Big data en de overheid: het einde van de beleidsambtenaar

Wat kan de overheid doen met big data? Is het begrip niet gewoon een hype? Een opgeblazen zeepbel door de successen van commerciële grootmachten zoals Amazon, Google, Facebook en Bol.com? Wat heeft de overheid aan big data? Helpt het de samenleving? En van wie is die data eigenlijk? Allemaal vragen die opkomen bij de combinatie van de twee woorden 'big data' en 'overheid'.

Op Frankwatching schrijft Peter Joosten een verhelderend artikel met uitleg en veel voorbeelden. Kan alle beleidstheorie nu uit de boeken? Die kan de prullenbak in. De auteur haalt een voorbeeld aan van een datavisualisatie van lichtplekken en geweldspleging zoals inbraak en diefstal. Wat blijkt? Op plekken met lantaarnpalen wordt net zoveel ingebroken en gestolen als ergens anders. Een tweede effect is dat de huidige beleidstheorie uitgaat van een feedback-loop van vier jaar. Door de aanwezigheid en snelheid van data heeft de overheid tegenwoordig directe terugkoppeling . De overheid kan dus veel sneller bijsturen als het beleid dat ze hebben bedacht niet de gewenste impact heeft.

Het artikel noemt het voorbeeld van UPS aan: “In de Verenigde Staten mag je doorrijden als je rechtsaf slaat. UPS liet daar een rekenmodel op los en bespaarde zes miljard per jaar door slimmere routes.” Eén van de effecten? UPS vrachtauto’s sloegen liever vier keer rechtsaf dan een keer linksaf om op de plaats van bestemming te komen. De implicatie is dat de Nederlandse overheid met big data heel veel geld kan besparen, niet in de laatste plaats op heel veel minder beleidsambtenaren.

Lees het hele artikel hier.