Gedwongen zelfbescherming?

Jaap, een ervaren accountmanager, maakt de laatste maanden overdreven lange dagen. De werkdruk is niet erg toegenomen, maar Jaap is niet naar huis te branden. Niet dat hij zit te niksen, hij is gewoon aan de slag. De manager hoort collega’s bij het naar huis gaan grappen: ‘Truste voor straks Jaap, doe je wel het licht uit?’ De manager heeft al eens gepolst hoe de zaken gaan bij Jaap thuis. Jaap houdt de boot af. 

Nou heeft Jaap nooit te koop gelopen met zijn privé beslommeringen. “Thuis is voor thuis???, zegt ie, “je neemt thuis niet mee naar je werk en andersom ook niet???. Jaap is altijd al een harde werker geweest. Maar nu overdrijft hij, vindt de manager. Dagen van 12 uur zijn inmiddels meer regel dan uitzondering. De manager begint zich zorgen te maken. Hij vermoedt dat er thuis iets aan de hand is. Als hij  vraagt wat de reden is van de lange dagen, houdt Jaap het vaag. De manager geeft aan dat hij vindt dat Jaap niet moet overdrijven. Jaap raakt geprikkeld. “Nou ja zeg, blijkbaar wordt motivatie hier niet zo gewaardeerd???? De manager zegt Jaap dat hij zich zorgen maakt, en geen trek heeft om straks met een uitgebluste medewerker te zitten. Jaap verstrakt. ‘Hoezo, ben ik de laatste tijd ziek geweest, dan? Ik ben een volwassen kerel, ik kan prima voor mezelf zorgen’, zegt hij. ‘Als ik mijn werk niet goed doe, laat het me dan weten. Hoe laat ik naar huis ga, is mijn zaak’. De manager twijfelt. Moet hij het laten, of moet hij doordrukken? Wat is wijsheid volgens jullie?