Een grote organisatie maakt een ingrijpend veranderingtraject door. Een van de uitdagingen is om een meer mensgerichte cultuur te creëren. Er wordt een professioneel stappenplan uitgezet, het management wordt voorzien van procesbeschrijvingen, formulieren en formats. Het resultaat is knorrig management, een enorme papierberg en een groep medewerkers die niet meer begrijpt waar het over gaat.
Verandering moet je sturen, wordt gezegd. Eerst alles in kaart brengen, en dan van ist naar soll. Projectgroepen buigen zich in vergaderzaaltjes middagen lang over oude en nieuwe processen, structuren en systemen. Dat zij langzamerhand het contact kwijtraken met de medewerkers, en erger nog, met de klant, is even van minder belang. Want uiteindelijk, als de verandering klaar is, nou dan wordt iedereen er beter op, let maar eens op. Zeggen ze.
Jammer genoeg wordt dan een belangrijk aspect in organisatieveranderingen uit het oog verloren. Namelijk dat de manier waarop de weg naar het resultaat wordt afgelegd, voor een belangrijk deel dat resultaat bepaalt. Het maken van formats en formulieren leidt niet tot een mensgerichte cultuur. Het afdekken van politieke belangen leidt niet tot een open en transparante organisatie. Via voortdurend afstemmen bij alle stappen in de besluitvorming kom je niet tot een slagvaardige, resultaatgedreven mentaliteit. Het allermoeilijkste van organisatieverandering is consequent zijn in alles wat je bedenkt en doet. Lukt jou dat?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
wat alleen negatieve uitwerkingen heeft op de oorspronkelijke veranderslag. Derhalve gedoemd te mislukken!
Ik denk dat veranderen op zich niet zo moeilijk hoeft te zijn, maar alle, en ik bedoel dan ook ALLE neuzen zullen dezelfde kant op moeten staan. Ik herhaal ALLE neuzen van ALLE medewerkers; van schoonmaker tot en met direkteur; van boekhouder tot en met vertegenwoordigers enz. Dat heet volgens mij : Cultuur doorbraak
Natuurlijk heb je trekkers nodig. Alleen denk ik dat dat pas in plan 2 aan de orde is binnen het verander traject.
Ik laat het hier even bij.
Nee, ik denk niet dat mij dat lukt... Dat vereist constante betrokkenheid. Ik ben iemand die iets op de rails zet, het in beweging zet, en al weer snel naar iets nieuws uitkijkt!
Met het 2e gedeelte van die uitspraak ben ik het pertinent oneens. Ik denk dat daar nu juist het geheim van de kunst ligt: continueren!
Je hebt, nogmaals, met levende wezens te maken die je niet eventjes in een continue veranderbeweging zet. Zeker niet als het zo noodzakelijke "verandergevoel" laat staan het "verandervermogen" ontbreekt.
Nee, machines zet je aan en harder of zachter; sneller of langzamer. Maar de mens heeft gevoel en zit vol met sterk steeds weer veranderende emoties. om die te sturen en te bedwingen op een manier die jou past is bijna onmogelijk. Daar is veel tijd en geduld voor nodig.
Dus Gerard, niet eventjes in beweging zetten en dan snel naar iets anders uitzien.
Zo werkt het bij mij i.i.g. niet.
Ik ken mijn kracht en mijn beperking... In mijn werk ben ik in staat een trein op de rails- èn in beweging te krijgen. (En dat is minder gemakkelijk dan jij stelt!)
Maar vervolgens zal ik ervoor moeten zorgen dat iemand anders op de trein komt, de trein in beweging houdt, en de eindbestemming haalt. Er zijn gelukkig mensen die dáár weer goed in zijn...