ENRON-itis in de polder

Het schandaal rond de Amerikaanse energieonderneming ENRON heeft in diverse artikelen de vraag opgeroepen of zoiets ook mogelijk zou zijn in Nederland. Het bevestigende antwoord gaat in de meeste gevallen tot nog toe vergezeld van de nodige mits-en en maar-en.
Uit mijn eigen ervaringen met financiële instellingen en op grond van mijn voormalige werk als treasurer op de afdeling financiën van de provincie Zuid-Holland, kan ik op de gestelde vraag slechts één antwoord geven: ja, zonder voorbehoud! Ook in ons land wordt de financiële positie van banken en andere ondernemingen opzettelijk foutief geschetst en steeds met medeweten, instemming, advies en daaropvolgend daadwerkelijke hulp van de externe accountant. Zo was (en ongetwijfeld is) het op het einde van ieder kwartaal op de geld- en ka...

Cor Berkelaar
Interessant om uit de eerste hand te vernemen hoe er door gezagsdragers met hun verantwoordelijkheden wordt omgesprongen, en hoe toch steeds weer de beïnvloeding van het zelfbeeld (van een bestuurder, een organisatie, een overheid of een land) bepalend is voor besluiten en de uitvoering ervan.
Op een heel ander gebied interessant om te zien hoe redelijk objectief en koel iemand feiten formuleert, ondanks dat zijn werkgever en de wetgever hem volledig lieten vallen. Nice Comeback! Laten we hopen dat er ooit eerherstel komt.
De wijze waarop gesproken wordt over mensen die de grenzen van wat mogelijk is verkennen, en het voorstel (dat ook uit andere hoek wordt geuit) om bij de accountant een strikte scheiding van advies en controle aan te brengen, getuigen van inzicht.
C.van Dam

Ik ben geschokt ,de zelfde metode is toegepast door het goudse college. Bedrog misleiding ontkenning,en een compleet onbetrouwbaar handelen,om toch een art 12 gemeente te kunnen blijven. Het is een groot schandaal dat dit soort nog een openbare funtie kunnen bekleden .Roof en zwendel is heel normaal men noemt dat politiek .( er is 10 milioen weg gezet op een manier die
niemand meer kon volgen zeker een slapende raad niet).
Maar Fortuin klop op de deur .
Stephan Jacobs
De heer Baarspul heeft hier zeker een boeiend en leerzaam artikel geschreven. Zijn ideeën omtrent hoe dit te genezen zouden verplichte stof moeten zijn bij de accountantsopleidingen.

Een deel van de reactie van de heer Berkelaar begrijp ik echter niet.
"Op een heel ander gebied interessant om te zien hoe redelijk objectief en koel iemand feiten formuleert, ondanks dat zijn werkgever en de wetgever hem volledig lieten vallen. Nice Comeback! Laten we hopen dat er ooit eerherstel komt."

Waarschijnlijk is het de heer Berkelaar ontgaan dat de heer Baarspul enige tonnen aan smeergeld heeft ontvangen, die vervolgens niet als inkomsten opgegeven zijn aan de belasting. Beide zeer laakbaar.

De heer Baarspul had de opdracht indertijd niet moeten accepteren, dan wel nadat de omvang en implicaties bleken zich de rol van klokkenluider moeten aanmeten.
De rol van 'ik wist van niks' en 'ik deed alleen wat mij gevraagd was' zoals hij die zich, nadat de Ceteco zaak was gaan rollen, heeft aangemeten siert hem in het geheel niet, en herinnert aan een stuk geschiedenis waar wij Nederlanders niet trots op hoeven te zijn. Geen redenen dus voor eerherstel.

Ik hoop dat de come back van de heer Baarspul beperkt zal blijven tot het schrijven van columns, en dat hij geen enkele maatschappelijke functie meer zal vervullen. Want hij heeft, en blijkbaar velen met hem, ons vertrouwen ernstig geschaad en de belastingbetaler (het volk) opgelicht.
Karel Baarspul
Het is in mijn optiek niet de manier en de plaats om (weer) te reageren op allerlei suggesties die zijn of worden gewekt.
Toch is het tweede deel van de laatste reactie van S. Jacobs niet correct en niet netjes en dwingt mij iets te zeggen.
Ik heb ooit in mijn vrije tijd bijgeklust door een bedrijf te helpen opzetten. Daar ben ik later voor beloond. Geen smeergeld, maar neveninkomsten. En omdat het neveninkomsten waren, heb ik die wel degelijk keurig opgegeven aan de belastingdienst; zoals dat hoort. Net zoals die inkomsten ook keurig in de aangifte van het bedrijf zijn terug te vinden als kosten.
Niks oplichting dus. Ik heb het alleen niet opgegeven aan mijn ex-werkgever en in dat hele rare bankiersdossier van al die miljarden guldens en al die tientallen miljoenen guldens netto winst is dat het enige verwijt - zo men wil - dat men mij kan maken. Dat heeft men dan ook gretig aangepakt om mij af te branden.
Ik zal het schrijven (ook van meer columns) zeker niet laten. En gelukkig (en terecht m.i.) delen zeer vele contacten die ik heb in (semi-)overheid en bedrijfsleven wel de positieve maar niet de negatieve strekking van de reactie van de heer S. Jacobs.


Johan Veeninga
Als we alle (beurs)berichten na de Enron-eruptie tot nu toe en in de komende jaren met hoofd en hart echt willen volgen dan leren we inzien dat kapitalistische cultuur meer en meer is gaan verloederen. M.i. is het dus te verwelkomen dat er mensen zijn die, zelf vaak uit die cultuur voortkomend, tot inzichten geraken en zo facts&feelings kenbaar durven te maken.

Het gaat verder niet om de klokkenluider zelf maar uitsluitend wat inzichtelijk wordt gemaakt. Dat in Nederland klokkenluiders voorlopig nog 'doorgemarteld' worden zegt iets van onze huidige cultuur. Hoe krachtiger men hen tracht te verwijten des te meer er in de regel valt te verbergen.
Het individualiseren van 'zondebokken' lost niets op. Het zegt immers meer iets over systemen die zich hebben kunnen ontwikkelen. Systeemoplossingen is een meer geijkte benadering.

Ik zeg liever Chapeau (!!!) tegen deze luiders van klokken.

Overigens heb ik niets tegen kapitalisme, echter wel in hoe die zich is gaan ontwikkelen.

Ik ben er van overtuigd dat wij in ons land zo medio 2003 weer geleerd hebben om ons meer bezig te houden met de inhoudelijke boodschappen van mensen zoals b.v. Karel Baarspul.

Voor objectieve en vooral ter zake kundige journalisten valt hier veel werk te verrichten, met als doel herinrichting van de infra-cultuur in dit polderlandschap.

Fairplay dus!

Meer over Het spel om poen en prestige