Het is weer zo ver. Deze week kopte een landelijk dagblad: ‘Lobbyen voor vrouw aan top is vruchteloos’. Uit het artikel blijkt onder meer dat in acht jaar tijd het totale aantal vrouwen in Raden van Bestuur verviervoudigd is: van 1 naar 4. Tijd voor krasse maatregelen, vindt de politiek.
Oorzaken zijn er legio: gebrek aan ambitie bij vrouwen, gebrek aan kinderopvang, en de macho oftewel mannelijke bedrijfsculturen. Uit onderzoeken blijkt dat het niet alleen een economische noodzaak is om vrouwen op alle niveaus te betrekken, maar het is ook goed voor het bedrijfsresultaat. Om het meeste uit je medewerkers te halen heb je een mix nodig van zowel vrouwelijke als mannelijke kwaliteiten in het management. Maar goed, dat weten we al jaren. En het wordt ook al jaren geroepen. Sinds tien jaar bestaat er een Ambassadeursnetwerk van bestuursvoorzitters die pleiten voor meer vrouwen aan de top. Huidig voorzitter is Jos Nijhuis van PWC. Ook hij vindt het verdrietig dat het zo langzaam opschiet. Zegt hij, en dat geloven we best. De arbeidsmarkt verandert, het is geen luxe meer maar bittere noodzaak om meer vrouwelijk talent in te zetten aan de top. Zegt hij. Om een daad bij het woord te voegen, is er blijkbaar toch een vrouw nodig: Neelie Kroes wil dat in de code-Tabaksblat doelstellingen worden opgenomen van het aantal vrouwen in de top. Als bedrijven niet aan de norm voldoen, mogen ze aan haar komen uitleggen waarom dan wel niet. Helpt zo’n opgelegde maatregel, denken jullie, of is bijvoorbeeld de gratis kinderopvang in de vele verkiezingscampagnes al meer dan genoeg?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Wij mensen zijn netter, er zal niet snel gemept worden in de board room, maar als er aanvullende maatregelen nodig zijn om vrouwen in hoge posities te krijgen, heeft ze die hoge positie dan net zo hard verdiend als haar mannelijke collega die, uitgaand van gelijke vaardigheden, zonder steun die positie kan aanvaarden? Dit geldt zowel voor het hanteren van sancties bij het niet behalen van doelstellingen, als het bieden van gratis kinderopvang. Dat laatste lijkt me trouwens voor de functies waar hier over wordt gesproken niet echt de bottleneck, die dames en heren kunnen die opvang best betalen van het topsalaris toch?
Ik denk dat in het creeren van awareness over de kwaliteiten van vrouwen moet blijven worden geinvesteerd. Acties, sancties en aanvullende voorwaarden zijn volgens mij contraproductief. En een klein beetje gevecht leveren om in de mannencultuur in te breken heeft toch ook zijn leuke kanten. Als het lukt, dan is het op kracht en bewijsvoering. Daar gaat geen opperhond de nieuwkomeling om bijten.
Het kan zijn dat de eerste vrouwen die door zo'n maatregel in de top komen, hard moeten vechten om toch erkenning te krijgen voor hun kwaliteiten. Well that's life, dat moeten ze nu toch al. Na verloop van tijd als er voldoende kritische massa is (voldoende topvrouwen bij voldoende bedrijven) dan wordt het steeds makkelijker voor volgende generaties. Kijk bijv naar vrouwen die studeren. Zo heel lang is dat niet geleden dat dat 'not done' was, maar nu kijkt niemand er van op.
Hou zo'n maatregel ook simpel. Zeg 20% vrouwen in de top binnen 5 jaar. En 40% in 10 jaar. Bedrijven die dat halen krijgen een belastingvoordeel dat betaald wordt door bedrijven die dat niet halen. Is het ook nog budgetneutraal. En na 15 jaar schaffen we de overbodig geworden maatregel weer af.