Bij het aanspreken van managers en collega’s denken sommigen bij zichzelf: wie ben ik dat ik de ander kan aanspreken? Wie beweert dat ik het gelijk aan mijn zijde heb? Hierdoor vinden ze het ‘aanmatigend’ om hun feedback te geven. Maar is dat eigenlijk wel terecht? Als je vindt dat je eigenlijk pas wat mag zeggen als je ‘gelijk’ hebt, veronderstel je in al je bescheidenheid dat er een gelijk is...
Bij het aanspreken van managers en collega’s denken sommigen bij zichzelf: wie ben ik dat ik de ander kan aanspreken? Wie beweert dat ik het gelijk aan mijn zijde heb? Hierdoor vinden ze het ‘aanmatigend’ om hun feedback te geven. Maar is dat eigenlijk wel terecht?
Als je vindt dat je eigenlijk pas wat mag zeggen als je ‘gelijk’ hebt, veronderstel je in al je bescheidenheid dat er een gelijk is. Je veronderstelt ook dat alleen degene die zeker weet dat hij gelijk heeft, zijn mond open mag doen.
Toch is de praktijk vaak grillig. Net als je je over je bescheidenheid hebt heen gezet, en de ander je feedback geeft, komt het verwijt van onbescheidenheid toch.
‘Wie ben jij dat je iets van mij kan zeggen? Haal eerst de balk uit je eigen oog voordat je begint aan de splinter van de ander.’
Het klinkt logisch, maar wat we met dit soort zinnen doen is onszelf een kans onthouden op vitale informatie over ons gedrag. Eigenlijk draaien we om de hete brei heen, want door dit soort verdedigingen hoeven we inhoudelijk niet in te gaan op de feedback van de ander. Jammer.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
hycnzvb pyplrzqvu rwjppjpnq...
Ik vind het een beetje kort door de bocht om te stellen dat het geven van feedback aan je leidinggevende ertoe kan leiden dat je carriere naar de knoppen is. Dan laat je je wel heel erg leiden door angst. Daarnaast zul je als je carriere maakt en leidinggevende bent, ook feedback moeten geven, dus misschien kun je maar vast het beste goed oefenen als je nog geen leidinggevende bent ;-)
Je laat in ieder geval zien dat je over zaken nadenkt en meedenkt aan verbeteringen. Daar kan niets mis mee zijn. Dat getuigt van betrokkenheid. Mooi!
De angst van dickiedick kan ik me goed voorstellen: in weinig organisaties (en ik heb er veel meegemaakt) wordt feedback echt op prijs gesteld. Maar geen feedback geven gaat ook niet werken. Dan blijft het zoals het is.
Een oplossing is om toestemming vragen om feedback te geven. Als de ander niet wil, prima, geen feedback. En als hij wel wil, zal hij ook meer open staan. En ja, veel oefenen. En niet alleen feedback geven, ook vragen!
Ik heb zoveel traingen gegeven in o.a. geven van feedback. Het is om je rot te lachen en tegelijkertijd erg triest wat je tegenkomt. Mensen blokkeren, weten zich geen raad, ook niet met complimenten ontvangen en geven ( is ook feedback). Woede, verdriet, angst zeg maar menselijke emoties zijn niet gewenst want daar weet men in zn algemeenheid al helemaal niet mee om te gaan.. Leidingevende worden vaak niet gehinderd door enige kennis en willen graag een open klimaat, maar het moet wel passen binnen de regels van de cultuur. Nee beste mensen, je mening geven, kritiek geven, emoties laten zien is NOT DONE. Feedback geven volgens de regels is lachwekkend gewoon en slaat als K*T op dirk en de echte boodschap wordt niet gegeven,althans vaak niet. Allemaal spel en onecht en je verliest punten als het je baas betreft!
Sjonge, dat is nou toch wel treurig om te lezen. Je geeft trainingen in feedback geven en vervolgens zeg je nu dat het allemaal onzin is, dat het niet werkt, dat de echte boodschap niet wordt gegeven... Proef ik hier enige frustratie? Dus je bent gestopt met trainingen geven in feedback en geeft nu trainingen als 'erken je emoties', 'wees jezelf (en blijf lomp)' en 'kruip voor je baas als je salaris je lief is'.
Misschien ben je toe aan een nieuwe carrieremove? Je mag altijd eens bij mij in de praktijk komen praten of uithuilen hoor ;-)
Teleurgesteld, dat klopt inderdaad. Het is water naar de zee dragen. Lompheid heeft daar niets mee te maken, realiteit wel. Kijk even naar hoe men met mensen omgaat tijdens bijvoorbeeld reorganisaties, of platte saneringen? Heb je weleens een manager feedback gegeven die zo lomp en grof met zijn mensen omgaat dat angst regeert( komt erg vaak voor hoor)? Managers die er nagenoeg nooit zijn voor de mensen omdat ze voor 80% in vergadering zitten en 'hogere politiek' belangerijker vinden. Veel mensen geven geen feedback (meer) omdat ze weten op basis van veelal onaangename ervaringen dat het geen effect heeft, althans vaak niet. Jij noemt jezelf een coach? waarin dan wel? Coach is een vaag beroep en niet officieel beschermd (geen BIG registratie en niet wetenschappelijk), sorry maar veel mensen die pretenderen coach te zijn hebben geen enkel idee van de realiteit, denken kennis van zaken te hebben ( en dat is toch echt iets anders) maar hebben geen kennis van zaken. Jouw reactie staat overigens bol van de interpretaties waarmee je de plank behoorlijk misslaat.
Uithuilen is niet nodig Leonie en als dat al nodig zou zijn dan doe ik dat niet bij een 'coach'! Raad ik mensen ook sterk af.
Groet,
Dickiedick,
Als coach probeer ik tussen de regels door te lezen, en mensen te prikkelen of aan te zetten tot nadenken. Door o.a. vragen te stellen of soms zelfs dingen in het belachtelijke te trekken zoals ik bij jou deed. Zoals je weet is het nadeel van alleen de geschreven letter dat je geen nonverbale elementen hebt, en zoals je weet bestaat de essentie van een goede communicatie voor het grootste deel uit nonverbale signalen. Dus ik reageer nu slechts op de informatie die op deze manier tot mijn beschikking staat ;-)
Jouw mails ademen naast teleurstellingen ook frustratie uit. Feedback geven heeft geen zin schrijf je. Ik vraag me af of je nog steeds trainingen geeft in feedback geven. Ik denk nl dat als je zelf niet gelooft in wat je anderen leert, je niet congruent bent in doen en handelen en het ook niet kunt uitstralen naar anderen of de boodschap goed kunt overbrengen. Hoe kijk jij daar tegenaan?
Ik weet alles van slechte managers af, heb zelf tot voor kort vele jaren gewerkt bij een grote multinational waarbij ik veel herken van wat jij beschrijft.
Ik denk echter wel dat als je ophoudt met feedback geven en alleen maar klaagt over wat er allemaal niet kan en niet goed is, je zelf ook geen verantwoordelijkheid neemt voor jouw aandeel in het geheel. Zit je dan nog wel op je plek? Hoe ga je om met al die teleurstellingen? Hoe zorg je ervoor dat jij wel met plezier naar je werk blijft gaan? Vragen die bij mij opkomen nav jouw berichten zijn: In hoeverre doe jij je werk nog met plezier? Waar word jij nu nog warm van in je werk? Wat is jouw alternatief voor geen feedback geven? Natuurlijk komt het voor dat feedback niet altijd gewenst is en dat mensen uit angst of gemak hun mond maar houden. Maar wat is het effect van dat gedrag? In hoeverre draagt dit bij aan een constructieve oplossing van dingen?
Ben trouwens benieuwd naar jouw persoonlijke ervaringen met een coach. Wat mij betreft is de kwaliteit van de dienstverlening voor het grootste deel afhankelijk of je als mens bij de hulpverlener past: klikt het wel of niet, is er voldoende wederzijds vertrouwen en respect? En ja, iedereen mag zich coach noemen, daar weet ik alles van. Ik coach mensen op het gebied van stress- en relatie management. Wil je weten waarom ik me coach noem, dan nodig ik je uit eens een kijkje te nemen op mijn website.
groet
Leonie
En ik ben ook benieuwd naar wat voor werk je nu doet? Nog steeds feedback trainingen geven? Of iets heel anders?
Met het geven van feedback ben je er nog lang niet! Leonie, jij doet ook stressmanagement? Maar wat bedoel je daar dan mee? Benader jij stress vanuit de (stress)fysiologie, vanuit de (arbeids/gezondheid/klinische)psychologie, ergonomie? of een combinatie van gebieden?
Anyway, feedback is een klein maar BELANGRIJK terrein, ik richt me op organisatievraagstukken en communicatie maakt daar deel van uit.
Gr.,
Dickiedick
Om je vraag te beantwoorden: Wat stress management betreft richt ik mij op het voorkomen en hanteren van stress, vanuit de psychologische hoek bekeken. zie ook http://www.veranderjewereld.nl/diensten.html#Stress%20management
Mijn carriere startte ooit in de gezondheidszorg, dus ik weet ook wat stress kan betekenen op fysiologisch gebied. Daarnaast heb ik zelf veel moeite gehad met stress en werkdruk in het bedrijfsleven. Mede door mijn opleiding aan de Academie voor Counselling en Coaching heb ik geleerd om daar anders mee om te gaan.
Ik weet ook uit persoonlijke ervaring dat teveel stress kan leiden tot lichamelijke klachten en heb gezien dat mensen daardoor zelfs uit kunnen vallen of in een burnout terecht kunnen komen.
Stress kan ook ontstaan door bijvoorbeeld het idee dat feedback er niet toe doet, dat je dingen toch niet kunt veranderen, dat het allemaal niet helpt, dat bazen alleen met zichzelf bezig zijn en dat de wereld vol ellende is. Mbv coaching daag ik mensen uit om op een andere manier naar hun wereld te kijken, om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor hun aandeel in het geheel. Feedback geven en dat op een goede manier doen is hiervan een belangrijk onderdeel, net zoals een goede communicatie. Een verschil tussen training en coaching is dat training maar eenmalig plaatsvindt, en coaching een persoonlijke begeleiding is gedurende een langere periode, waarbij ik mensen ook opdrachten geef om o.a. te oefenen met ander gedrag wat we daarna weer nabespreken (wat ging goed, wat ging minder goed). Daardoor heeft het ook meer kans om te beklijven want ja, de waan van de dag is groot en het is zooo gemakkelijk je daaraan over te geven.