Kiest Amsterdam voor minder woningbouwambities?

Tijdens de conferentie ‘Van BV Amsterdam naar VVE Amsterdam' vroeg wethouder EZ Sofyan Mbarki zich af of de woningbouwambities van Amsterdam wel wenselijk zijn. Doel van de conferentie was samenwerking tussen de gemeente en het bedrijfsleven verder te versterken. Bedrijven maken zich zorgen over steeds minder ruimte voor ondernemers.

Als deze niet meegroeit met de te realiseren maatschappelijke voorzieningen, de daarbij horende leefbaarheid en bedrijvigheid voor werkgelegenheid, dan moet die ambitie worden getemperd, aldus de wethouder. Bij de nieuwjaarsreceptie van de PvdA Amsterdam eind januari sprak hij ook al over 'niet geloven in het mantra bouwen bouwen bouwen. Dus geen woontorens zonder voorzieningen en speelplekken.' 

Het is een goede vraag. Waarom willen we eigenlijk meer woningen? Leiden die ambities niet tot nieuwe problemen? De loodgieter wil niet meer komen. Je hebt geen groen om te schuilen voor de hitte. Praktijkgeschoolde jongeren kunnen alleen nog aan de slag als maaltijdbezorger of Uber-chauffeur. Als sardientjes op de overvolle pont. Steeds meer mensen die vanwege het verkeersgeweld op straat niet meer naar buiten durven. Een stad waar gezinnen zich niet meer thuis voelen, miniwoningen onbetaalbaar zijn en het leven duur is

Het Amsterdamse college verwacht zelf niet meer de eigen ambities van 7500 nieuwe woningen per jaar te kunnen realiseren. Dat zei invallend wethouder Zita Pels van volkshuisvesting in januari in een debat met de raad over tegenvallende bouwcijfers. 

Twee wethouders die in korte tijd vraagtekens zetten bij de woningbouwambities is geen toeval. Gooien ze onmachtig de handdoek in de ring? Of zijn hun zorgen terecht? De inzet bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2026 zou zomaar ineens de inzet op een stad met menselijke maat kunnen worden; met minder woningbouwambities. Dan kunnen we even op adem komen.

Walther Ploos van Amstel.