Naast externe coaches, zijn er veel leidinggevenden die ook ‘coach’ zijn, zonder coachingsopleiding, soms tegen wil en dank. Ook voor hen is het de kunst anderen zelf het antwoord te laten vinden op de vraag die ze stellen. Nou heeft lang niet iedere vragensteller daar zin in. Dus op de vraag: “Wat denk je er zelf van???? hoort de coachende manager: “Ja hallo, als ik het wist vroeg ik het niet. Geef maar gewoon antwoord.???
Voor een coachende manager is dat een ontnuchterende opmerking. Je moet al doorgeleerd hebben voor coaching om die vraag weer om te draaien, er boven te gaan hangen en de vraagsteller te confronteren met zaken als zelfmanagement, verantwoordelijkheid en zo meer. Voor een coachende manager is het ook een zeer uitnodigende opmerking: dan kun je toch lekker weer even je deskundigheid etaleren. En meestal is het ook wel zo snel. Het is hard werken om de ander een antwoord op zijn eigen vraag te laten vinden. En we hebben nog meer te doen. Als je een paar keer hebt toegehapt en antwoord hebt gegeven, kun je het verder wel schudden met je coaching. Daarom is het zo belangrijk om als coachende manager een supervisor of intervisiegroep te hebben, en als zelf ook weer een coachende manager. Als coaching beperkt blijft tot de uitvoerende managementlaag, kan het met coaching snel gedaan zijn in een organisatie. Anders is het naast al het andere, wel erg hard werken geblazen om je medewerkers zelf te leren denken.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
ik heb het idee dat jullie in jullie discussie beide een situatie voor ogen hebben waarin jullie beide theorieen toepasbaar zijn. Natuurlijk komt het voor dat iemand (terecht na die tekst al vaker te hebben gehoord en andere frustratie) met zo'n antwoord komt. Dan kun je boos worden, omdat dit al de zoveelste keer is dat deze medewerker zijn onmacht toont en de verantwoordelijke managers op hun verantwoordelijkheid aanspreken en die medewerker eruit gooien. En daarnaast kun je die man/vrouw ook als lastige rivier beschouwen waar je nu eenmaal overheen moet roeien (omdat ontslag niet praktisch is). Ik denk dat coaching een interessantere riem is om te gebruiken. Bij goede coaching kun je voldoende (persoonlijke) afstand nemen van de situatie en ondertussen ontwikkel je jezelf door je creatief coachend door de rivier te roeien.
Kies en geniet.
Hebben we ervaring in deze? Hoe pakken we dat aan? Ik heb er dagelijks mee te maken: besluiteloosheid van MT's (waar ik overigens zelf ook in zit);zwalkend beleid: vandaag rechtsaf, morgen links af; OR die alles weet, maar gewoon per definitie dwars ligt en opkomt voor de verkeerde personen.....ja, je leest het goed, want als je dan individueel spreekt met leden van diezelfde OR, dan hoor je heel andere geluiden. Neen, zo houdt niemand, en dus ook ik niet, het uit! Wijken dan maar?? Moet je niet eens een punt achter zo'n situatie zetten? Ik denk het wel!