Ooit was ik conducteur en daar heb ik niet alleen een afkeer van geweld gekregen, maar ook het idee ontwikkeld dat er geen rechtvaardiging voor is. Agressie, in welke vorm dan ook, welk doel het ook ondersteunt, is nooit de weg. Niet als je het oneens bent met overheidsbeleid, niet als je vindt dat de samenleving onrechtvaardig is (wat ze is).Ik snap de verleiding wel, maar ik keur geweld gewoon af. Het leidt altijd tot meer geweld, en het dwingt overheden tot stevige reacties, die dan vervolgens in ons land weer ter discussie worden gesteld. Want oh, de agressor bedoelde het zo goed, en oh, de agressor deed helemaal niets en 'moet je nu eens zien wat die politie er op gaat'. Ja ja....
Agressie is onderdrukkend, en een bedreiging voor vrijheid. Wie er ooit, zoals ik in mijn vroegere werkpraktijk als conducteur en later ook via de agressietrainingen die ik gaf, mee te maken heeft gehad, weet hoe imponerend en angstaanjagend het kan zijn.
Het is ook precies waarom ik een hekel heb aan polarisatie, het niet meer luisteren naar elkaar en denken dat je de waarheid in pacht heb. Dat zijn er belangrijke oorzaken van. We gaan er van door elkaar roepen, van schreeuwen en dus ook van meppen.
De rellen van de afgelopen dagen keur ik dan ook af. Ten diepste. Je hoeft met mij geen discussies aan te gaan om me uit te leggen waarom die mensen het doen, want ik ken ze uit de verhalen, uit mijn ervaringen, etc.
Ik keur het af, die agressie. Zoals ik nodeloze geluidsoverlast afkeur, en straten als racebanen gebruiken, ambulancepersoneel aanvallen, moedwillig mensen de berm inrijden met je scootertje, prullenbakken in de brand steken, en ga zo maar door.
Het zijn uitingen van 'schijt hebben aan de wereld', van 'ikke ikke maar de rest kan stikke' en van 'wullie zijn goed en zullie zijn fout'.
Ondertussen vind ik ook nog dat we wakker moeten worden. De samenleving wordt er grimmiger op, zo lijkt het. Daaronder zit echt wel een systeem van ongelijkheid en machtsmisbruik, maar geweld is niet het antwoord. Nooit. En het antwoord is niet regelzucht of weeeer nieuw beleid bakken; het gaat hier om handhaving en om niets anders.
Soms verlang ik terug naar de dagen van de dienstplicht. We hebben dat op zeker ogenblik afgeschaft, omdat het een militair instituut was. Ik denk dat de samenleving er baat bij kan hebben, als mensen allemaal een maand of 16 iets doen voor die samenleving. Die dienstplicht kan een maatschappelijke 'plicht' zijn. Ik denk niet dat we er slechter van worden.
Maar dat idee zal er niet komen. Want we zijn geen samenleving meer van plichten, iets terugdoen of discipline. We vernielen liever iets, of gooien met modder naar elkaar en willen dan begrip. Iets doen voor de samenleving? Nee hoor. 'Fuck de samenleving. Ikke eerst.'
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO