Vrijwel geen manager is mensgericht zonder daar iets voor terug te willen. Ze ‘doen’ mensgericht. Degenen die mensgericht ‘zijn’, vinden het gewoon leuk om met mensen om te gaan en hebben veel minder met resultaat. Zeker niet als ze erom moeten knokken want dan maak je ruzie en dat is niet aardig. De echte mensgerichte managers die resultaat behalen zijn zo bijzonder dat er biografieën over geschreven worden. Uiteindelijk zijn veel mensgerichte managers vooral bezig met zichzelf en ze hebben assertiviteitstraining nodig. Hoe zit dat?
Van de mensgerichte managers die ik ken, wil vrijwel iedereen koste wat het kost aardig gevonden worden. Ze zijn dus helemaal niet met mij bezig, maar met het in stand houden van dat positieve, betrokken, mensgerichte, warme, belangstellende beeld dat ik van ze moet hebben en houden. Daarom hebben ze ook zo vreselijk de pest aan conflicten. Conflicten zijn niet aardig en warm, die zijn scherp en kil. En je wordt er boos van en dan ga je nare dingen zeggen. En vooral: dan loop je het risico dat anderen nare dingen tegen jou gaan zeggen. En ja hoor, ook daar is pas nog een onderzoek naar gedaan en kijk: meer dan 60% van de managers voelt zich niet in staat om op een goede manier met conflicten om te gaan. Daar gaan alle kwalitatief goede aansturing met heldere feedback, duidelijke beoordelingsgesprekken en voortvarende beslissingen. Weggezogen in het putje dat mensgerichtheid heet.
Dus: mee stoppen, met mensgericht managen. Mag alleen nog als je het niet meer nodig hebt om aardig gevonden te worden. Zou het zo kunnen gaan werken?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Ik ken meerdere organisaties welke door twee of meer managers gestuurd wordt en een gedeelde verantwoordelijkheid hebben. Je ziet dan dat de betreffende managers die mens gericht zijn inderdaad mens gericht managen, de "zakelijke", zeg maar de scherpe en kille managers pakken die rol op.
Er treden wel problemen bij die managers op als er een conflict is met bijvoorbeeld een medewerker. De mensgerichte manager probeert het te sussen, de kille, scherpe manager hakt er lekker op los.
Een mensgerichte manager leer je jezelf ook niet aan. Dit zit in je karakter, of zelfs in je genen. Het mens gericht managen is ook maar één van je kerneigenschappen. Als je tevens een goede onderhandelingseigenschap hebt, kun je vaak een hoop bereiken.
Iemand die een mensgerichte manager wil zijn, en zo dus acteert, zal snel door de mand vallen......
Door in te grijpen zal één van de betrokken partijen niet blij worden. Het zij zo; da's beter dan een conflict te laten voortduren. Want dat leidt tot ongelukkige medewerkers, productieverlies, ziekteverzuim en personeelsverloop.
Helaas maak ik het in mijn OR-werk te vaak mee: sussende managers die de kool en de geit proberen te sparen...
Wat is het voor onzin om er van uit te gaan dat je bij het mensgericht managen diezelfde mensen waar je je op richt niet even de waarheid mag zeggen als dat nodig is. Dat is ook mensgericht hoor. Je moet alleen het lef hebben en over de juiste vaardigheden beschikken.
Ik ben het wel met Arie eens dat je mensgericht bent en niet echt kunt aanleren. Dus heb je het niet? Begin er niet aan. Je doet er jezelf weinig plezier mee en helpt anderen en met een beetje pecht ook je bedrijf de vernieling in!