Ik zit het artikel nog even na te kauwen, omdat het beeld van kwetsbaarheid wat geschetst wordt, niet overeenkomt met mijn beleving. Vervolgens merk ik dat wellicht dat het woord kwetsbaarheid ook helemaal niet hoort bij mijn beleving. Want in mijn ogen gaat het om open zijn over wat dingen met je doen, over wat je wilt, wat je ergens van vindt. Het gaat om laten zien wat van jou persoonlijk is en daar authentiek in zijn en dat doen zonder angst voor het oordeel van anderen. Als je dat op een rij zet is dat helemaal niet kwetsbaar. Dat is juist krachtig. Het is ook niet handig als iemand een mededeling doet met de inleiding: ik stel mij even kwetsbaar op. Want daarmee wordt het iets waar je verder niet aan mag komen, omdat het kwetsbaar is. Als trainer zou ik de openheid van de ander dan ook niet benoemen als kwetsbaar, maar juist als krachtig. Daardoor komt het juist in het domein waarin je het er met elkaar over kan hebben. Het dient ook geen enkel doel om iets mee te delen waar de rest vervolgens niets mee kan. Dus zo mijmerend concludeer ik dat het onhandig taalgebruik is waar je niet mee zegt wat er echt te doet: kwetsbaar opstellen. Durf gewoon krachtig en schaamteloos te laten zien wie je bent, wat je raakt en wat je vindt. Als je dat doet, ben je op je mooist.

Dankjewel Aart voor je interessante persoonlijk reflectie. Het laat zien hoe persoonlijk woorden kunnen worden ingevuld.