Een managementteam gaat gebukt onder de controversiële relatie van twee van zijn leden. De ene is de zorgeloze jonge bedrijfskundige pur sang. Hij heeft er voor gekozen om simpel te blijven denken over implementaties. ‘Zijn er teveel mensen, dan gaan er drie weg. Klaar.’ En ‘Om 10% resultaatverbetering te realiseren, moeten de mensen gewoon een stapje harder lopen. En verder geen gezeur.’
Een managementteam gaat gebukt onder de controversiële relatie van twee van zijn leden. De ene is de zorgeloze jonge bedrijfskundige pur sang. Hij heeft er voor gekozen om simpel te blijven denken over implementaties. ‘Zijn er teveel mensen, dan gaan er drie weg. Klaar.’ En ‘Om 10% resultaatverbetering te realiseren, moeten de mensen gewoon een stapje harder lopen. En verder geen gezeur.’
Zijn collega ergert zich hier groen en geel aan. ‘Je moet het wel met de mensen doen’ is zijn standpunt. ‘Je kan wel zeggen: ze moeten gewoon een stapje harder lopen, maar daarmee doen ze het nog niet. Mensen zo ver krijgen, is een heel complex probleem.’
‘Ach’ zegt de ander ‘Het is maar net hoe complex je het zelf maakt. Als je van tevoren al denkt dat het een probleem is, dan wordt het dat vanzelf. Die mensen gaan wel, hoor. Als jij maar duidelijk bent.’
Intussen slaan de vlammen uit bij zijn collega. ‘ Ik hoor al je mensen over je klagen. Het nadeel van die stijl van jou, is dat je die gasten straks gewoon kwijt bent en dan zit het bedrijf met de gebakken peren.’
De ander, zorgeloos immers, glimlacht. ‘Ze hoeven mij niet aardig te vinden, hoor. Als ze maar doen wat we ze vragen.’
‘ Maar dat doen ze juist niet!’ schreeuwt de ander, die zich niet meer weet te beheersen en die een koffiekopje, van plastic gelukkig, tegen het raam gooit.
Wat vinden we? Heeft hier iemand gelijk? Begrijpen we iets van het tweetal?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Ieder mens heeft zo zijn voorkeuren over wat goed/minder goed leiderschap is. Jouw mening opdringen aan een ander gaat per definitie niet werken (algemene stelregel). In het ontstane conflict acteren twee mensen vanuit emotie. Beiden ervaren hun beelden als hun werkelijkheid; en beide werkelijkheden zijn werkelijk. Doordat ze geincludeerd zijn in dit conflict, zijn ze niet meer in staat om zelf uit het conflict te stappen en de emoties laaien verder op....
Een time-out (interventie) was inderdaad op zijn plaats geweest.
Een verdieping tussen beiden over het hoe en waarom van deze gedachtelijnen kan verhelderd werken. Mits dat niet gebeurt om werkelijkheden op te dringen aan een ander, maar begrip te krijgen voor het waarom achter die werkelijkheidsbeleving. Je hoeft het dan nog steeds niet met de ander eens te zijn, maar je snapt in ieder geval waarom hij/zij zo denkt en handelt.
Eentje eruit en de ander zijn aanpak een beetje wijzigen.
Gegroet
Alhoewel.... Bedrijfskundig lijkt me voor de zorgeloze een wat te groot woord, de ander laat zich ook veel teveel gaan. Als dit de gewoonte is kunnen ze misschien wel allebei weg en dan eens kijken wat er allemaal opbloeit....
Ik sluit niet uit dat dit de resultante wordt van een interventieproces, maar er op voorhand al vanuit gaan dat dit de oplossing is, vind ik wat te makkelijk.
Er zijn maar weinig mensen (bij) te sturen; bij sommigen kost dat alleen wat meer tijd. Als er na inspanning echt sprake is van een non-fit, dan kun je alsnog je plan trekken.
Wellicht wordt de discussie deze kant opgestuurd omdat er weinig contextgegevens zijn in de case: is er sprake van een jarenlang en wederkerend fenomeen (case "de gevestigde orde"), of is er sprake van een conflict op basis van een nieuw ingezet (veranderings)koers.
Dat het saneren van het probleem ook kan leiden tot opbloeiing deel ik overigens wel; maar ook hier de factor tijd, frequentie en oorzaak inogenschouw nemende.
inlevingsvermogen en mensgerichtheid blijkt hij niet niet te gebruiken in de discussie met zijn collega.
Kennelijk wint de boosheid van het geen gelijk krijgen het van de ratio, overtuigingskracht en begrip voor het standpunt van zijn collega.
Overigens is de verspilling van die koffie ook nog zonde.
Dat laatste vind ik vaak het probleem in dit type discussies. Men kwebbelt alsof men in het hoogstpersoonlijke bezit is van de waarheid (en niets minder dan de waarheid), en de rest heeft zich daar maar naar te buigen. Hoeveel vertragingen dat in overleg geeft, wil je niet weten!
Nog even over Rutger: 'Volgens mij snapt dit MT gewoon niet dat er eigenlijk maar 3 processen zijn en dat het doelstellende proces voorafgaat aan het organiserende proces.' Met alle respect, maar dat vind ik een wel erg mechanische voorstelling van de werkelijkheid, die zich immers vaak chaotisch gedraagt. De discussie gaat niet over een modelletje van 1, 2 of 3 processen, maar over bikkelen in de schemering met gereedschap dat niet altijd voortreffelijk is. ' Managing' wordt pas leuk als de modellen niet meer werken. De onrust die dan leidt tot discussie, is nuttig. Doen. Dan de koffie maar een keer in het rond.
Wat jullie nog niet weten, is dat er in de situatie op een geweldige manier werd ingegrepen door de leidinggevende van het tweetal. Hij boog de emotionele geladenheid om tot iets constructiefs. Hij verbond de tegenstellingen; simpelweg door niet in ' of-of' termen te denken, maar in ' en-en'-termen.
Beide heren hebben gelijk, beide wegen leiden zonder meer naar Rome, waarheid bestaat toch niet in dit conflict/deze vraagstelling?
Waar het wel om gaat is balans. in uitvoering van regels en omgaan met medewerkers. Als de heren uit deze casus zichzelf kunnen vermannen en de hotspots uit elkaars stelling verenigen ontstaat de synergie die je juist uit een team van +1 deelnememers verwacht.
Openstaan dus voor die andere werkwijze en bundelen. volgens mij las ik dat al bij Bert: en-en ..... en dat vereist échte management kwaliteiten.
De twee leden komen er nooit samen uit, dat staat als een paal boven water. Alleen de natuurlijke leider kan nu opstaan en zijn mening laten gelden. Want als één van beide heren/dames een natuurlijke leider was dan kon deze de ander zo ver krijgen, zonder boos/argwaanend/driftig te worden dat deze persoon zich neerlegt bij de natuurlijk leider. Deze twee heren/dames horen niet thuis in een MT!
Je roept veel vragen bij me op waarbij ik graag op de antwoorden wil reageren.
eerlijk duurt het langst, niet?