De waarde van de wappies...

COVID-perikelen houden ons al bijna 2 jaar in de greep. Het lijkt alsof er tegenwoordig nog maar 2 stromingen bestaan: de groep die zich wel en de groep die zich niet wil laten vaccineren. Alles wordt daarbij over één kam geschoren. Een geliefd argument in alle kampen is om met zekerheid aan te nemen (en te beweren) dat mensen die niet tot je kamp behoren, niet nadenken.

Iedereen die aarzelt over het vaccin wordt wappie genoemd door mensen die vinden dat we dat vaccin zo snel mogelijk moeten halen. Mensen die daar niet over twijfelen, heten angsthazen of volgzame en ‘bruikbare’ overheidsidioten. Hoe komt dat toch? Waarom worden we zo fel? Onder andere omdat het om volksgezondheid gaat.

Wie heilig in het vaccin gelooft als middel om vrijheid terug te krijgen, wordt streng tegen hen die dat niet geloven. Omdat hij vindt dat hun opvattingen tot duizenden doden leiden. Wie gelooft dat het vaccin slecht voor onze fysieke en mentale gezondheid is, en zelfs overheids-spyware bevat om ons brein te controleren, zal zich daartegen verzetten en ook anderen ervan proberen te overtuigen om dit te doen.

Achter deze discussie schuilen beliefs. Er zijn mensen die geloven dat de reguliere medische wetenschap mensen beter maakt. Onder meer met medicatie. Er zijn ook mensen, die vinden dat die reguliere medische wetenschap onbetrouwbaar is. En daar is wel enige reden voor. Veel medicatie blijkt niet goed voor ons lichaam en wordt ons toch verkocht. Mijzelf zijn in verband met hartritmestoornissen jarenlang betablokkers voorgeschreven, terwijl een eenvoudige operatie me er na 12 (!) jaar vanaf hielp. Dus ook ik ben wat sceptischer over de reguliere wetenschap, al zie ik ook haar zegeningen.

Dit verhaal staat niet op zichzelf. Het is bekend dat farmaceuten commerciële campagnes voeren, soms zeer onbetrouwbare, en dat sommige artsen wel erg gemakkelijk pilletjes voorschrijven, waarvan niet alleen de werking bedenkelijk is, maar ook nog eens de bijwerkingen. Deze feiten leiden ertoe dat mensen het gaan zoeken in natuurlijke geneeswijzen en in andere benaderingen dan de reguliere.

Dit komt terug in de vaccin-discussies. Veel mensen vertrouwen de Wereld Gezondheid Organisatie (WHO) niet. Te vaak zijn er dingen misgegaan. Aan de andere kant zijn er ook veel dingen misgegaan in het alternatieve circuit. En dat alternatieve wordt door een deel van de mensen zeer irritant gevonden, omdat mensen die een andere, alternatieve aanpak voorstaan daar vaak nogal betweterig over praten.

Dat is één. Een tweede punt dat de heftigheid van de vaccindiscussie bepaalt is simpelweg de politieke kleur. COVID is een nare ziekte, waar niemand blij van wordt. Hoewel het zich statistisch gedraagt als een ‘griepje’ zijn de verhalen van mensen, die het gehad hebben, heftig. Maar het lijkt er in de discussies een beetje op dat dat allemaal niet zo belangrijk is. Kennelijk is de politieke kant ervan belangijker. Reden waarom iedere verschuiving in het beleid leidt tot nieuwe eindeloze discussies.

Die politieke kant is belangrijk om even bij te stil te staan. Er bestaat een groep mensen, die de overheid vertrouwt. Niet altijd blind, trouwens. Ze stemmen keurig eens per vier jaar, soms steeds op dezelfde partij, soms wisselen ze daarin, maar ze vinden ons democratische systeem verreweg het beste van alle politieke systemen, en worden boos als mensen daar kritiek op uiten. Het is niet per sé zo dat deze mensen blind het systeem volgen uit angst, maar ze hebben het vaak goed genoeg om de stabiliteit te willen bewaken.

Dat maakt weinig indruk op de mensen met kritiek op ons systeem. Er zijn helaas veel te veel voorbeelden van onbetrouwbaarheid. Niet integere politici, banken die maar wat aanrommelen, privacy gerommel van overheden, Wiki Leaks, seksueel misbruik van minderjarigen, witwasserijen en brievenbusfirma’s (Panama Papers) en recent Mo Gawdat in ‘Griezelig slim’. Steeds weer duikt de corruptie op in de hoogste lagen, steeds weer lezen we berichten over niet-betrouwbare overheidsambtenaren of topmensen. In onze series en boeken komen deze dingen voortdurend terug.

Mensen vertrouwen daardoor hun overheden niet meer. Kennelijk geeft ons politieke systeem ruimte voor corruptie. Hierdoor ontstaan allerlei theorieën, die we kennen als conspiracy- of complottheorieën, en die soms moeilijk weerlegbaar zijn. Hoewel de reacties uit het ‘woepie’-kamp (woepie staat voor: niet-wappie) heel boos kunnen zijn, houden ze ons scherp. Want er is volop reden om overheden zeer kritisch te volgen, zeker in tijden van digitalisering. Sceptici, vaak complotdenkers genoemd, proberen te doorgronden wat er achter de schermen van het politieke beleid gebeurt. En ze zien wat eigenaardige contouren, waar mensen liever niet zo mee bezig zijn, maar die ondertussen wel spelen. De vraag achter deze thema’s is: wordt de wereldpolitiek beheerst door machtsinstanties, die controle willen krijgen over de mensheid met valse motieven?

Dat is de vraag die de soms zeer bezorgde sceptici en critici van onze overheden zich stellen. Alleen doen ze helaas meer dan dat. Ze verbinden een aantal feiten, negeren of verdenken andere (omdat ze niet bij hun idee passen) en insinueren dan dingen, waarvan je kan afvragen of ze bewijsbaar zijn. Daar moet je, vind ik, wel heel kritisch bij jezelf op blijven als je kritiek hebt op het systeem en de politiek en op COVID-maatregelen. Je mag vermoedens uiten en ook waarschijnlijkheden, maar je moet wel bewijs kunnen leveren, zeker als de verwijten hard zijn.

Terug naar de vraag: wordt de wereldpolitiek beheerst door machtsinstanties, die controle willen over de mensheid met valse motieven? Natuurlijk niet, roepen de woepies. Natuurlijk wel, roepen de wappies. En vervolgens maken we elkaar voor rotte vis uit, omdat we alleen de media lezen die in onze kraam passen. Dat doen we overigens niet altijd bewust. Algoritmes selecteren voor ons de artikelen die we willen lezen, en dus ook de dingen die we willen geloven. Gevolg is dat we geen kennis meer willen nemen van kritiek op onze denkbeelden.

Ondertussen zijn er wel een paar dingen gaande. De zogenoemde complotdenkers (ik spreek toch liever van systeemcritici) richten hun peilen op ‘the great reset’. Wat is dat precies? Dat zal ik uitleggen. In juni 2020 introduceerden prins Charles en Klaus Schwab, de directeur van het World Economic Forum, een plan om de wereld na corona vorm te geven. Investeringen zouden gericht moeten worden op duurzaamheid en op gedeelde vooruitgang. Mondiaal zou een nieuwe politieke orde ervoor moeten zorgen dat welvaart en inkomen beter verdeeld gaan worden. Met aandacht voor het milieu.

Ook moet er ruimte worden gemaakt voor digitalisering. Banen in winkels zullen verdwijnen. Digitale economie zal een einde maken aan bestaande monopolies. Het kapitalisme zelf hoeft niet per sé aangepakt te worden, aldus Schwab en de zijnen, het moet gewoon verbeterd worden. De private sector en het kapitalisme, zoveel is duidelijk, domineren de great reset. Het komt dan ook uit een bepaalde politieke hoek.

Tegen dit verhaal is ondermeer door Nijenrode-hoogleraar Bob de Wit bezwaar gemaakt. Het zou vooral de belangen dienen van farmaceuten, digitech-bedrijven en financiële instellingen. Systeemcritici (onder hen zitten ook de complotdenkers) gaan echter verder. Ze vertrouwen het niet. Ze denken dat de architecten achter The Great Reset de Corona-pandemie hebben veroorzaakt om hun ideeën versneld door te kunnen voeren. Wat ze eigenaardig vinden, is dat het hele plan -via een boek- al zo vroeg (juni 2020) in de pandemie bekend werd gemaakt.

Het idee dat de pandemie bewust is geënsceneerd om deze reset te versnellen, kwam dan ook al vrij snel op in maatschappijkritische kringen. Volgens die kringen zit er een bewust scenario achter de pandemie, die dan ook niet toevallig is ontstaan. Ze is erop gericht om ons van onze vrijheden te beroven; iets dat nodig is om de veranderingen van The Great Reset door te kunnen voeren. De angst is dat geldstromen van investeerders onze democratie steeds meer gaan beheersen, en dus zodanig beïnvloeden dat die ten onder gaat. Concreet komt het hele verhaal erop neer, dat een kleine groep rijken samen een nieuwe wereldorde willen stichten met een totalitaire machtsovername.

Dit idee lijkt te mooi om waar te zijn, maar als je je verdiept in clubs als de Circle de Lorraine, de Bilderbergconferentie met zijn toppolitici, zijn prinsen, baronnen en graven en oude universiteitsclubs als Skulls and Bones (googlen) wordt het idee snel minder vreemd. Vooral het feit dat de inhoud van de bijeenkomsten geheim moet blijven wekt argwaan (https://www.rtlnieuws.nl/economie/artikel/4729026/bilderberg-mysterieuze-brainstorm-elite-conferentie-complot-zwitserland).

Het is dan ook niet gek dat critici zich gaan afvragen: wat zijn die mensen daar aan het doen?

In dit licht is het wantrouwen tegenover Mark Rutte en Sigrid Kaag niet verwonderlijk. Ook zij zijn namelijk naar de Bilderbergconferentie geweest. Ook zij hadden zich te houden aan de geheimhoudingsplicht van de Bilderberg-groep. De Kamer vond dat erg lastig, omdat zij een controlerende taak heeft. Dat het daar niet over zakjes patat of de laatste bonusproducten van Appie gaat, daar twijfelt niemand aan. Het hoogste niveau is er aanwezig en de belangrijkste politieke onderwerpen worden besproken. Met andere woorden: jouw en mijn toekomst wordt er bepaald. En daar worden mensen, die dit volgen, eg onrustig van. Is dat onlogisch? Ik vind van niet.

En dan de media. Hoe komt het dat sceptici van het overheidsbeleid voortdurend roepen, dat je ‘de’ media niet kan vertrouwen? Onder andere omdat de gefortuneerde Belg Thomas Leysen een aantal zeer toonaangevende kranten in handen heeft (De Standaard, NRC, De Telegraaf en de Gazet van Antwerpen). Leysen is te linken aan de Bilderberggroep.

Een andere Belgische rijkaard is Christian van Thillo, die weer goede vrienden is met de miljardair en graaf Maurice Lippens, ook een bekende van de Bilderbergconferenties, die door een artikel in Business Inside wordt gezien als de spil van de Belgische zakenwereld. Die namen zeggen je misschien niet zoveel, maar Van Thillo is de eigenaar van de Persgroep, waar zo’n beetje de rest van de kranten in Nederland is ondergebracht. Het AD, de Volkskrant, de Trouw en de regionale kranten. Met andere woorden: de belangrijkste Nederlandse en Belgische media zijn in handen van puissant rijke mensen, die linken hebben met mensen, die the Great Reset propageren.

Dit zijn feiten, geen complotfantasieën. Maar helaas leiden ze wel tot theorieën die consequent als complottheorieën worden afgeserveerd. Mensen vragen zich af: hoe vrij is de vrije pers, hoe betrouwbaar zijn de genoemde kranten, die worden geleid door mensen die bijeenkomsten organiseren en bijwonen, die wel over de wereld gaan, die de macht hebben om de wereld te beïnvloeden, maar de wereld niet informeren? Wat betekent het voor ons, voor jou en mij, dat mensen die zo schatrijk zijn, media in handen hebben die ons moeten inlichten over zoiets als corona?

Dat is de alleszins begrijpelijke en redelijke zorg, die bij sommigen helaas tot extreme ideeën en laakbare aantijgingen leidt. En dat is ook weer jammer. Wanneer je misstanden aan de kaak stelt, zal je echt met juridische bewijzen moeten komen. Je kan niet zomaar gaan roepen dat iemand een pedofiel of satanist is, als je dat alleen maar vermoedt op basis van een paar internetsites.

Dat is echt het ingewikkelde van onze tijd, die internetsites. Het is erg moeilijk om te onderscheiden welke wel en niet betrouwbaar zijn. Het helpt ook niet mee, dat algoritmes selecteren wat je wel en niet moet geloven. Wat je hier zou kunnen helpen is het boek ‘Uit onbetrouwbare bron’ van Daniel Levitin. Een prachtig boek dat het internetkaf van het koren scheidt.

Het blijft slim enook een noodzaak om kritisch te volgen wat er gebeurt in de kringen van de genoemde geheime clubs. Maar wel feitelijk blijven. Ik heb niets met mensen die proberen zich van die feitelijkheid te ontdoen door te roepen dat ‘feiten niet meer zo belangrijk zijn’ en dat onderbuikgevoel voldoende is.  Onderbuikgevoelens zijn simpelweg niet betrouwbaar, omdat ze gebaseerd zijn op dat wat je geleerd en waargenomen hebt. Het is bekend dat intuïtie betrouwbaarder wordt naar mate je meer van een onderwerp weet (zie mijn boek ‘Het Flitsbrein’).

Feiten zijn belangrijk, maar de wijze waarop je die verbindt, selecteert en presenteert ook! Aannames en vermoedens zijn geen feiten. Daarom heb ik veel met klokkenluiders. Zij komen met harde bewijzen. Dan weet je zeker dat het zo is, en dat je niet rondzwemt in aannames en dergelijke. En ik herhaal: juist wie misdaden en wanpraktijken aan de orde wil stellen  moet zich aan de feiten houden. Anders zijn het valse beschuldigingen, en die spelen je tegenstander in de kaart.

Nu nog even over The Great Reset van het World Economic Forum, dat via voorzitter Klaus Schwab een dikke lijn heeft met de Bilderberggroep. Het feit dat mensen nadenken over een nieuwe wereldorde is democratisch en niet per sé verkeerd, zeker niet na een pandemie. Dat idee kunnen ze transparant in hun parlementen bespreken, en daar wordt het dan goed- of afgekeurd. Dat hoeft op zichzelf niet wantrouwend te maken.

Het wordt echter anders als mensen met veel macht en strategisch gevoel met elkaar achter gesloten deuren de toekomst van de wereld gaan bespreken. Dan hebben we het inderdaad over een ‘elite’, die geldstromen beheerst, de boventoon voert in de politiek, de vrije media in handen heeft en bovendien over vernietigende wapenarsenalen en straks over de nieuwste kunstmatige intelligentie beschikt.

Er is achter de schermen wel degelijk iets gaande. Wat dat is, dat is moeilijk te bepalen. Vooral ook omdat er geheimhoudingsplicht is onder belangrijke machtspersonen en – instituten. Ik ben allesbehalve een complotdenker, ik blijf zoveel mogelijk feitelijk. Maar we hebben als bevolking het verdedigbare recht om misstanden aan de kaak te stellen. Zeker als die raken aan democratische fundamenten.

De sceptici en critici (die niet per sé altijd complotdenkers zijn) in onze tijd en cultuur komen op veel mensen over als drammerige ‘wappies’, die een gevaar zijn voor de volksgezondheid. Ik zie het echter als mensen, die we hard nodig hebben om zicht te houden op dat, waarmee de machthebbers en graven en baronnen bezig zijn. ‘New world order’, the Great Reset en ‘Build back better’ zijn de producten van een groep, die niet transparant is in het nemen van besluiten over de toekomst van deze wereld.

Sceptici die dit proces integer aan de orde willen stellen, verdienen ruimte. Zeker als zij zich onthouden van insinuaties en onbewijsbare verdachtmakingen. Wat de Bilderberggroep zich moet realiseren (en dus ook Mark Rutte en Sigrid Kaag), is dat mensen de gekste dingen kunnen gaan suggereren over je, wanneer je macht hebt en dingen in het geheim gaat doen.

Het gaat er om de samenleving gezond te houden. Niet alleen in het afremmen van een pandemie, maar zeker ook als het gaat om transparantie en om fundamentele democratische waarden.

En voor de overheidscritici, -sceptici en complotdenkers geldt: blijf onderscheid maken tussen feiten, aannames, vermoedens, selectieve waarneming, bewijzen en signaleringen. Wees ook wakker, als je verbanden gaat leggen. Denk goed na over de conclusies die je trekt uit feiten en de verbanden tussen die feiten. Wees je bewust van je overtuigingen en beliefs en pas op met wishful thinking. Overigens geldt dat niet alleen voor ‘wappies’ maar ook voor de ‘woepies’, de mensen die het overheidsbeleid steunen. Dus: zowel voor voor als tegenstanders van het vaccin.