijd realistisch en zorgvuldig. Precies wat de organisatie nodig heeft. De directeur vraagt Ruben naar zijn hobby’s en hij vertelt over zijn grote passie: bergbeklimmen.
Ruben, een ambitieuze man van begin 30, solliciteert naar een managementfunctie. Tijdens het sollicitatiegesprek is de directeur erg onder de indruk van Rubens persoonlijkheid: gedreven, avontuurlijk, bereid grenzen te verleggen, voldoende zelfvertrouwen en tegelijkertijd realistisch en zorgvuldig. Precies wat de organisatie nodig heeft. De directeur vraagt Ruben naar zijn hobby’s en hij vertelt over zijn grote passie: bergbeklimmen. Ruben is sinds jaren een fervent klimmer. In het weekend maakt hij vaak tripjes naar klimgebieden in Frankrijk of België; zijn jaarlijkse vakantie brengt hij het liefst door in de bergen van Nepal. Het sollicitatiegesprek verloopt goed, het klikt van beide kanten en de jonge manager wordt aangenomen. Het eerste halfjaar verloopt alles prima: Ruben voelt zich thuis, werkt hard en lijkt helemaal op de juiste plek te zitten.
Op een dag heeft hij een gesprek met de directeur. Deze is vol lof over zijn functioneren: hij vindt Ruben een prettig persoon om mee te werken en de resultaten liegen er niet om. De juiste man op de juiste plek dus. De directeur vervolgt het gesprek echter met de mededeling dat de organisatie niet gecharmeerd is van het bergbeklimmen. Het risico op een ongeval is volgens de organisatie te groot. ‘Je begrijpt waarschijnlijk, dat wij niet de dupe willen worden van jouw gevaarlijke hobby’. Verder vervult Ruben een voorbeeldfunctie en ‘we willen natuurlijk niet dat anderen straks onverantwoorde risico’s gaan nemen’. Er wordt Ruben vriendelijk doch dringend verzocht niet meer te klimmen. De jonge manager is verbijsterd: hij heeft 15 jaar klimervaring en is in zijn hele loopbaan nog nooit uitgevallen vanwege het klimmen, sterker nog, hij is eigenlijk nooit ziek. Bovendien heeft de directeur tijdens het sollicitatiegesprek zijn bezwaren tegen het klimmen niet uitgesproken. Ruben vindt dat hij zelf mag weten wat hij in zijn vrije tijd doet en is niet van plan zijn hobby op te geven. De directeur geeft aan, dat Ruben goed moet beseffen dat hij dan ook zelf verantwoordelijk is voor het risico wanneer het misgaat. ‘Het is niet eerlijk wanneer wij daar als organisatie voor moeten opdraaien.’
Ik ben benieuwd hoe jullie dit zien. Hoe kan Ruben hier het beste mee omgaan? Waar ligt de grens bij dit soort situaties?
CyberSale, 50% korting op een Pro-abonnement
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden. Begin het jaar goed en krijg toegang tot toepassingsgerichte kennis.
Upgrade uw gratis lidmaatschap, word een Pro
Het lijkt op koudwatervrees: de directeur is bang voor (financiele) schade, zonder dat hij dat echt kan onderbouwen. Een aanpak die kan werken is dat Ruben hierop vriendelijk doorvraagt, totdat helder is ook voor de directeur waar het echt om gaat. Een vraag die Ruben zou kunnen stellen: 'wat als je dit niet geweten had? had ik het soms niet moeten vertellen?' En de echte risico's in kaart brengen. En ook: hoe zit het met risico's die andere werknemers lopen? Moeten die daar zelf ook voor opdraaien?
Formeel heeft de directeur geen poot om op te staan. Hij had dit al veel eerder moeten aankaarten. En een goede manager dus NIET aannemen... Zucht... Blij dat ik daar niet werk.
Uit onderzoek blijkt trouwens dat het ziekteverzuim van sportende werknemers beduidend lager ligt dan van niet-sportende werknemers.
Ik zou alleen nog een advies aan de directie geven: Zorg voor goede follow-up. Neem nog zo'n man aan, of leidt intern een medewerker op tot het niveau van Ruben! Dan heb je 2 "Rubens" is dat niet prachtig en gezond? Neem in ieder geval maatregelen dat als er wat gebeurt met Ruben je altijd verder kan, meneer de dirtekteur. Ruben blijft het dan naar zijn zin hebben en de 2e man help je uitstekend met zijn loopbaanplanning.