Hoe doen ze het, wat beweegt ze en wat kunnen de lezers van ManagementSite ervan leren? De redactie gaat de komende tijd in gesprek met ondernemers in de meest uiteenlopende sectoren van onze samenleving. Mensen dus die voor eigen rekening en risico hun droom nastreven. Vallen en opstaan, lijden en loutering, verlies en winst. Geen promotieverhaaltjes, maar the real stuff.
Laurens Knoop (46) van The School of Life in Amsterdam legt als eerste zijn ziel op tafel
Je bent een gelukkig mens als je werk samenvalt met je persoonlijkheid. Dat je baan je biotoop is. Dat het nooit schuurt of te krap zit. Dat je de macht hebt om de zaken naar je hand te zetten. De ruimte om de koers te bepalen. En dan het liefst zonder de sores van het dagelijkse management. Laurens Knoop is zo’n mens.
Zelf definiee...
In het begin is het wel wennen om er op te vertrouwen dat je intuïtie goed is, ik heb het gevoel gehad een stap in het duister te zetten, dus uit je comfortzone te stappen, maar het is daar zoveel leuker dan in de comfortzone.
Ik denk dat intuïtie een natuurlijk aangeboren kwaliteit is die uit een onoverzichtelijk grote hoeveelheid informatie een patroon kan herkennen en daarmee een richting kan bepalen. En dat is een heel bijzondere en fantastische kwaliteit, die ons in staat stelt tien keer beter en vooral sneller te beslissen dan een grondige analyse en een zakelijke afweging. Daaraan is echter wel een voorwaarde verbonden: je intuïtie werkt alleen goed als die niet wordt vertroebeld door allerlei vervuiling. Voorbeelden van vervuiling zijn frustraties, angsten, vooroordelen, onvervulde verlangens, onzekerheid, schuldgevoelens en dergelijke. Gevoelens die de blik vertroebelen en de blik eerder vernauwen dan verbreden.
Dat vind ik dan ook mooi aan de School of Life, dat ze met het werk dat ze doen mensen helpen om schoon te worden, of op zijn minst zich bewust te worden van hun eigen bagage (c.q. hun eigen vervuiling in beeld te krijgen en deels op te ruimen) en daarmee steeds beter leren om open te staan en zuiver naar hun eigen gevoel te luisteren. Daarmee neemt de kwaliteit van je intuïtie enorm toe.
Het kost de nodige durf om je intuïtie weer een rol te laten spelen, zeker als leidinggevende. In onze (over)gereglementeerde organisaties is alles erop gericht om beslissingen voorspelbaar en uniform te maken, want stel je voor dat je eens een ‘afwijkend’ besluit zou nemen. In gelijke gevallen gelijke beslissingen nemen, is een adagium geworden dat zo heilig is dat intuïtie en gevoel als het ware contrabande zijn.
Ik heb me ook een tijdje onderworpen aan de gesel van de allesbeheersende ratio. Vooral bij selectiegesprekken, omdat je volgens de HR-professionals juist niet op je eerste indruk en gevoel moest afgaan. Nou, dat heb ik geweten! Idem bij belangrijke budget- of commerciële beslissingen. Vaak gebeurde alsnog wat je eerste gevoel je had ingegeven.
Ik heb op een gegeven moment botweg besloten een serieuze plaats in te ruimen voor mijn intuïtie, naast het verstand, de mening van anderen en meer van dit soort ‘gewone’ invloeden. Is me uitstekend bevallen!
In mijn reactie op Koos de Heer werk ik dit nog wat uit.
Paul Verburgt
Hoewel ik claim ook behoorlijk wat intuïtie in huis te hebben, weet ik niet zo goed wat het is. Of het een aangeboren eigenschap is, betwijfel ik. Of beter, ik zou dit liever als instinct willen beschouwen. Wie vertrouw je, wat is gevaarlijk, wanneer moet je vluchten, dat soort dingen lijken me instinct. Of onderbuik zoals dat tegenwoordig heet, om aan te geven dat we hier met iets basaals, zo niet iets ordinairs van doen hebben.
Intuïtie lijkt me van een hoger plan. Een zodanig verwerkte set van ervaringen en kennis dat je zonder nadenken (letterlijk) in jezelf weet wat je te doen staat. Ik vermoed dat je intuïtie beter wordt naar mate je ouder wordt, in de zin van meer ervaren en voorzien van meer kennis. En gelouterd door schade en schande, want dat lijkt me je intuïtieve vermogens pas echt te scherpen.
Maar ja, en dan kom ik op jouw punt, zitten onze vooroordelen en misvattingen ons niet in de weg? Vervuiling zoals jij dat noemt. Goed punt. Dat gevaar is er zeker. Vooral als mensen hun intuïtie voor heilig verklaren. Een soort gave Gods, een heilige geest die in voorkomende gevallen op hen neder daalt. Vandaar ook dat ik weinig moet hebben van intuïtie als een soort aangeboren eigenschap. Het is zoals gezegd voor mij een diep doorleefd en automatisch aanspreekbaar reservoir van kennis en ervaring. En dus nooit het alpha en omega in elke kwestie.
Vandaar ook dat de kop van het artikel luidt ‘gebruik je intuïtie’ en niet ‘volg je intuïtie’. Je hoofd erbij houden, niet met jezelf op de loop gaan, naar anderen luisteren en er zo nodig een nachtje over slapen.
Paul Verburgt
Bedankt voor de leestip!
Ik denk overigens dat het altijd goed is om 'even je knopen te tellen' voor je je intuïtie de koers laat bepalen. Ook in bekende situaties, want er kan maar zo een onverwacht of uniek element een rol spelen.
Paul
De complexiteit van onze wereld past niet in een spreadsheet met een beperkt aantal variabelen. Geweldige tekst!
Paul Verburgt