Hang niet de moralist uit over sociale media; gebruik ze zoals je wil

Wie op Instagram of Facebook rondneust, komt heel wat selfies tegen. Bij sommige mensen leidt dit tot kritiek. Nu is het met sociale media simpel: je doet er wel iets mee of niet. Beiden lijkt me geen probleem. Je houdt ergens van of je houdt er niet van. Maar als het om sociale media gaat, komt er bij sommigen allerlei moralistische prietpraat uit de la.

Mensen zouden alleen nog maar leven voor de likes en geen leven hebben als er geen likes zouden zijn. Het plaatsen van selfies zou één grote roep om aandacht zijn en zelfs narcisme, want moralisten strooien graag met psychiatrische etiketten. Ik zelf ben daar sinds mijn activiteit op de sociale media regelmatig mee geconfronteerd. En ook met vragen als ‘Waarom zit je zoveel op Insta en Facebook?’

Het antwoord is simpel. In tegenstelling tot muzikanten, die op podia hun creaties kunnen laten horen, kunnen schrijvers dat alleen via boeken en fotografen hebben soms zelfs nauwelijks een podium. Ik zet veel van mijn schrijfsels, vooral columns en gedichten, op FB. Foto’s die ik maak zet ik op Instagram. Tik tok en snapchat gaan aan mij voorbij, maar niet omdat ik er een oordeel over heb. 

En dan zijn er de selfies. Dat vinden sommige mensen echt verwerpelijk. IJdelheid der ijdelheden. En ook hier komt weer het woord ‘narcisme’ uit de kast. Ik word daar steeds minder gevoelig voor, ook al omdat ik het zelf niet zo ervaar. Ik denk echt niet dat ik er met de jaren knapper op ben geworden. Ik heb FB en Insta altijd gezien als een soort fotoboeken, die voor anderen toegankelijk waren.

En ja, het is leuk als mensen erop reageren. Het zijn een soort interactieve fotoboeken. Je plaatst wat en een ander reageert. Dat is niet anders dan vroeger. Toen had je vakantiefoto’s; dat was precies hetzelfde. Je was zelfs gedwongen om hele zelfgemaakte films te bekijken bij vrienden, waarbij ze niet veel meer deden dan bier drinken op de camping of in enge zwembroeken een duik nemen in een sfeerloos zwembad.

Het is misschien wel ijdeler om principieel te doen over Facebook en Instagram, dan om selfies te plaatsen. En dan is er nog niets mis mee. Wat is er mis met ijdelheid? Hebben we dat niet allemaal een beetje? Natuurlijk wel. Maar ik voel me vrij, ook emotioneel, en ik vind dat een belangrijke boodschap. Wil je iets? Doe het dan, als het je medemens niet schaadt. Mijn FB- en Instagram-activiteit schaadt niemand. Mensen kunnen je afzetten, doorscrollen.

En oh ja, ik heb een rijk sociaal leven. Fijne mensen om me heen. Bovendien een vak waarin ik met veel mensen te maken heb. Dus geen aandachttekort. En wat de selfies betreft kan ik kort zijn. Ik geef er de voorkeur aan om anderen te fotograferen. Eerlijk waar. Maar die zijn gewoon niet altijd voorradig. Dus mocht je het leuk vinden om voor me te poseren, meld je dan aan. Via FB of Insta. En als je daar niet van houdt, is het ook goed. Ik heb daar geen oordeel over.