De stereotypen die in de inleiding worden genoemd, hebben eigenlijk niet zo veel te maken met de twee vragen die worden opgeworpen. Sociale vaardigheden, het beter kunnen luisteren en meer dingen tegelijk kunnen doen dragen slechts gedeeltelijk bij tot het leuk vinden met iemand te werken. Andere (karakter)kenmerken en vaardigheden spelen een veel grotere rol.

Het feit dat weinig vrouwen de top in organisaties bereiken heeft heel andere achtergronden en heeft nog minder van doen met de eerder aangehaalde stereotypen.
Mijn antwoord op de vraag: "zijn mannen misschien toch leuker en slimmer dan vrouwen?" luidt: het hangt helemaal van het individu af en is (vrijwel) niet sexe-gebonden.

zou de titel niet moeten zijn:

Wie hebben er meer macht: mannen of vrouwen?
We hebben het wel over gelijke rechten/positie/mogelijkheden, maar de vraag is of dat wel zo is.

Generaliseren is nooit goed. Vooral bij de verschillen tussen de twee sexen. Daarom waag ik me zelden tot uitspraken in deze richting alhoewel ik er wel over nadenk. Mijn eigen voornaamste constatering is dat over het algemeen bij de heren meer gedrevenheid aanwezig is dan bij de dames. Dit resulteerd vaak in prestatiedrang, vastberadenheid, vasthoudendheid, ambitie en doelvast handelen. Voor mij is dat een verklaring waarom er meer mannelijke beroemdheden in de geschiedenis zijn dan vrouwelijke. Ik denk niet dat dit komt doordat mannen leuker of slimmer zijn.

Het is wat achterhaald om de onderwerpen Ratio en Emotie naar voren te halen, want eenieder die over veel mensenkennis beschikt en die boeken leest over deze twee sekse weet hoe men zoal in elkaar zit. Vrouwen zijn wat betreft communicatie meer onderlegd met het fenomeen emotie. Terwijl mannen het rationele veel meer toepassen. Ik denk ook zeker dat ratio en de spiegel die daarbij hoort veel managers er niet toe bewegen 'de vrouw' als topmanager te zien/aanvaarden. Dat is natuurlijk onzin, want zoals al beschreven is over vrouwen zijn alle goede eigenschappen juist prima in te zetten op topposities. Kijk maar in de politiek. Daar lopen ook veel succesvolle topvrouwen rond. Het is wel zo dat als een vrouw zich in een 'mannenwereld' wil vestigen die vrouw dan een lichte gedragverandering ondergaat.Waarom ? Lukt het haar dan schijnbaar niet de omgeving te veranderen zoals zij haar eigen wereld graag ziet ?
Mannen echter verscholen in een vrouwenwereld kunnen zich soms gruwelijk ergeren aan de uitgebreide overleg en vergaderstructuren. Uiteindelijk zullen we op deze vragen nooit geheel een bevredigend antwoord krijgen. Noem het gewoon :"het misterie van het leven"

Ik ben een vrouw, da's geen handicap, geen excuus, maar gewoon een feit en heeft voor- en nadelen.

Op uw eerste 'zaak' kan ik alleen maar zeggen: er zijn verschrikkelijk leuke mannen en enorm irritante vrouwen, net zo goed als er hardstikke leuke vrouwen en bijzonder hinderlijke mannen zijn. Met de één wil je wel samenwerken en de ander kun je wel doodschieten ...

Uw 2e 'zaak' ligt volgens mij veel gecompliceerder.
Vrouwen baren kinderen, mannen kunnen die taak helaas niet overnemen. Werkgevers willen meestal 'voorspelbare financiële investeringen' als werknemer. Om scholing en training te geven aan een vrouwelijke medewerker, met de kans dat die zwanger wordt, lijkt dan ook geen goede investering. Zo'n medewerkster is er bij zwangerschap immers minimaal een half jaar uit ... en moet dan ook nog eens vervangen worden in die periode (inhuur - voor een relatief lange periode - en inwerken - voor een relatief klorte periode - of extra werk voor een andere collega - voor een relatief lange periode .....).
Daarnaast, zoals u zelf al zegt 'weinig vrouwen bereiken de top in de organisatie'; de beslissende factor in het aannamebeleid is echter vaak een man. En die denkt 'en wat gaat ze doen als haar kind ziek is ...? Is dit wel een aanvaardbaar risico ?'.
Dan blijft er nog altijd de keuze om een oudere vrouw aan te nemen. Maar de carrière gaan begeleiden van een vrouw van 45, ligt nog steeds minder voor de hand dan het investeren in een pas afgestudeerde vrouwelijke HEAO-er.

Daarnaast geeft u zelf al aan dat de man 'maar matig meehelpt in het huishouden'. De jonge vrouwelijke HEAO-er, met 2 kinderen die structureel overwerkt én om half 9 nog moet gaan koken beleeft dat toch anders dan haar mannelijke HEAO partner die om half 9 thuiskomt en aan een klaargemaakte maaltijd kan aanschuiven. In het weekend nog dagdelen bezig zijn met het werk van de komende week, terwijl de meeste huidhoudelijke taken blijven liggen is niet het prettigst vooruitzicht.

De categorie vrouwen die daar geen last van heeft, is ouder (heeft geen kinderen meer waar je toch ook je tijd mee wilt doorbrengen in het weekend), heeft samen met de partner een dusdanig inkomen dat hulp ingekocht kan worden voor de huishoudelijke taken. Een vrouw die zich dat kan veroorloven is dan meestal toch een vrouw die al wel aan de top is gekomen en niet de jonge HEAO-er uit het gezin met de 2 kinderen.

Ik heb trouwens nog wel een vraag aan u: welke initiatieven heeft de samenleving dan allemaal ontplooid om vrouwen de top van een organisatie te laten bereiken ?

Ik ben reuze benieuwd ....

Moeilijke vraag voor een vrouw. Ik behoor te zeggen: "Natuurlijk zijn mannen niet leuker en zeker niet slimmer dan vrouwen." Ik beschouw mezelf namelijk als zeer leuk en ook nog slim.

Dagelijks geef ik leiding aan bijna alleen maar vrouwen en die vind ik niet altijd even leuk, wel slim trouwens.
Gelukkig is mijn baas een man. Niet dat een vrouw die functie niet zou kunnen bekleden maar toch.... Ook bijna alle andere leidinggevenden zijn mannen in de organisatie waar ik werk.

Dat weinig vrouwen de top van organisaties bereiken kan ik alleen maar verklaren dat full-time werken en een gezin combineren voor veel vrouwen niet haalbaar is. Het werk in top functies kun je niet van 9.00 uur tot 15.00 uur op 3 dagen per week plannen. Ook speelt de carrière van de partner een rol.
Maar ook kinderloze vrouwen lijken weinig behoefte te hebben aan een topfunctie. Hoe dat komt ik zou het werkelijk niet weten. Wat me wel opvalt is dat veel vrouwen zich breed oriënteren.

Misschien moeten we gewoon constateren dat er nou eenmaal meer mannen dan vrouwen in leidinggevende functies zitten en er verder niet te veel mee zitten. Ik heb er tenminste geen last. Ik vind het wel prettig dat ik over het algemeen zaken moet doen met mannen. Lekker ongecompliceerd. Eerst op basis van argumenten zaken doen en lukt dat niet dan kan ik altijd mijn vrouwelijke charmes nog in de strijd gooien. Lukt dat nog steeds niet dan probeer ik het gewoon een ander keer.
groetjes Sisi

Ik denk dat vrouwen een beetje sexuele spanning op de werkvloer niet schuwen. Een beetje flirten, af en toe een complimentje, vinden ze heerlijk. Om te geven en te krijgen. Ze werken daarom ook graag met mannen.

Mannen daarentegen, worden dan al snel gehinderd door hun testosteronspiegel. Als ze eenmaal een situatie verkeerd inschatten, de kous op de kop krijgen, of een blauwtje lopen, vinden ze het een stuk minder prettig om met vrouwen te werken.

Tja, en als de mannen aan de top kiezen wie er aan de top komen...

Wat mij vaak opvalt is dat mannen elkaar vaak de hand boven 't hoofd houden en slecht kritiek kunnen geven en ontvangen. Dat is zo'n sociale vaardigheid waar vrouwen dan weer beter in zijn maar wat ook niet altijd prettig wordt gevonden door mensen die uit hun aard nu eenmaal niet van verandering houden. Wil je veiligheid dan is werken onder mannen veel prettiger. Zo ontstaat het 'old en young boys netwerk' dat de dienst uitmaakt in bedrijven en organisaties. Wil je meedoen als vrouw moet je je houden aan de mannencodes. Daar hebben de meeste vrouwen geen zin in.

Wat Martijn Wegman hierboven schrijft, herken ik helemaal niet. Ik vind mannen vaak veel emotioneler dan vrouwen en naar mijn idee draaien ze veel langer om de hete brei heen. Misschien omdat ze problemen analyseren vanuit hun positie (ga ik erop vooruit of niet - ik kan het niet met hem oneens zijn want morgen heb ik zijn steun weer nodig voor míjn voorstel) en niet puur over de zaak en de beste oplossing praten.

Verder gelden alle al eerder genoemde argumenten als kinderen krijgen en de dubbele belasting van vrouwen (vaders schijnen maar liefst 6 minuten meer aan het huishouden te besteden dan hun kinderloze broeders!)

Maar misschien komt het allemaal nog goed: vrouwen uit de tweede feministische golf (de eerste relatief goed opgeleide generatie vrouwen) zijn inmiddels de kinderen en de overgang (bijna) voorbij. Lees net dat in Time een artikel staat over strijdlustige vrouwelijke babyboomers. "Voor vrouwen van boven de veertig geen vertwijfelde hand naar een nieuwe jeugd, met (te) jonge nieuwe partner, flashy sportauto en een lift voor de allen onder de ogen, typerend voor de midlife-crisis voor van hun (ex)echtgenoten. Vrouwen zijn beter voorbereid op hun midlife-crisis vanwege hun biologische klok die doortikt en het feit dat ze al gewend zijn hun wensen aan te passen aan anderen (man, kinderen) en de omstandigheden (gezin, carrière). Dat maakt ze succesvoller in het vinden van een nieuw levensdoel, een andere baan, studie of het opzetten van een eigen bedrijf".

Leuk perspectief nu de regering wil dat we allemaal langer doorwerken: mannen druk met de tweede leg en de oude wijze vrouwen aan de macht ...???

De beweringen die gedaan worden over de kwaliteiten van vrouwen kan ik volmondig onderschijven.

Vrouwen werken echter liever niet met alleen vrouwen samen, omdat vrouwen zich meer met eigen en andermans emoties bezighouden. Zij/wij hebben meer emotionele veiligheid nodig en er zijn een aantal vrouwen die bevestiging proberen te zoeken door anderen onderuit te praten (ookwel roddelen genoemd). Vrouwelijke competitie is onderhuidse competitie, da's onder mannen wat directer en voor een vrouw eigenlijk prettiger.

Ik ben het het meest eens met de uitspraak van J. Fokkens. Hij verklaard dat er bij mannen meer gedrevenheid aanwezig is dan bij de dames. Dit resulteerd vaak in prestatiedrang, vastberadenheid, vasthoudendheid, ambitie en doelvast handelen.
Dit zijn mannelijke eigenschappen. De dames hebben dit ook in huis, maar zij bestaan naast dit X-chomosoom ook nog uit een Y-chomosoom. Dit is wat ik zelf en veel vriendinnen en collega's om mij heen herkennen.

Naast het belang en de ambitie om te presteren en zich maatschappeijk te ontwikkelen wil een vrouw ook en prettig sociaal, emotioneel, spiritueel leven hebben. Zij wil haar eigen kwetsbaarheid voelen om ook in het hier en nu te voelen, genieten en haar omgeving en het leven ook in de breedte te beleven. Prestatie is voor haar relatief, want daar waar een vrouw haar 'zachtere' kant verwaarloosd en al haar energie op het werk (en het bereieken van de top) richt, voelt zij zich ongelukkig. Hierom heeft zij meer dan een man een balans nodig van werk en prive. Om de top te bereiken moet men echter rechtlijnig, vasthoudend, doelgericht te werk gaan en dit zijn mannelijke eigenschappen. Een vrouw verhard dan, en dit wordt vaak een type dat weinig mensen benijden (het vrouwelijke gaat ervan af).
Leuker en slimmer is dus niet ter sprake, natuurlijk zijn vrouwen leuker en slimmer, daarom kunnen ze persoonlijke prestatie en materieel succes over het algemeen ook meer relativeren.

De maatschappij is volgens mij nog niet klaar voor echt vrouwelijk leiderschap. Dit is het moment waarop efficiency en commerciele belangen het niet meer altijd winnen van sociale, millieu en mensvriendelijke en spirituele/zingevings belangen(wel met de beentjes op de grond aub).

Misschien wordt dit nog ooit een optie. De toekomst zal het uitwijzen. Op dit moment heb je echter bij voorkeur niet al te veel mensgevoel om commercieel verstandige beslissingen te kunnen nemen. Dat soort onmenselijke besluiten laten wij graag aan de heren over...toch dames?! (Uitzonderingen daargelaten)

Het is inderdaad zo dat aan de top vrouwen nog altijd een minderheid vormen (10 à 15 % vrouwen op het hoogste niveau). Dit niettegenstaande alle zogenaamde nieuwe managementtheorieën vrouwelijke kwaliteiten als teambuilding, communicatievaardigheid, ... promoten. Vrouwen focussen hun carrière echter anders. Ook al hebben zij een universitair diploma, proberen zij werk en gezin zo evenwichtig mogelijk in balans te houden. Om aan de top te geraken moet je competitief zijn ingesteld. En klassieke mannelijke carrièrejagers hechten vooral aan macht, geld en prestige, ... Vrouwen zien dit anders en gedragen zich vooral anders.
Ik heb ook lang met de vraag gezeten waarom er zo weinig vrouwelijk talent doorstroomt naar de top. En omdat er zoveel onzin over dit onderwerp verteld wordt, heb ik mijn ervaringen in een boekje neergeschreven onder de titel "Waarom vrouwen geen baas worden".
Blijft dat je de problematiek ook niet te zwaar moet opnemen. Carrière maken blijft een individuele keuze.

Ik beschreef bovenstaande case na een gesprek met een goede (vrouwelijke) bekende. Zij is als manager aan het werk in een wereld van mannen. Wat opvalt zijn een paar gedragingen:
-feedback wordt nogal eens gegeven in de vorm van grapjes;
-er wordt nogal macho gesproken over de omgang met ‘onwillige’ medewerkers (‘ik zal hem eens flink aanpakken’), terwijl de heren in de praktijk de dingen op zijn beloop laten en de confrontatie schuwen;
-zij is een wat jongere manager, en de heren vertonen dan beschermend gedrag (heeft ze helemaal niet nodig) en ook aardig bedoeld paternalisme is ze niet vreemd (‘tuurlijk, meisje’); en
-zij ervaart bovendien dat de relatie met de ‘baas’ erg belangrijk is voor de mannen: daar leggen ze meer openheid en gevoeligheid aan de dag dan elders.
Hiermee is niet gezegd dat ze het niet gezellig vindt. Ze heeft het goed naar haar zin, en vooral het feit dat er niet eindeloos ‘gezeurd’ wordt, bevalt haar. Soms mist ze echter de eindeloze emotionele gesprekken met haar voormalige vrouwelijke collega’s.

Ik vond het een boeiend thema voor deze site en ben dan ook erg benieuwd naar de beleving van anderen. Ik heb veel vrouwen gecoacht die naar de top wilden, maar bij wie dat niet lukte. Verder veel teams, zowel mannelijke, vrouwelijke als gemengde. Ik wil voorzichtig zijn met stereotypen, maar er zijn verschillen. Mijn voorlopige conclusies zijn:
-Mannen zijn hiërarchisch gevoeliger. Het is voor hen belangrijk wie hoger en lager in de pikorde staan. Het gaat hierbij om status, invloed en macht. Hun zelfbeeld wordt beter als ze hoger in de rangorde staan. Daarom zullen ze altijd een goede relatie met nog machtiger mannen willen.
-De meeste vrouwen zijn veel minder gevoelig voor dat hiërarchische. Ze zijn vaak doelmatig en inhoudelijk gericht, en aanzien des persoons lijkt minder te spelen. Dat betekent ook dat ze een leider nogal eens ongezouten de waarheid kunnen vertellen. Weinig (mannelijke) leiders verdragen dit. Zeker als het ook nog eens openlijk gebeurt in vergaderingen. Dan speelt gezichtsverlies een geweldige rol bij mannen, en kan je je carriere wel vergeten.
-Ik kan me van hieruit voorstellen dat de ‘top’ minder aantrekkelijk is voor vrouwen. Het is een wereld van diplomatie, waarin uitbarstingen niet welkom zijn. Vaak gebeuren de dingen uiterst subtiel. Op een oprechte emotionele uitbarsting volgt vaak een afkeurende stilte. Peter van Straaten heeft daar prachtige tekeningen van gemaakt.

Ik wil zeker niet voorbijgaan aan andere zaken, zoals testosteron, kinderen, ambitie en gedrevenheid, maar voorlopig concludeer ik dat de interactiesystemen, en de sfeer aan de top vaak nog volledig door mannen bepaald is, en vooral door hun gevoel voor status. Dit maakt het voor vrouwen moeilijk om het daar leuk te vinden. De oplossing is simpel: meer vrouwen aan de top. Dat brengt een andere dynamiek.
Rest me nog te zeggen dat ik hier toch in stereotypen praat. Er zijn erg veel gevoelige mannen die zich wel durven te geven, die minder hiërarchisch gevoelig zijn en ook zijn er vrouwen die gedrag vertonen dat prima past in een door mannen bepaalde wereld.

Ik ben een vrouw, leuk en slim. Ondanks het feit dat ik geen kinderen heb en wil, merk ik dat ik door mijn mannelijke bazen mij vaak als lastig en soms misschien wel bedreigend ervaren. Meestal op de momenten dat ik direct, concreet en dus duidelijk communiceer. Pas op het moment dat ik meer emotie toon wordt hun eigen beeld van een 'zachte' vrouw tot hun eigen opluchting weer hersteld. Helaas hebben deze mannen de macht om mij wel of niet promotie te laten maken en gezien mijn eerste opmerking wordt doorstroom lastig.

Wat mij betreft heeft dus meer te maken met de macht en beslissingsbevoegdheden te maken in combinatie met beeldvorming. Vrouwen zijn geemancipeerd en accepteren hoe mannen in elkaar zitten. Nu de mannen nog?

Als projectmanager/consultant loop ik al 12 jaar mee in de mannenwereld. Ik kijk er helemaal niet van op dat er minder vrouwen in de top zitten, omdat ik denk dat vrouwen andere keuzes maken. Andere keuzes in de zin van tijdsbesteding tussen 1.prive/gezin, 2.werk en 3.maatschappelijke verantwoordelijkheid. Dit heeft automatisch consequenties voor je mogelijke carrierepad. Ik moet daarnaast ook zeggen: 'ik ervaar het niet als een probleem'. Bovendien vind ik dat vrouwen ook te vaak een 'sneue' houding hebben in het zoeken naar de oorzaken, 'we' stellen ons vaak te slachtofferig op. Ook in een aantal van bovenstaande reacties vind ik dat weer terug. Ondanks dat ik een gezonde mix van sexe in de top onderschrijf, vind ik dat wij ons als vrouwen eens vaker aan het 'mannengedrag' zouden moeten spiegelen, zonder onze eigenheid te verliezen. En dat geldt ook voor mijzelf. Ik leer er nog dagelijks van.

Leuk en slim zijn erg subjecteive begrippen, wat ik leuk en slim vind zegt veel over mijzelf hoewel slimheid als IQ natuurlijk wel te testen is. Is het overigens wel zo slim, als je echt intelligent bent om te denken dat je macht uit kunt oefenen als je aan de top van een organsatie invloed uit oefent? Misschien getuigt dat wel helemaal niet van echte slimheid!
Slimheid en leuk gevonden worden zijn daarnaast volgens mij ook erg persoons gebonden en niet sexe gebonden.

Zelf werk in als manager in een middenpositie in een dienstverlenende organisatie (gehandicaptenzorg) en heb collega's die leuk en slim zijn zowel mannen als vrouwen. Wel merk ik dat er meer vrouwen in de uitvoering werkzaam zijn en minder op strategies niveau. Maar ja, wat is slim? en hoe houden we het met elkaar leuk. Belangrijk vind ik de competentie tot zelfreflectie of het nou een man of een vrouw is.

De verschillen tussen mannen en vrouwen prikkelt altijd tot discussie, dat blijkt nu ook weer. Veel nieuws heb ik echter niet ontdekt. Natuurlijk zijn mannen en vrouwen verschillend, dat merk je al aan heel kleine jongetjes en meisjes.

Wat me opvalt is dat er nooit een "bond" is opgericht van vrouwen, die aan de top willen. Is het dan terecht dat het onderwerp wordt geproblematiseerd?

Natuurlijk, we hebben met kunstgrepen geprobeerd meer evenwicht te verkrijgen (positieve discriminatie, bijvoorbeeld), maar volgens mij was dat toch meer een poging tot cultuurverandering. Mannen of vrouwen verander je niet, wel de denkbeelden, de aannames, de voor- en veroordelen, enz. In het personeelsbeleid is m.i. veel te weinig zicht op levensloop en levensfasen. Dat zou de gezondheid van werknemers en werkgevers ten goede komen en daarmee ook (gelijke/gelijwaardige kansen).

Of aan de top komen zo slim is? Iemand moet het doen, toch? Maar wie er werkelijk aan de touwtjes trekt (op de achtergrond en onzichtbaar) is vaak een interessantere vraag . De "mix" zou weleens geheel andersom kunnen liggen. Of dat goed is..?

Vriendelijk groet van Joke van Galen

Jazeker, mannen hebben gemiddeld een hoger IQ dan vrouwen, maar dat betekend zeer zeker NIET dat mannen slimmer zijn dan vrouwen. Ze zijn anders. Intelligentie zit veel complexer in elkaar dan vele denken. Intelligentie is niet simpel in 1 getalletje uit te drukken.

IQ is een begrip dat slechts iets zegt over groepen. Het is overgewaaid vanuit de militaire selectie procedure, waarin bekent is dat groepen met een hoger IQ beter scoren dan groepen met een lager IQ. IQ zegt niets over de intelligentie van individuen. Het bedrijfsleven heeft het begrip IQ gewoon overgenomen.

Dat mannen een hoger IQ hebben is vast gesteld door een recente een studie van wetenschappers van de universiteit van het Britse Manchester, die gisteren hun resultaten bekend hebben gemaakt. Het gaat om een verschil van vijf punten, dat vanaf 14-jarige leeftijd ontstaat. Twee keer zoveel mannen dan vrouwen hebben een IQ van 125 punten. Een 5,5 keer zoveel mannen dan vrouwen hebben een IQ van 155. Het onderzoek is gebaseerd op 80.000 IQ-testen en een studie bij 20.000 studenten. Overigens is pas tegen het einde van dit jaar dit jaar komt het volledige rapport beschikbaar.

Vrouwen zijn anders en denken anders, en dat is maar goed ook. Want als twee managers het zelfde denken, dan is er eentje overbodig. Een gezond team bestaat uit een gezonde mix.

Zijn mannen leuker en slimmer dan vrouwen? Nee, maar er zijn wel degelijk verschillen tussen mannen en vrouwen. Gebruik maken van die verschillen kan organisaties voordelen opleveren. Ik werk voor Opportunity in Bedrijf, een stichting die tot doel heeft diversiteit (m/v) in de top van het bedrijfsleven en andere organisaties te bevorderen. Opportunity in Bedrijf is inmiddels uitgegroeid tot een netwerk van ondernemingen, ministeries en non-profitorganisaties die de veranderingen onderkennen. Ze zien diversiteit in de subtop dan ook als een strategisch bedrijfsbelang. Tegelijkertijd beseffen ze dat de weg naar meer evenwicht geen gemakkelijke is. Het vereist een nieuwe manier van denken over leiderschap en aansturing, over de balans werk-privé en de centrale waarden in de organisatie. Kortom: niets minder dan een cultuuromslag.
Meer informatie over activiteiten en aangesloten organisaties is te vinden op www.opportunity.nl

Het slimmer zijn van mannen t.o.v. vrouwen is mijn inziens slechts betrekkelijk in de vraag wie men als topmanager zal dienen aan te stellen. IQ zal samen met EQ leiden tot een optimaal product indien het op de juiste momenten op de juiste manier ingezet gaat worden.

Belangrijker dan de vraag wie slimmer is de de vraag wie het vermogen heeft op het juiste moment de juiste wapens in te kunnen zetten. Dit vermogen is van het grootste belang.

Dat er minder vrouwen in de top zitten zal vooral ook te maken hebben met het feit dat er minder vrouwen werkzaam zijn binnen het bedrijfsleven dan mannen. Logisch gevolg is dan ook een bredere keuze in de aangeboden(man) kwaliteit van de manager. Lijkt mij logisch dat er door het beschikbare aanbod (meer mannen dan vrouwen) vaker de keuze voor de beste man gemaakt zal worden dan voor de beste vrouw.

Daarnaast zal in de toekomstige samenwerking ook naar de cultuur gekeken dienen te worden waarin men zal dienen te functioneren. Als dit een mannenwereld is dan is het maar de vraag in hoeverre de vrouw hierin zal functioneren. In ieder geval zal hierover goed nagedacht dienen te worden bij het maken van keuzes.

Daarnaast bestaat de werkelijke en functionele top binnen een bedrijf vaak uit meerdere personen die elk een functie binnen het team hebben. Het kan goed zijn dat de werkelijke leiding binnen een bedrijf niet diegene is die men presenteerd als het gezicht van het bedrijf. Bij een meerkopig bestuur ziet men vaak dat een ieder een functie heeft. Waar de ene de harde leider is, is de ander vaak weer de compromiszoeker. Ook hier gaat het er om dat men op de juiste momenten de juiste competenties inzet waar nodig. Dit kan met een eenhoofdige leiding vanauit 1 persson komen maar bij een meerkoppige leiding vanuit meerdere personen.

We zien dus dat IQ en EQ van groot belang zijn en dat cultuur en de situatie waarin het bedrijf op dat moment verkeerd dus van essentieel en doorslaggevend belang zijn in de keuze van de topmanager. In een bedrijf waar de vrouw op dit moment geen kans krijgt kan het goed zijn dat in de toekomst bij veranderende omstandigheden juist de vrouw"elijke kanten" belangrijker gaan worden.

Gezien de ontwikkelingen van de afgelopen jaren denk ik dat er hoop genoeg is voor de vrouwelijke topmanagers, ze moeten echter niet verwachten dat de wereld die jaren nodig heeft gehad te worden wat ze nu is, in een paar jaar volledig om gaat slaan omdat er nu meer vrouwen zijn die ook hun ambitie's duidelijk kenbaar maken.

Marloes van Mensvoort zegt: "zij (vrouwen) bestaan naast dit X-chomosoom ook nog uit een Y-chomosoom. Dit is wat ik zelf en veel vriendinnen en collega's om mij heen herkennen."

Je bedoelt dat je kunt ervaren welke uitwerking het Y-chromosoom heeft op je gesteldheid en je vriendinnen ook? Heel vreemd, vooral als je onderstaand stukje hebt gelezen.

Marloes, deze tekst heb ik gegoogled:
"Het is dit chromosoom dat het geslacht van het kind bepaalt. Als de zaadcellen van de man zich namelijk delen (waarbij ook de chromosomen zich doormidden delen), ontstaan er zaadcellen met alleen het X-chromosoom, en zaadcellen met alleen het Y-chromosoom. In de zaadlozing, het ejaculaat, bevinden zich dus zowel cellen met een X-chromosoom (die dochters opleveren) als cellen met een Y-chromosoom (waar zoons uit voortkomen). "

Zou het toch zo zijn dat het Y-chromosoom er bij mannen voor zorgt dat ze veel emotioneler, gevoeliger en socialer zijn dan vrouwen?!

tja, ook nu weer zie ik het zogeheten krabbemand effect verschijnen. Vrouwen die zich autonoom opstellen en 'heeeeel blij zijn dat ze een man als baas hebben".

Nou meid fijn voor je, maar zo komt het nooit goed met de dames richting top. Mannen dekken elkaar in, hebben een intiligentiesysteem voor zichzelf aangemeten waar vrouwen ook aan moeten voldoen, enz.enz.

Laten wij nou eens de 'broek'aantrekken ( en geen rok aan laten meten door de heren) en onze krachten bundelen. Nee, ik heb het niet over oude feministische patronen en verzet, maar het gaat over zelfrespect en vertrouwen, vrouwen intelligentie en overtuigingskracht. Ga daar nou eens vanuit!

Kies nou eens voor je eigen overtuigingen en zoek de mensen! ( ook vele mannen vinden dit) die je hierin kunnen volgen en bijstaan.
Hoezo leuker.....french en saunders wel eens gezien?
succes ermee,
DB

Echt gebeurd!
Jaren geleden was ik een logikwiz aan het oplossen. Mijn vriendin vroeg wat ik aan het doen was. Nadat ik verteld van de 5 kaassoorten, 5 lievelingscomponisten, 5 huisnummers, 5 huisdieren en 5 huisnummers zei ze: “Leuk, zullen we d’r een samen doen? Kijken wie em het eerst heeft!.
Nou hou ik niet echt van competitie, maar deze kon ik niet negeren. Ok dus. Zij was na 15 minuten klaar, ik pas na een uur en 5 velletjes A4. “Ik heb gewonnen” zei ze. Ik kon aantonen dat er 2 fouten in haar oplossing zaten, de mijne was goed en . . . ik wist dat er nog een andere oplossing was (ontwerpfoutje in de puzzle). Ik vond mijn oplossing daarom waardevoller. Mijn vriendin was “not impressed” en vroeg om meer argumentatie. Toen heb ik een strategische fout gemaakt. Ik zei dat ik ook de principe oplossing voor dit type probleem gevonden had. “Wat heb je daar dan aan?” vroeg zij?. Nou, zei ik, “de volgende keer dat ik dit probleem tegenkom ben ik er zó uit. Het was even stil en dat voorspelt meestal niet veel goeds. Toen kwam de killer-remark: “Hoe vaak denk je dit probleem nog tegen te komen in je leven?” vroeg ze. Kledder. Als getroffen door een meteoor en een natte dweil voelde ik mij. Wie is hier nou ECHT slim?

Mannen dragen links
Nou, ja, hun dwz hun hersens dan. Helemaal scheef lopen ze, met die linker hersenhelft zo groot als een pompoen. Zwaar van de abstractie, analyse, ratio, logica,
woorden, grammatica, tijdbesef, rekenen, lezen, schrijven, motoriek, sensoriek, abstract ruimtelijk.

De rechterkant is meestal slechts rudimentair aanwezig: overzicht, intuïtie, artistiek, beeldspraak, belevingstijd, muziek, dromen, fantasie, emoties, fysiek ruimtelijk
Zo zal je toch door het leven moeten? Maar gelukkig zijn er uitzonderingen en ze heten allemaal Wibi.

Mannen zijn een beetje gek. Het grootste bekende priemgetal ( 2 tot de macht 30402457 en 9.152.052 digits groot) werd in 2005 gevonden. Wie verzint het nou om een paar duizend PC’s over Internet aan elkaar te koppelen om het volgende priemgetal uit te rekenen? Wie heeft daar nou wat aan? Wat een verspilling, wat een idioterie. Als iemand dit kan uitleggen aan een alleenstaande moeder (papa even sigaretten halen?) met drie enkelbijters en minimum inkomen, dan snap ik het óók. Onze chipcard wordt er niet veiliger van: die is mbv RSA zó dichtgetimmerd dat geen crimineel zich eraan waagt. Ze gaan er langs of onderdoor.

Mannen schieten raketjes naar Venus, zitten met hun tengels aan de menselijke DNA zonder te weten wat ze over de mensheid afroepen, vinden Softenon uit en meer van dat soort onzin. Oh, ja, de magnetron óók mannenwerk. Niets is te vreten wat erin is geweest. Wel zijn ze creatiever dan vrouwen. Waarschijnlijk omdat ze geen kinderen kunnen baren is hun bestaansrecht gereduceerd tot het inleveren van de zaadjes. Dat voelt natuurlijk als een knagend gemis aan “bijdrage”, een soort helal van leegte. Daarom worden ze worden patologisch neurotisch als ze even alleen worden gelaten. Zodra de laatste keer de tepel eruit wordt getrokken gaan ze blèren: hun hele leven lang. Soms schaam ik me plaatsvervangend voor mijn ras- en lotgenoten. Het blijft tobben met die druktemakertjes. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar na JC duurde het 2000 jaar voordat Ghandi kwam. De volgende ga ik niet halen denk ik.

Waar ik helemaal niets van snap is dat vrouwen zich zo onder laten sneeuwen. Vooral op de terreinen waar ze traditioneel èn genetisch bepaald sterker staan. Grote koks? Mannen. Schilders? Mannen, Musici? Mannen. Maar dan moet je een man eens in de keuken gadeslaan: stress 5000% en schreeuwen om de onlogische plaats van het koksgereedschap. Tijdens en na afloop van de feestmaaltijd (mannen kunnen nooit gewoon een hap klaarmaken, het moet iets uitzonderlijks worden) moet 15 x gezegd worden hoe geweldig de “7-min-met-een-11-aan-moeite” wel niet smaakte. De keuken ziet eruit alsof er een tropische vulkaan gewaaid heeft ennuh . . .natuurlijk is de afwas voor het “gewone volk”. Vrouwen koken anders in de continuïteit van elke dag. Jawel, ik doe een moord voor de spruitjes van mijn vriendin. Vele malen lekkerder en vooral gezelliger dan de quasi-hoogstandjes voor 200 Euri per couvert ex arrangement die ik zakelijk tegenkom.

Vrouwen zitten anders in elkaar. Ze hebben niet zoveel met moppen, zuipen of competitie.
Ik ben dol op vrouwen. En niet alleen om de sex, de aandacht en het koken, want de meeste dingen kan ik zelf heel goed. Nee, om hun “andersoortige intelligentie”. Om hun pragmatiek. Om hun volstrekt anderssoortige oplossing voor problemen. Je kan bijvoorbeeld ook een probleem NIET oplossen en iets ZINNIGS gaan doen. Daar zou ik anders nóóóóóit op gekomen zijn.

Ook professioneel zie ik het wel zitten met de gleufdiertjes. Intuïtief beter, organisatorisch beter (regelteefjes zeggen mannen dan), sociaal vaardiger (niet de sigaren tussen de slagroom), Nee, Dirk-Jan niet naast Trudy en tal van andere zaken die mannen gewoon niet tussen hun oren krijgen.

Nu de hamvraag: met wie werk ik liever samen? Nou, met mannen natuurlijk. Waarom? Omdat ze resultaatgerichter zijn. Omdat het “mannen onder elkaar” toch anders communiceert als er wat moet gebeuren. En daarmee hebben we de waarschijnlijke oorzaak te pakken waarom vrouwen nooit massaal zullen doorbreken in de zakenwereld: ze organiseren zich niet. Vormen geen gesloten front. Gaan een conflict liever te lijf gewapend met een zelfgebakken cake. En ze gaan speciaal voor die presentatie naar de kapper en kopen een nieuwe jurk. Lief he?

Mijn advies aan mannen is: goed opletten en bij de les blijven. Gewoon afkijken wat ze beter doen dan wij. Maar dan wél met de crediet (ook financiëel) die daarbij hoort. In dankbaarheid aan “de vrouw”:

Jos Steynebrugh
Marketing Consulent
Change Enhancement

Grappig dat in de geschreven teksten weinig relaties worden gelegd met de benodigde vaardigheden die mensen aan de top nodig hebben. Te denken aan besluitvaardigheid, visie etc.

Ook lees ik niets over opleiding en profielkeuzes; jongens meer economie, techniek en natuur, meisjes meer cultuur en maatschappij. Dit levert beroepskeuzes op waarin de meerderheid van de vrouwen in functies terecht komt met weinig doorstroommogelijkheden naar de top of er is eerst allerlei om/bijscholing nodig. Hierdoor hebben ze meteen al een inhoudelijke achterstand op mannen als ze kiezen voor een andere beroepsrichting dan tijdens hun opleiding. In hogere functies is dit wellicht minder een probleem maar vaak bestaat in bedijven en overheid het middlemanagement, waar je eerst doorheen moet, uit de betere doorgegroeide vakspecialisten. Die hebben het misschien lastiger met de HRM-kant maar kunnen inhoudelijk wel goed coachen, het werk organiseren en beslissingen nemen. Voordat vrouwen door kinderen, deeltijdwerk, scholing tot die categorie vakspecialist behoren zijn carriere-mogelijkheden wellicht al voorbij.
Bij ons op de afdeling hebben we bij de laatste invulling van een middlemanager bewust gekeken naar complementaire vaardigheden. In dit geval zijn we uitgekomen op een vrouw en is de verdeling mannen/vrouwen gelijk. Als ik of mijn mannelijke collega weg zou gaan zou er in die werkwijze wellicht sneller een man worden gekozen. Maar of een dergelijke werkwijze bij vacaturevervulling al gemeengoed is waag ik te betwijfelen. Kortom hierbij een pleidooi om vooral te kijken of je iemand kunt vinden die je managementteam goed aanvult.

Mijn organisatie streeft overigens op managementniveau naar een goede verdeling tussen mannen en vrouwen. Dat lukt ook redelijk denk ik. Maar dat zal wel komen omdat iedereen hier graag wil werken (;-)). Wel jammer natuurlijk voor andere organisaties als wij de vijver daarmee leegvissen.

Waarom moeten mensen toch alles in hokjes stoppen.
Is het dan zo erg als er verschil zou zijn tussen "mannen en vrouwen"?

Dat is toch juist geweldig, iedereen is zo uniek.
Niemand is hetzelfde en toch word er vaak gezegd dat iets typisch "vrouwen eigen is" of "zo zijn mannen".

Jammer dat de mensen die zo denken niet zien dat de verschillen die er al zouden zijn alles in evenwicht houd.
Maar of mannen nu leuker en slimmer zijn dan vrouwen is natuurlijk onzin want niet iedereen is hetzelfde. Je bent leuk omdat een ander dat vind van jou en je bent slim als je niet in deze onzin stelling geloof.
Dus wat ben jij man of vrouw?

@Madella

Ik ben man, maar van het type androgyn 1 en 2 (denken/handelen). Mag dat óók?

Ik zeg simpelweg: "de meest geschikte voor de job".
Je werkgever betaalt je voor je output en dan bedoelt ie niet of je één ei per maand of 3,2 mln. in een paar seconden legt. Toch?

Hier drie definities voor androgyn typen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Androgynie

Groet,

Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consultant
www.changeenhancement.nl

Twee jaar verder en veel meer kennis rijker mag ik wel zeggen dat je gevolgtrekking een vreemde is. Je voorbeelden hebben niets met slimmere mannen te maken, maar met een cultureel bepaald gegeven.

Allang is bewezen dat mannen en vrouwen dezelfde hersenen hebben met dezelfde capaciteiten met slechts een paar verschillen, zoals de plek van het taalgebied en de breedte van de hersenstam.
Er zijn voldoende mannen die gevoelig zijn, hun emoties durven uiten en sociaal vaardig zijn. Er zijn ook voldoende vrouwen die niet met andere mensen om kunnen gaan, bezig zijn met hun carrière omdat ze kostwinner zijn en zich ongevoelig tonen.

What else is new...