Een manager van een grootsteeds openbaar vervoerbedrijf, laten we hem Jonas Broeders noemen, wilde de misstanden op de werkplek aanpakken. Hij deed dit zeer gericht, en conform de procedures die je voor de rechter een goede uitgangspositie geven. Hij begon dingen vast te leggen, en deelde openlijk waarschuwingen uit... maar er ging iets mis.
Een manager van een grootsteeds openbaar vervoerbedrijf, laten we hem Jonas Broeders noemen, wilde de misstanden op de werkplek aanpakken. Hij deed dit zeer gericht, en conform de procedures die je voor de rechter een goede uitgangspositie geven. Hij begon dingen vast te leggen, en deelde openlijk waarschuwingen uit.
Deze manager kreeg het moeilijk, toen hij ontslag begon aan te zeggen. Op zeker ogenblik nam een van de ontslagen medewerkers 15 vrienden, 15 halfpiraten, mee en dreigde met die club de manager een koppie kleiner te maken. Omdat het om een moedige manager ging liet hij zich niet intimideren.
Maar de bedreigingen hielden niet op. Zijn vrouw ontving brieven met intimiderende taal en op zekere dag had men een tram beschreven met scheldkannonades aan zijn adres. Er stonden teksten als ‘Fuck Jonas Broeders’. ‘ Jonas, you are a dead man’. ‘Jonas, je vrouw is een…’ Hier passen wij censuur toe, maar neemt u van ons aan dat het ver ging. Erg ver.
Jonas ging vervolgens naar zijn leidinggevende en vroeg om raad. Wat zou jij hem hebben aangeraden?
CyberSale, 50% korting op een Pro-abonnement
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden. Begin het jaar goed en krijg toegang tot toepassingsgerichte kennis.
Upgrade uw gratis lidmaatschap, word een Pro
- de onruststokers samen met Jonas met alles aanpakken wat er is (politie, etc)
- Jonas uit de linie van het vuur halen (en de onruststokers op een andere wijzen aanpakken zonder Jonas).
Met name de laatste optie moet volgens mij goed besproken worden. Het klinkt als vluchten maar de praktijk wijst uit dat optie 1 een moeizaam traject is. Waar vaak nog meer ellende vandaan komt voordat het tot een oplossing komt (of vaker een staakt het vuren zonder echter oplossing). Jonas moet wat mij betreft de optie hebben om met opgeheven hoofd weg te kunnen lopen.
Dat zou ik als manager van Jonas doen. Ik denk dat ik dit Jonas niet zou laten opknappen. Nee ik laat Jonas niet stikken!
Dat Jonas om hulp vraagt is al een essentiele stap. Natuurlijk heeft hij 100% support van zijn leidinggevende nodig. Persoonlijk vind ik niet dat de leidinggevende hem "de wind uit de zeilen" moet halen. Vooral en blijvend oprecht medeleven tonen en het over zijn gevoel hebben is een belangrijke taak. Juist op zo'n moment is opereren vanuit je kracht essentieel naar de omgeving; hoe moeilijk dat ook is.
Keerzijde is dat je jezelf als manager -afhankelijk van de omgeving waarin je werkzaam bent; er is echt verschil tussen productie en commercie- moet realiseren dat dit "part of the deal" kan zijn. Ik ga er gemakshalve maar even vanuit dat Jonas zich de vraag al had gesteld of dit het wel waard zou zijn. Meemaken is anders dan vooraf inschatten, maar jezelf die vraag vooraf stellen helpt je in het proces van meemaken vooruit.
Tegelijkertijd vind ik het ontoelaatbaar dat je zegt dat het part of the deal is, want daarmee vergoeilijk je het ontoelaatbare gedrag van de halfpiraten. Als een directie weet dat dit soort intimidaties aan de orde zijn, zal het direct moeten worden gestopt door directie, dit is dan niet meer een taak voor de leidinggevende. Steun is niet genoeg, concreet zichtbare acties.
Ik ben het niet helemaal met je eens. Dergelijk gedrag komt helaas voor in organisaties. Dat het niet mag/moet ben ik met je eens. De vraag is wat je er vervolgens aan moet doen als het er is.
Ik vind, dat de leidinggevende de taak heeft om de zweer zelf te verwijderen. Dat je daar support (emotioneel en financieel; op weg naar de rechter) van de directie/management bij nodig hebt moge duidelijk zijn. Maar ik vind het niet passen om dergelijke verantwoordelijkheden maar "even" door te schuiven naar de directie;daar zit mijn kern. Juist door de klus zelf (met support) te klaren, dwing je respect af in de omgeving en kun je nadien vanuit je eigen kracht acteren. De drempel voor bijna-half piraten zal, als de direct leidinggevende zelf handelt, hoger zijn naar de toekomst in mijn optiek. Je moet het echter wel willen, kunnen en durven.....
Is Jonas niet als een dolle aan de slag gegaan zonder anderen daaromtrent goed te informeren?
Door je terechte repliek beginnen deze vragen mij parte te spelen. Ik neem aan dat Jonas vanuit een bepaalde filosofie aan de slag is gegaan. Dat het nu zo ver komt was (deels) te voorzien. Als de directie daar beleidsmatig nu nog over na moet gaan denken, heeft Jonas in het voortraject ook enkele steken laten vallen. Daar heeft hij nu niets (meer) aan, maar het is zeker een leerpunt naar de toekomst. Ik besef me dat we nu buiten de case-grenzen dreigen te lopen, mede omdat we volop aannames aan het doen zijn. Bert, kun je wellicht wat meer kaders geven in deze? Zit het in de beleidsmatige kaders of gaat het toch om de invulling binnen die kaders?
Ik zou Jonas steunen, full support. Tevens zou ik een afspraak maken met de ontslagen man. Het kan namelijk zo zijn dat hij boos is en de reden niet weet. Verder zou ik de man zeggen dat hij niet achterom moet kijken, maar naar de toekomst. Daar gaat het toch om? Ik zou dus eerst de man zelf nog een keer waarschuwen. Als het niet helpt, dat zou ik de politie inlichten. Bedreiging is een zeer serieuze zaak, wier in Nederland toch nog veel te weinig wordt aangepakt. Hier moet er eerst wat gebeuren, voordat ze in actie komen. Tevens vindt ik het Nederlandse Rechtssysteem helemaal niet zo goed. Het is alleen maar procedures. En wat schiet je daar nou mee op? Een gevangene in Nederland zit lachend in zijn cel pornofilms te kijken. Laatst hadden ze een staking gehouden in de gevangenis omdat ze geen pornozender meer hadden? Jongens, kom op, wat zijn we aan het doen met zijn allen?