De NS was vroeger één bedrijf. In de jaren negentig is dat veranderd. De verkeersleiding is nu een overheidsorganisatie en heet tegenwoordig Prorail. De treindienst wordt geëxploiteerd door het reizigersbedrijf van NS. Dat deze afdelingen hierdoor van elkaar vervreemden, mag duidelijk worden door het volgende voorbeeld.
De NS was vroeger één bedrijf. De mensen uit de afzonderlijke units kenden elkaar en de drempel was laag om elkaar op te zoeken. In de jaren negentig is dat veranderd. De privatisering deed in 1992 haar intrede.
We zijn intussen een stuk verder. Inmiddels is de verkeersleiding een overheidsorganisatie en heet Prorail. De treindienst wordt geëxploiteerd door het reizigersbedrijf van NS.
Dat deze afdelingen hierdoor van elkaar vervreemden, mag duidelijk worden door het volgende voorbeeld. Op maandag 12 juni om 16.38 nam ik de trein van Den Haag naar Groningen. Bij Gouda stonden we drie minuten stil. Er kwam een omroepbericht. Om ons gerust te stellen?
‘Dames en heren, om de een of andere wazige reden staan we stil. We zullen eens even bellen.'
Kort daarna begon de trein te rijden. Omroepbericht was niet meer nodig. Maar het kwam wel: ‘Mensen, de treindienstleider was ons even vergeten. Hij zal wel een biertje hebben gedronken op het terras.'
Dit geval staat niet op zichzelf en is exemplarisch voor de relatie tussen conducteurs/machinisten enerzijds en de verkeersleiding anderzijds. Het treinpersoneel valt de verkeersleiders regelmatig openlijk af, met nauwelijks verhuld cynisme.
Een interessante case voor aanstormend managementtalent, want hoe zouden jullie een dergelijk situatie aanpakken?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO