Ik heb een kennis van 30, die leidinggevende is, en die dol wordt van trage besluitvorming. Hij wil het liefst korte klappen maken en daarbij ontziet hij zijn medemens niet. Zonder al te veel problemen verwijt hij collega’s dat ze hun werk niet doen of dat ze niet geschikt zijn voor hun taken. Niet veel mensen durven hem tegen te spreken omdat hij geweldig krachtig is in de discussie. Hij veegt de vloer met zijn tegenstrevers aan...
Ik heb een kennis van 30, die leidinggevende is, en die dol wordt van trage besluitvorming. Hij wil het liefst korte klappen maken en daarbij ontziet hij zijn medemens niet. Zonder al te veel problemen verwijt hij collega's dat ze hun werk niet doen of dat ze niet geschikt zijn voor hun taken.
Niet veel mensen durven hem tegen te spreken omdat hij geweldig krachtig is in de discussie. Hij veegt de vloer met zijn tegenstrevers aan. Hij tapt daarbij uit een vaatje argumenten die simpelweg meer kwaliteit hebben dan die van zijn gesprekspartners want hij is slim.
Maar hij wordt er niet gelukkig van. Hij houdt van gezelligheid, van een grap op zijn tijd, hij houdt van hard en doelgericht werken, maar hij kan zich nu eenmaal niet losmaken van doelen. Eerst moeten doelen worden gerealiseerd, dan kan hij zijn biertje drinken. Wanneer dat allemaal heel langzaam gebeurt, duurt het heel lang voordat hij dat biertje tot zich neemt. En is hij heftig. Om zijn doelen te bereiken. Hoe kijken jullie hier tegenaan? -- page break --
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Het zou goed zijn , voor zowel managers als menig werkend nederlander
om de theorien van Stephen Covey te lezen en zich eigen te maken.....
alleen al voor de dynamiek en het scherphouden van een ieder.!
Voor deze manager in kwestie zou dat m.i. ook een goed plan zijn, daar
ik lees dat hij van zijn manier van aanpak niet 'gelukkig wordt'.
Hij is al proactief en doelgericht....nu moet hij zich nog eigen maken te denken in termen van win-win relaties om zijn mensen extra gemotiveerd te houden. Hij begrijpt zelf perfect wat hij wil en hoe hij dat wil, maar de kunst is om dat over te brengen op de mensen waarmee hij werkt (eerst begrijpen, dan begrepen worden). Dat is de enige weg naar langdurige vruchtbare samenwerking (synergetisch samenwerken)...omdat er dan ook bij mensen die zijn manier van werken niet zou begrijpen.....begrip ontstaat en onbegrip en ongemotiveerdheid kunnen worden voorkomen. Dus als hij daar aan werkt...wetend dat zijn mensen op dezelfde golflengte zitten....zal hij minder ongelukkig zijn, werkt hij vernieuwend en stimulerend.......Een beetje tempo in zijn besluitvorming kan geen kwaad, daar houd ik wel van....laat dat trage gedoe maar over aan de ambtenaren.....haha (sorry)
Dus als hij snel wil, zal hij snel moeten leren hoe je constructief feedback communiceert, zodat dingen vooruit komen.
Ander iets is die afhankelijkheid van "doelen bereiken" om te kunnen ontspannen. Lijkt me iets om mee op te passen i.v.m. risico op burn out. Want waar leg je de lat in doelen bereiken?
Verder: je bent jong en je wilt wat. Niets mis mee, veel te leren. Succes!
Over mensen heenwalsen is niet bepaald sterk management in mijn boek. Met doelen stellen en die bereiken is niets mis. Met deze bereiken ten koste van mensen wel. Bullebakgedrag dus.
De "pubers" onder ons weten ook alles zelf en vinden die ouwetjes maar zeurpieten die denken alles te weten...toch? Nou, een puber komt er zelf wel uit. Door schade en schande zal hij wijzer worden en relativeren. Dan komt alles weer goed. Ik denk dat hier een schone taak ligt voor zijn baas.